Ofschoon de ZZP-er het antwoord lijkt op de vraag naar een optimale balans tussen vraag en aanbod, betwijfel ik of daar allemaal gezonde drivers onder liggen. Eerder harde noodzaak, denk ik. We plakken daar het plaatje ‘ZZP’er’ op terwijl het feitelijk een groot deel parttime werklozen zijn. Daarnaast is zonder meer een persoonlijk aandachtspunt voor iedereen die denkt zich ZZP’er te moeten noemen het krijgen van eerlijke feedback en de broodnodige eigen ontwikkeling.

Ik waarschuw jonge mensen er ook voor dit niet te snel te gaan doen. Juist grotere organisaties investeren in mensen om ze nog dingen bij te brengen die ze in hun opleiding niet hebben geleerd. Dat mis je als ZZP’er. Want als ze het druk hebben doen ze niets aan zichzelf. Hebben ze het niet druk dan gaan ze nieuwe klanten vangen, maar niet aan hun eigen ontwikkeling werken.

Je krijgt ook gewoon meer eerlijke feedback in organisaties. Ik ken vrij veel mensen die na een paar jaar in de ZZP-rol juist weer op de loonlijst zijn gaan staan bij organisaties. Het belang van acceptatie in een team, eerlijke feedback krijgen, ook weer mee mogen doen aan bedrijfsinterne opleidingen en coachingsprogramma’s en niet te vergeten de personeelsuitjes. Ergens bij horen.

Ik ben dus niet iemand die alleen maar juicht over het hele ZZP’erschap. Ik denk dat je ook daar altijd moet kijken: past het bij iemand? Of anders gezegd: is er een goede match tussen werk en mens? En bij behoorlijk wat mensen past dat absoluut niet. Het bestaat niet dat zoveel ondernemers in Nederland rondlopen die dat ook echt in hun bloed hebben. Het is een geïdealiseerd beeld. Helaas zie je regelmatig ongelukkige mensen in een ZZP-rol. Jonge mensen, die veel te jong, vrijwel direct na hun it-opleiding bijvoorbeeld in die rol gingen zitten. Dan zie je dat ze op een gegeven moment tegen een muur lopen en dat ze echt gedwongen moeten worden om weer bij te leren.

ZZP’er-schap of de enorme groei ervan, is in zekere zin ook een uitdrukking van het feit dat we onvoldoende in staat zijn om werk met mensen te matchen. Als we dat beter zouden doen, zouden we aanzienlijk minder ZZP’ers hebben. ZZP’er-schap komt ook voort uit de angst van managers om nieuw personeel aan te nemen. Dat gaat dan helemaal niet over de kwaliteit van het personeel. Het gaat over headcount en indekken. Risico wel of niet willen nemen als onderneming of het maar oplossen via andere constructies. Als je alles goed doet als onderneming, dan kun je hele lange periodes van groei volhouden. En dus zal je minder angst hebben om continu mensen op je loonlijst te zetten, en heb je dus minder ZZP’ers nodig.