Welke bepalingen in de cao moeten worden nagekomen?

Een cao bestaat uit obligatoire, diagonale en normatieve bepalingen:

• Obligatoire bepalingen: deze bepalingen zijn verplicht voor de partijen die een cao sluiten. Meestal zijn deze bepalingen niet direct van invloed op de werknemers en de werkgevers die niet zelf de cao afsluiten. Het gaat bijvoorbeeld om een onderhandelingsbepaling die partijen verplicht stelt om voor het einde van de cao opnieuw te onderhandelen over de volgende cao.
• Diagonale bepalingen: deze zijn verplicht voor werknemers- en werkgeversorganisaties en gebonden werkgevers en werknemers. Meestal zijn deze bepalingen voor de werkgever bedoeld, zoals het verplicht bijdragen aan een scholingsfonds.
• Normatieve bepalingen: dit zijn bepalingen die verplicht gelden tussen een werkgever en werknemer onderling. Dit is dus te vergelijken met bepalingen uit een individuele overeenkomst. Als deze bepalingen niet in de cao waren afgesproken, waren ze opgenomen in de individuele arbeidsovereenkomst.

Als een werkgever een diagonale of normatieve bepaling niet nakomt, kan de werknemer de werkgever hierop aanspreken. Bij een diagonale bepaling verloopt het vorderen van nakoming meestal via de werknemers- en werkgeversorganisatie. Bij een normatieve bepaling kan de werknemer naar de kantonrechter stappen.