De week van de werkstress

Vorige week was het 'De week van de werkstress'. In De Correspondent lezen we een evaluatie door Rutger Bregman:

"Door het hele land zijn er lunchworkshops, health checks, stoelmassages, vitaliteitsspreekuren, adviesgesprekken, interactieve inloopbijeenkomsten, cursussen mindfulness, meditatielessen, sportclinics en seminars met Hugo Borst. Tal van organisaties doen mee: de Rabobank stuurt een e-mail aan alle medewerkers, FNV heeft een helpdesk geopend voor mensen die ‘stoom willen afblazen’ (bel nu: 0800-DIALOOG) en de Hogeschool Leiden organiseert een brainstorm met als centrale vraag: ‘Wat zijn de oorzaken van werkstress?’

De Week van de Werkstress is namelijk het zoveelste symptoom van een tijdperk dat glorieert in symptoombestrijding. Structurele werkloosheid? Het kabinet investeert in sollicitatietrainingen.

Een opmars van depressies? Nergens vinden we zoveel psychologen per hoofd van de bevolking. Burn-outs, flexibilisering en langere werkweken? Dan organiseren we een Week van de Werkstress.

In de jaren zeventig geloofden we nog in de maakbaarheid van de samenleving, nu is er de maakbaarheid van het individu. Er wordt geen tijd meer verspild aan structurele analyses van hoe het toch kan dat de arbeidsmarkt steeds meer gestreste, uitgeputte en depressieve mensen uitspuwt. Er wordt geen poging gedaan om de banen beter te verdelen, de kinderopvang goed te regelen, een fatsoenlijk vaderschapsverlof in te voeren, de werkweek terug te dringen, meer baan- en inkomenszekerheid te verschaffen of korte metten te maken met het uitknijpen van schoonmakers, onderwijzers en verplegers.

Niets van dat alles. Het probleem wordt nu gezocht bij de werknemer zelf, die niet goed op de hoogte zou zijn van de risico’s van tijdelijke contracten en lange werkweken.

De enige structurele analyse die ik deze week voorbij zag komen, betrof de kosten van al die stress. Geen klein bier trouwens: vier tot vijf miljard euro per jaar. Zouden al die overwerkte, gestreste, depressieve, geïntimideerde en gediscrimineerde werknemers dat eigenlijk wel weten? Dat ze de hardwerkende belastingbetaler zoveel geld kosten? Dat ze de concurrentiekracht van BV Nederland schaden?"

Stof tot nadenken! En dan te bedenken dat we de narigheid in organisaties stevig kunnen terugdringen. Verwaarlozing en verloedering in onze organisaties zijn geen noodzaak. Integendeel! Onze concurrentiekracht is gebaat met fitte en creatieve professionals. Er zijn genoeg organisaties die dat waarmaken. De kennis om het anders en beter te doen ligt op straat. Zitten we te suffen?

Zie ook ons dossier Burn-out, stress, werkdruk.

De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen berichten in de media. In elk bericht vermelden wij de oorspronkelijke bron. Bron: Rutger Bregman, Een Week van de Werkstress en dan hup: weer gauw aan het werk. De Correspondent, 05-11-14.