Ondernemerschap tijdens de crisis

Cases · Columns

In een roes kom ik na drie uur vliegen aan op het vliegveld van Faro in Portugal. Het vliegtuig was halfvol en het is rustig op de luchthaven. Het was nog even de vraag of de vlucht van budgetmaatschappij Transavia wel zou gaan want er was een staking aangekondigd in heel West-Europa. Men is het geloof ik niet eens met de maatregelen die de overheden en de Europese Unie nemen tegen de voortdurende crisis die ons allemaal niet onberoerd laat. Maar eenmaal aangekomen op de luchthaven merk ik er niets van. De vlucht ging gewoon, de koffers rollen netjes van de band, alle balies op de luchthaven zijn open en een handje vol taxi’s staan te popelen om mij naar mijn bestemming te brengen.

Ik reis met mijn rugtas af naar Almancil waar ik in een restaurant opgewacht wordt door een goede vriendin en een paar kennissen die daar de verjaardag vieren van de eigenaar van de Quinta waar ik voor een paar dagen zal verblijven. Na een kleine zoektocht door de straten kom ik aan in het Italiaanse restaurant Casa Vostra. En wat een prachttent! Aan de balie word ik vriendelijk ontvangen door twee dames achter een designbalie en alleen de balie belooft al veel qua entourage. Ik loop door een rijkelijk met moderne schilderijen versierde gang naar de open ruimte die tot mijn verbazing tot de nok gevuld is met gasten. Ik waan mij niet in een land waar de crisis zo hard heeft toegeslagen. Hier klinkt eerder het geluid van vrolijkheid en optimisme.
Ik begroet het gezelschap dat zich helemaal achterin heeft verschanst en schuif na de jarige job te feliciteren aan tafel. De tafel staat gevuld met heerlijke gerechten en een korte blik op de menukaart geeft blijk van de uitstekende smaak van mijn gezelschap. Wat ook direct opvalt, zijn de prijzen die passen bij de stijlvolle inrichting en overheerlijke delicatessen.

Ik vraag aan Bas, de zoon van de eigenaar van de Quinta waar we verblijven, hoe het hier zo druk kan zijn. En ook hij was eerst ook verbaasd. Het blijkt dat dit zo mooi ingerichte en overvolle restaurant eigendom is van een bevriend echtpaar die tot een jaar geleden geen enkele ervaring hadden met het runnen van een restaurant. Ik spits mijn oren en neem een hapje van de heerlijke salade die net is opgediend door de keurige ober die ook nog eens vloeiend Engels blijkt te spreken.

De eigenares had voorheen een populaire meubelzaak en was een gevraagd interieurdesigner voor luxe appartementen langs de kust. En haar man was een gevraagd aannemer voor dezelfde exclusieve nieuwbouw en renovatieprojecten. Maar toen de crisis toesloeg nam de vraag zo snel af dat ze voor ze het door hadden in financiële problemen kwamen. De meubelzaak kon slechts op een enkele bezoeker per week rekenen en de schuur met opslag van bouwmaterialen bleef soms weken ongeroerd. Het economisch klimaat had hun bron van inkomsten om zeep geholpen. Maar niet hun creativiteit als ondernemer.

Naast hun enorme pand kwam een slechtlopende pizzeria te koop. Niet bang voor verandering besloten de rasondernemers het roer om te gooien. Ze kochten de pizzeria en verbouwden met geleend geld, want zelf hadden ze niets meer, de meubelzaak en opslagruimte om tot sjiek design restaurant met plaats voor meer dan 150 personen. Ze gebruikten de laatste bouwmaterialen en meubels voor de afwerking en inrichting en verhuisden de activiteiten van de pizzeria naar de nieuwe locatie. Al hun vrienden waren huiverig geweest voor de verhuizing van de toch wel bekende pizzeria. En het avontuur waar de aannemer en interieurdesigner aan begonnen waren, werd met argusogen aangezien.

Maar vanaf dag 1 liep het storm in de tent. Gemiddeld 400 gasten per dag en in de drukke zomermaanden moet je minimaal een week van te voren reserveren. Het was voor de ondernemers er op of er helemaal onder. En hun gok bleek te werken. In plaats van af te wachten tot de crisis hun financiële bestaansrecht compleet zou wegvagen, benutten ze hun ondernemerschap. creativiteit, laatste restje voorraad en hun kennis en contacten om het roer om te gooien. En zelfs in een land waar de crisis zo hard toegeslagen heeft, blijken echte ondernemers altijd nieuwe kansen te kunnen grijpen. Niet door te blijven doen wat ze altijd gedaan hebben, maar door mee te varen met veranderende omstandigheden. Te anticiperen op wat wel mogelijk is. En niet bang te zijn.

Dus waar de één volledig verstard door de crisis en de ander de straat opgaat om te demonstreren, toont weer een ander juist een beetje lef. En dat is volgens mij precies wat we nu nodig hebben: de moed om nieuwe dromen te ontwikkelen en de daadkracht om die dromen om te zetten in actie. Ik denk dat als meer mensen dat zouden doen, dat de crisis dan zo voorbij is. Het enige risico kan zijn dat we in heel Europa een overdaad aan Italiaanse restaurants krijgen. Maar daar vinden we dan wel weer wat op. Wie dan leeft wie dan zorgt.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Thomas Blekman
Hi Ben, dank voor je blog. We moeten inderdaad anders leren kijken. Ik faciliteer anderen daarbij met Effectuation. Vanmiddag weer een sessie met Vos Logistics. Joshua Tourich schreef eerder voor dit platform een artikel over Effectuation. Zoek even op De manager van de toekomst is een ondernemer.
De Effectuation principes zijn wetenschappelijk gevonden in het gedrag en denken bij zeer ervaren en vooral effectieve ondernemers.
Doe er je voordeel mee.

Nogmaals, dank voor je blog!

Met vriendelijke groet,
Thomas Blekman

Meer over Ondernemerschap