De Staat als bankrover

Alsof het nog niet genoeg is!

Met z’n honderdduizenden vormen de ZZP-ers de eerste verdedigingslinie tegen de oprukkende werkloosheid. Niet omdat ze dit willen, maar omdat het zo uitkomt.

Het werk loopt terug. De prijzen dalen: ruim 40% in twee jaar tijd blijkens een recent onderzoek van Hoofdkraan.nl, een online marktplaats voor zzp-ers en opdrachtgevers. FNV Zelfstandigen was verbaasd over deze neergang, maar ja die had even niet opgelet, want te druk met ruzie maken over de pensioenleeftijd en De Nieuwe Vakbeweging.

Ieder ander had het wel in de gaten: flinterdunne portefeuilles, nauwelijks langlopende projecten, werk beneden het normale niveau en nog vaker leegloop. Bijkomende kosten kunnen vaak niet meer gedeclareerd worden. En uitbetaling duurt langer dan ooit tevoren.

Menigeen zit diep in de puree. Je moet wel even doorvragen, want als iets een ZZP-er kenmerkt is het wel zijn roestvrije optimisme.

De overheid komt er in elk geval mooi mee weg. Het geroffel op de eigen borst overstijgt moeiteloos de enkele weeklacht uit het kamp der ZZP-ers: wat doet Nederland het toch goed! Op Oostenrijk na het laagste werkloosheidscijfer in de Europese Unie.

Ik weet ook dat we een sterke economie hebben, maar de feestvreugde zou aanmerkelijk minder zijn geweest als er niet zoveel ZZP-ers waren.

Helaas past het in het populistische sfeertje van vandaag om nuances te vermijden.

Mij steekt dat. Het contrasteert met de opwinding die politici overvalt, als ergens een fabriek dicht moet. Dan trekt men het land in en posteert zich goed zichtbaar voor de media bij de poort om boeh! te roepen. Steun die ZZP-ers nooit zullen krijgen, want tegenslag ‘hoort nu eenmaal bij ondernemerschap’ (lingua politica Hagana).

700.000 stemmen, je zou verwachten dat je er alleen al om opportunistische redenen voorzichtiger mee zou omgaan!

Maar het kan nog erger

Menige ZZP-er moet zijn spaargeld aanspreken om huis en eten te betalen. Dat is allang niet meer ‘de reserve opgebouwd in rijke tijden’ (ik citeer een landelijk politicus), maar gewoon het spaargeld, bedoeld voor de studie van kinderen of de reparatie van het dak.

Ook hier vindt de ZZP-er de Staat op zijn weg. Die vindt dat het spaargeld ook van hem is. Om de vangst een beetje substantieel te maken doet men net alsof het vermogen jaarlijks met 4% groeit.

De realiteit is nogal anders: als de bank je 2% rente geeft, mag je al blij zijn. Trekken we de inflatie eraf, ruim 2%, dan is het rendement dik onder nul. En dat nadat over het overgespaarde inkomen al inkomstenbelasting is betaald.

Maakt de overheid niet uit. Die pakt 4%. Kan ze – mag ik ook een keer populistisch zijn – weer een paar banken overeind houden.

Ik vind het bankroof. Maar u, dames en heren ZZP-ers, houdt netjes uw handen in de lucht.

Ik heb het even voor u nagekeken: niet één politieke partij heeft dit onderwerp op de agenda staan. Tuurlijk niet, want ‘easy money’.

Als u dan toch thuis werkloos op de bank zit, twitter, mail en facebook dan eens uitgebreid over deze roof.

Een soort betaald werk, als u succes heeft.