Tijdens mijn vakantie, op een camping in Italië, ontmoet ik verschillende nieuwe mensen. Drie daarvan inspireren mij tot de inhoud van dit E-zine, omdat het zo duidelijk is of zij juist wél of helaas niet werken vanuit hun persoonlijke drijfveren.
De ‘ signora’ en bazin van de camping is 69 jaar en geniet zichtbaar en volop van haar werk. Ze straalt, heeft energie voor 10 omdat ze veel energie uit haar werk haalt, zoals ze zelf zegt. Ze functioneert in haar werk op de camping, als een vis in het water. In het werk dat ze doet kan ze volop gehoor geven aan haar persoonlijke drijfveren.
Persoonlijke drijfveren bieden zicht op waartoe je gedreven bent, wat je wilt neerzetten in de wereld, wat voor jou van het grootste belang is, en wat je in veel gevallen ook relatief gemakkelijk zult kunnen leveren.
Voor twee gasten op de camping, een Nederlands stel, is het duidelijk dat ze veel minder werken vanuit hun drijfveren. Hij heeft zijn verdediging voor over drie weken, als hij weer gaat werken, al helemaal klaar. ‘ Ik heb voor de vakantie gezegd, dat ik linea recta weer naar huis ga, als ik merk dat dit na mijn vakantie niet geregeld is’. Het betreft een voorziening op zijn werkplek, waardoor hij zijn werk naar eigen zeggen niet optimaal kan doen.
Nu kan je concluderen dat deze man weinig gemotiveerd is, dat hij onredelijk zeurt en klaagt, kortom niet een medewerker/ collega waar je op zit te wachten …...
Echter welke manager of collega heeft hem ooit de vraag gesteld in hoeverre hij zichzelf in zijn werk kwijt kan? In hoeverre hij vindt dat zijn werk en ook zijn werkomgeving bij zijn persoonlijke drijfveren passen?
De man is 56 jaar oud, en heeft daar, zo zei hij later, nog nooit op deze manier over nagedacht. Duidelijk werd echter wel dat er in zijn werk een aantal zaken van hem gevraagd worden, die slechts weinig of in ieder geval moeizaam aansluiten bij zijn persoonlijke drijfveren. Ook zijn persoonlijke waarden, die samenhangen met de drijfveren, deelt hij slechts matig met zijn collega’s en teammanager.
Zijn vrouw wordt onmiddellijk emotioneel als ik haar vroeg wat ze echt graag zou willen, als het om de invulling van haar loopbaan gaat. Op zich een simpel lijkende vraag, maar de mate van emotionaliteit geeft al aan hoe deze vraag bij haar binnen komt en haar confronteert met haar professionele werkelijkheid. We hadden het in dit kader over ‘professioneel thuiskomen’, dus helemaal op je plaats zijn in het werk dat je doet. Dat heeft zij voor zichzelf (nog) niet kunnen realiseren. Ze is kunstenares, maar ziet geen mogelijkheden om hier van te leven.
Hoe weet jij in hoeverre jouw werk past bij je persoonlijke drijfveren? In hoeverre jij ‘professioneel thuisgekomen’ bent? Stel jezelf daarvoor drie vragen:
1. Waar loop ik warm voor, wat doe ik heel erg graag?
2. In welke activiteiten kan ik mij echt ‘verliezen’ (=de tijd vergeten, optimaal geconcentreerd zijn, alleen maar daar mee bezig zijn dus in het ‘hier en nu’ zijn)?
3. Van welke activiteiten of werkzaamheden krijg ik energie of een echt voldaan en tevreden gevoel?Als je zo’n 80 procent van je werktijd bezig kunt zijn met de activiteiten die je genoemd hebt bij vraag 1, 2 en 3 sluit jouw werk waarschijnlijk goed aan op jouw persoonlijke drijfveren. En dat is iets waar je oprecht blij mee kunt zijn! Als je deze 80 procent bij lange na niet haalt is het wellicht waardevol om daar eens bij stil te zijn en te eens verder na te denken over de drie genoemde vragen.
En hoe zit dat voor jouw collega’s? En voor de mensen aan wie jij leiding geeft? Op de scheurkalende zag ik de volgende definitie van een TEAM: Tezamen Elkaars Ambities Managen. Lees: Elkaar helpen bij het bewust worden van persoonlijke drijfveren … en hier dan ook werk van maken!
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO