Wat kenmerkt de groei van een professional, oftewel een vakman of ambachtsman, iemand die drijft op zijn of haar vakinhoudelijke kennis? Drie aspecten of invalshoeken, die elkaar opvolgen of aanvullen, zijn bepalend voor werkelijke professionele groei. Lees over hoe heerlijk het is om in je vak ouder te worden.
Kennis
Ten eerste staan we stil bij het opdoen van kennis van het vakgebied. Kennis van je vak hebben, is vanzelfsprekend noodzakelijk om succesvol te zijn in dat vak. Dat groeiproces verschilt per vakgebied. De ene professional leert routinematig, de ander improviserend. Routinematig houdt in dat een professional steeds dieper op de materie in gaat binnen bepaalde grenzen, te weten die van het vakgebied. Kennis heeft in dit geval structuur. Het leren is single loop. Dat betekent dat leren vaak een kwestie is van het aanpassen van regels of het verwerven van nieuwe vaardigheden om in wezen dezelfde soort dingen te doen als men altijd al heeft gedaan.
De improviserende vakman is constant op zoek naar nieuwe informatie die zijn vakgebied aanvult. Kennis is iets om op voort te bouwen en verder op te borduren, het leren is double loop. Dat betekent dat leren een kwestie is van nieuw inzicht, van dieper op zaken ingaan en inzien wat meer er toepasselijk zou kunnen zijn dan eerdere veronderstellingen.
Effectiviteit
Maar teveel professionals denken dat een investering in vakkennis het enige is dat succes oplevert. Daar gaat vaak iets mis en zo komen we op het tweede aspect van professionele groei. Kennis is voor iedereen op elke straathoek te koop en meer dan dat nog, meestal geheel digitaal beschikbaar met een beetje zoeken. U heeft dit artikel per slot van rekening ook gevonden. Dat geldt voor elk vakgebied, voor elke professie, voor elk ambacht. Mensen kunnen ook meer en meer meekijken met de professional.
Vakkennis is de basis, zonder dat gebeurt er niet veel. Maar een professional die niet in staat is zijn of haar vakkennis te vertalen naar anderen toe, is niets waard. Sterker nog, hij is een gevaar voor zijn bedrijf, hij bedreigt door gelijkhebberig gedrag de sociale cohesie en heeft alleen maar gelijk, verder niets. Wat heb je aan professional die alleen maar alles goed weet, maar niet in staat is dat naar anderen toe te vertalen? Het essentiële verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen, is de kurk waarop elke echte professional drijft en zijn effectiviteit bepaalt.
Dit wordt wel weergegeven in het T- profiel. De vanzelfsprekende vakinhoudelijke kennis is de staande pijler (van de T) waarop de professional functioneert. Onder het motto E = I x A (Effectiviteit is Inhoud x Acceptatie) is de mate in hoeverre men een en ander vanuit de eigen vakkennis geaccepteerd krijgt, bepalend voor het werkelijke, diepere vakmanschap. Bovenop de pijler vakkennis, staat de bovenste liggende streep van de T, de verbreding van de professional en zijn daaraan gekoppelde effectiviteit. En deze professional kent geen lastige collega’s en zeker geen domme klanten. Nee, hij weet dat hoe meer hij hen kan overtuigen van zijn meerwaarde vanuit zijn vakkennis, hoe professioneler hij of zij is, hoe veel meer een echte vakman.
Dit heeft wel consequenties. Het betekent dat uiteindelijk het succes van een professional bepaald wordt door zijn vaardigheden en niet door zijn cognitieve kwaliteiten. Het ontwikkelen van vaardigheden om kennis te vertalen naar de praktijk is dan ook de crux voor professionalisering in het vakgebied van elke professional. Bij zijn laatste tentoonstelling in 1942 geeft Mondriaan een pamflet uit met als titel Toward the True Vision of Reality. Daarin schrijft hij: “Technische problemen kunnen niet door theorieën worden opgelost, maar alleen door te handelen en van de ervaring te leren.”
De essentie
Het derde aspect van professionele groei is tegelijk het belangrijkst en het meest onafwendbaar. Het gaat vanzelf. Iedereen wordt ouder, tenzij hij dood gaat. Het betreft de zoektocht naar de essentie van het vak en zijn verschijningsvormen in de praktijk.
Beginnend in het vak leer je een kunstje: hoe doe je de dingen? In het geval van bijvoorbeeld Rembrandt: hoe meng je verf en hoe smeer je het op het doek? Dan komt de kunde, hoe maak je iets dat voldoet aan professionele eisen? Vervolgens komt de kunst, je doet iets unieks. Bij Rembrandt is dat het mengen van licht en donker, zoals nog nooit iemand op die manier voor hem gedaan heeft.
Essentieel in dat proces is het zoeken naar de essentie. Mondriaan maakt in het begin van zijn carrière schilderijen die technisch lastig zijn, neem het schilderij Bomen langs het Gein. Het einde van zijn oeuvre is Victory Boogie Woogie, een schilderij dat iedereen kan maken die minstens een hand heeft met nog wat vingers eraan, dit in tegenstelling tot Bomen langs het Gein.
Cor Westhuis (59) is Nederlands recordhouder marathonlopen in één jaar (80). Hij is duurloper en heeft onder andere de TransEurope Footrace succesvol afgesloten, een 64 dagen durende etappeloop zonder rustdagen dwars door Europa van Lissabon naar Moskou met afstanden van 70 tot 100 kilometer per dag. Westhuis rookt elke dag een sigaartje, liefst met een wijntje erbij en laat zich op tv aldus interviewen. De voorbereiding bestaat uit vooral niet te veel trainen. Hij loopt niet voor het klassement en is dus hoog geëindigd (achtste). Zijn aandacht gaat niet zozeer uit naar de tegenstanders, het zijn voor hem sympathieke medelopers, maar naar het wegdek. Dat is belangrijk als je dwars door Europa gaat, zeker als je er verstand van hebt. Westhuis is beroepsmatig verantwoordelijk voor de wegen in zijn woonplaats Dalfsen.De ouder wordende professional gaat voor de essentie. Een paar voorbeelden:
Miles Davis speelde heel veel noten in het begin van zijn loopbaan op platen als Birth of the cool (1949). Zijn adagium was uiteindelijk You don’t have to play many notes, if you only play the right one. Luister naar Tempus fugit uit 1953
en naar Splatch uit 1988
In het begin van hun gang door de Nederlandse journalistiek schreven Barend en van Dorp in Vrij Nederland wekelijks ellenlange artikelen. De laatste jaren van hun tv programma deed met name Henk van Dorp niet veel meer dan korte, maar indringende vragen stellen.
Voor topkok Robert Kranenborg (57) is een goede kok niet zozeer iemand die mooie sauzen maakt of ingewikkelde recepturen. Een goede kok herken je volgens hem aan de wijze waarop een kok een tomaat of een ei snijdt. Liefde voor voedsel, dat is wat telt.
Liefde voor het elementaire, daar gaat het om. Op het einde van zijn carrière, regisseert Johan Cruijff de beroemde penalty van Ajax tegen Helmond Sport. Zo goed voetballen als Cruijff ooit, kan (bijna) niemand.
Maar dit kunnen we fysiek vrijwel allemaal tot ons tachtigste als alles het naar behoren blijft doen …
Verzin zelf nog meer voorbeelden van mensen om u heen. De ouder wordende professional maakt de dingen vooral simpel. Geholpen door wat minder lichamelijke mogelijkheden en soms wat minder energie, dat helpt ook. De essentie, daar gaat ’t om bij het groeiproces van de ontwikkeling van het vakmanschap.
Drs. Erwin van de Pol CMC RGVME is organisatieadviseur vanuit Rijnconsult. Van de Pol heeft enige honderden publicaties op zijn naam staan en een aantal professionele prijzen gewonnen.
Gerelateerde artikelen
3 tips voor professionals die te veel willen
Callista Roelofs
Stop de chaos in je hoofd
Anja van der Lans
Leren doe je met vakgenoten!
Robert Westering
Managers moeten zich meer bemoeien met professionals
Actueel MNGMNTST
Doorbreek die sufmakende bescheidenheid
Callista Roelofs
Hoe ontwikkel je een professionele identiteit? (part II)
Actueel MNGMNTST
Als je doet wat je deed.....
Peter-Willem Van Lindenberg
Professionele roeping als kompas voor kwaliteit
Wim Aalbers
Ken je drijfveren...... en maak er werk van!
Sonja Scholts
Geef professionals hun werk terug!
Alex van Gool
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
De essentie van het zijn als professional is naar mijn mening niet het zoeken naar de essentie maar het vinden van de essentie en vervolgens iets doen met die informatie. Bijvoorbeeld door deze om te zetten in gegevens op een drager. Waarmee ik tracht aan te geven dat 'effectiviteit' de belangrijkste component is en niet 'essentie'.
Zonder communicatie van de essentie bevattende boodschap gaat het essentiële inzicht wat de professional heeft opgedaan/ ervaren verloren voor zijn/ haar publiek.
Het zoeken is dynamiek en actie, het vinden is kracht in rust.De ware essentie van wat danook, zal meestal maar tendele worden gevonden,aldus aansporend tot verder zoeken en ontdekken. Deze overweging naar aanleiding van de reactie van Erik de Jong.
Ik was er direct door geinspireerd en heb met de gedachte ‘meer met minder’ in mijn achterhoofd vandaag voor de klas gestaan.Het verschafte me werkvreugde en heeft me al verder denkend al een paar ideeën opgeleverd voor (althans voor pubers) ingewikkelde chemische onderwerpen op nog simpeler manier zichtbaar te maken en te verlevendigen. Denk hierbij aan stokjes, knikkers, kleurtjes en paperclips
Dank hiervoor en ik zal Job, mijn jonste, nog even de penalty van Cruyff laten zien.
Met je verwijzing naar de muziek link, bevind je je in goed gezelschap. Bernard Haitink ex-lid van de concertgebouw club beperkt zich steeds meer in bewegingen en gebaren om tot de essentie te komen (zie en hoor zijn Mahler vertolkingen)
Hans Zaal
Voor een jonge manager in opleiding,hongrig en vol energie, alles vretend wat een ieder verteld. Deze manager wil alles maar toepassen de complexitiet og niet eens begrijpd,laat staan de vaardigheden in de vingers. Maar het is niet het complexe geheel. Het is de inhoud x de acceptatie vanuit het T-profiel wat effectiviteit opleverd (week 1, les 1). terug naar de basis en .......
een formule hoef je niet te begrijpen als jehem maar kan toepassen.
Credo
Je mist meer
Dan je meemaakt
Helemaal
Niet erg
Martin Bril
Je schrijft “een formule hoef je niet te begrijpen als je hem maar kan toepassen”.
Dit is niet alleen een holle kreet, maar tevens een van de meest voorkomende oorzaken van rampen.
Voorbeelden?
Je hoort wel eens kreten als: “Een violist hoeft geen instrumentbouwer te zijn”, een zeiler geen botenbouwer, een groenteman geen dokter of boer enzovoort.
Een bekende van dit kaliber is deze: “Een coureur hoeft geen technicus te zijn om goed te kunnen rijden”. Sterling Moss (wereldberoemd coureur) had als gewoonte om vlak voor scherpe bochten binnen enkele seconden terug te schakelen 6,5,4,3,2. Dan hoefde hij niet vol in de remmen. Soms zelfs met overslaan van een of meerdere versnelling. Je wist zonder te kijken zeggen WIE er aankwam: pioew- pioew- pioew- pioew- pioew- pioew. Resultaat: om de haverklap een defecte versnellingsbak dus een verloren race plus een berg schade.
Het is niet voor niets dat bij vliegtuigen twee piloten zitten, aangevuld met een boordwerktuigkundige. Een arts haalt soms contra expertise bij een collega, een ingenieur idem. Etc.
Bij managers is dat niet anders. Een kreet, meestal een one-liner, horen en hop-hop-hop toepassen leidt vaak tot grote economische schade en een berg menselijk leed. Ik zeg dat je van een goede manager of leider een itsy-pitsy-teeny-weeny begrip van WAT je WAAROM in welke SITUATIE wel en vooral niet moet doen mag en moet verwachte. Daar wordt ie (onder andere) voor betaald.
There are P E O P L E out here, you know !!!.
Groet,
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer
Het citaat"Wie iets vindt heeft slecht gezocht" is prachtig, aansluitend bij mijn visie, maar volstrekt in tegenstelling met je vervolg: "De essentie van het zijn als professional is naar mijn mening niet het zoeken naar de essentie maar het vinden van de essentie". Dat is precies het omgekeerde van het citaat van Kopland. Wat bedoel je nou?
Reactie op Jos Steynebrugh:
Je hebt op het verkeerde artikel gereageerd. Ik heet geen Martin en het citaat staat niet in het artikel. Wat je schrijft heeft verder ook niets met mijn visie te maken en is geen reactie daarop.
ik heb het helemaal niet tegen jou: ik reageer op de laatste zin van Martin Blok's reactie.
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer
Mijn welgemeende excuses, begreep het even niet dat je reageerde op een reactie en niet op het artikel. Geen identiteitscrisis, zag de essentie even niet ...
Vr. gr., Erwin
- Ik lees in je verhaal dat kennis een “commodity” is geworden (“op iedere staathoek te koop”), de nadruk komt te liggen op kennistoepassing, dus de transmissie van jouw kennis op anderen (T-profiel). Wat betekent dit voor nieuwe toetreders tot de markt (schoolverlaters), moet het beroepsonderwijs meer focus leggen op de bekwaamheid van kennisdeling in plaats van kennisverwerking?
- Ik lees een heel Nederlands verhaal (misschien niet zo bedoeld, maar wel zo ervaren). Zijn deze competenties ook in een “Flat World” waardevast? In dit verband heb ik een leestip ”Competing in a Flat World” waarin de auteurs Victor en William Fung praten over “network orchestrators”, managers die een diffuus geografisch en vaktechnische netwerk van activiteiten kunnen orkestreren. Dat gaat iets verder dan het geschetste T-profiel.
Een bekende slogan van een internationaal nederlands bedrijf luidt: Sense and simplicity.
De slogan geeft aan dat alle onnodige complexiteit overbodig is en alleen de elementen die relevant zijn aangewend worden.
Een winnende formule, geldt ook voor jouw theorie.
Vriendelijke groet,
Wilco van Dijk.
Maar wie bepaald als je gegroeid bent als professional, de werkgever natuurlijk. En daar wringt de schoen, als die door kortzichtigheid, rancune of een gebrek in hun groei als professional dat niet inzien zul je niet kunnen spreken van een groei als professional.
Vooral in landen waar de goedbetaalde banen niet voor het oprapen liggen en je dus noodzakelijkerwijs je baan wilt behouden.
Iedereen lag aan haar voeten, van receptiemedewerkers tot senior managers. Mooie evaluaties. Wat ze geleerd had op de universiteit, deed niet terzake, behalve dat ze de modelletjes die bij de trainingen hoorde, zelf wel snapte en kon uitleggen. Wat ze nu, twintig jaar later doet, weet ik niet. Ze had een bepaalde onbevangenheid en kon daardoor de meest confronterende, maar relevante vragen stellen, niet omdat ze het zo goed wist, maar omdat ze wilde snappen hoe het allemaal in elkaar zat. Daar gingen haar cursisten vervolgens over nadenken. Ook voor de hand liggende, maar weinig gestelde vragen als "wat wil je dan bereiken?" of "waarom denk je dat?" stelde ze.
Volgende vraag: Het is maar wie het zegt of vraagt. Ik merk zelf dat mijn leeftijd (56) erg helpt. Dan komt in mijn geval mijn huidige stand van alles dichter bij elkaar.
Rob de Wilde
Vroeg me bij het lezen af hoe je de (voortschrijdende) ontwikkeling in de kunst (waar ‘terug tot de essentie’ via de pop art van Warhol (maar ook via iemand als Jeff Koons) feitelijk ook weer een nieuwe ‘barok’ fase heeft ingeluid die tot de dag van vandaag met de verheerlijking van ‘low culture’ voortduurt) zou vertalen naar het vakgebied van de professional. Ofwel, er zijn natuurlijk vele voorbeelden van (ook getalenteerde) vakprofessionals (Moskowitz, Beckham, Rita Verdonk, Sarkozy, Kjell Nordström, Damien Hirst, om er een paar te noemen) die hun ‘product’ omgeven met decorum en uiterlijk vertoon die ogenschijnlijk weinig met de kern van het vak te maken heeft. Of toch wel?
Volgens mij zijn er vele kunstenaars/politici/vakbroeders die een soort omgekeerde ontwikkeling doormaken, waarbij er in eerst instantie wordt aangeschurkt tegen de hoogste professionele ‘norm’ (welke student schilderen aan de Kunstacademie begint er niet abstract?), maar waarbij er na verloop van tijd een eigen, authentieke stijl ontstaat die óók kan betekenen dat de essentie zeer bloemrijk of verhullend wordt ‘verpakt’. Met andere woorden, is de zoektocht naar de essentie niet veel meer een zoektocht naar authenticiteit (in al zijn verschijningsvormen)?
Groet,
Patrick
Je zet me weer aan het denken. Inderdaad, de omgekeerde weg is er ook, je ziet soms ook jonge professionals ergens binnen komen die niets weten, maar wel iets kunnen en willen en op die manier effectief zijn op het eerste gezicht (een omgekeerde T). Maar voor hoe lang?
Onze gewaardeerde, gezamenlijke, naaste ex-KPMG collega Rita Verdonk is daar wel een mooi voorbeeld van, zoals je noemt. Tussen de consultant en politicus zit niet zoveel verschil ogenschijnlijk, maar als mens zien wij bij Rita toch een duidelijke beweging in een bepaalde richting, van minder is meer naar meer is minder zullen we maar zeggen, althans zo zie ik 't.
Erwin
Het interessante aan dit artikel is dat je het verschijnsel 'ouder worden ' (ook in je vak) koppelt aan 'het kunnen doordingen tot de essentie'. Nu zijn er ook professionals die direct aan het begin van hun carrière weten waar het om draait: denk bijvoorbeeld aan de Groninger Ben Woldring die als 13-jarige tot de essentie van het ondernemen op internet doordrong met zijn website bellen.com. Vele voorbeelden volgden hem, bijvoorbeeld in de sport Lionel Messi die al op jonge leeftijd een ster is bij Barcelona. Wat te denken van Magnus Carlsen, die met 13 jaar, 4 maanden en 26 dagen de jongste schaakgrootmeester ter wereld werd.
Voor de meesten van ons geldt dat kennisvergaring in elke fase van je carrière noodzakelijk is om te komen tot ontwikkeling en uiteindelijk de essentie zelf. Het voorbeeld van Cor Westhuis geeft letterlijk aan dat je de nodige kilometers nodig hebt om te kunnen bepalen wat de essentie is. Blijft echter interessant dat er ook mensen zijn die direct tot de essentie doordringen (de kunde), zonder dat zij over veel kennis beschikken of de ervaring (de kilometers) hebben om het effectief toe te passen. Wat kunnen we van deze mensen leren, en hoe kunnen we als adviseurs methoden ontwikkelen of slimme dingen bedenken zodat we eerder tot de essentie komen? Of hebben we nog meer kilometers nodig? Een vervolgartikel waardig.
Na de nodige afwegingen in de zoektocht naar de essentie ben ik zelf tot de conclusie gekomen dat het niet de leeftijd is die hier een bepalende rol speelt. Ik ben het in die zin helemaal met Robert Jan eens die hier ook al een vraagteken bij zet. Het is natuurlijk wel zo dat de natuurlijke ervaring van de ouderen mee gaat tellen in de zoektocht naar essentie.
Mijn eigen bescheiden mening is eigenlijk dat de groei van de professional afhankelijk is van het duidelijk kunnen stellen van een concreet doel ( of doelen) , hier heel bewust mee bezig zijn en hier ook heel duidelijk naar toe te werken.
Als je het doel maar helder en zeer duidelijk voor ogen heb - wat wil je voor iemand zijn - wat wil je bereiken - wat zijn je concrete doelen op korte en langere termijn etc.
Het tempo van de groei als professional wordt bepaald of je het doel goed in de vingers hebt en je hierop goed kunt focussen.
Mijn eigen ervaring:
Transeuropalauf - Ruim 5000 km hardlopen van Lissabon
naar Moskou in 9 weken
Ik had maar 1 duidelijk doel en dat was in Moskou aankomen.
Natuurlijk heb ik het onderweg moeilijk gehad maar het ultieme doel bleef echter onverminderd haarscherp (en dat is nog zachtjes uitgedrukt) in beeld.
Omdat ultieme doel te bereiken heb je hulpmiddelen nodig - en volgens mij komt daar de ervaring van het ouder zijn bij aan de orde -
Zo heb ik geleerd dat het kunnen lopen van lange afstanden voor meer dan 50% geheel een mentale kwestie is.
Ik ben er absoluut van overtuigd dat groei op het mentale vlak het meest essentiele onderdeel is als je het hebt over een groeiende professional.
In mijn dagelijkse werk als hoofd van de afdeling Onderhoud en Beheer heb ik ook ervaren dat het stellen van een concreet doel heel belangrijk is.
Om concrete doelen te bereiken met een maximaal rendement en toch een minimale inspanning heb ik tijd nodig. Dat kan alleen worden vrijgemaakt door de tijd aan alle onbelangrijke zaken te minimaliseren. Dit is vergelijkbaar met het noodzakelijke positief blijven denken bij het lopen - alle negatieve zaken naast je neer leggen. Verder hang ik de theorie aan die ook Wilco van Dijk als reactie heeft op jouw artikel - sense en simplicity - alle onnodige complexiteit gooi die zo gauw mogelijk overboord ( in mijn geval is dat geen grote vergadersessies, geen lange verhalen, geen omwegen om het doel te bereiken maar rechtstreeks)
Ook de reactie van Martin Blok spreekt mij aan - minder is meer en de kunst van het weglaten -
Tenslotte nog dit:
De essentie draait natuurlijk om de effectiviteit van je werkzaamheden. E = I x A .
Als je directe omgeving maar een groot acceptatievermogen heeft wat je allemaal naar voren brengt dan is je effectiviteit ook groot.
Dat acceptatievermogen kun je positief beïnvloeden door slim te opereren. Slim lopen ( geen energie verliezen in onnodige dingen) heeft mij geleerd hoe je ook in je werk op vele manieren slim kunt zijn .
Mijn volgende loopdoel is om in oktober een nederlands record ( leeftijdscategorie 60 jaar + ) op de 24 uur te gaan lopen en volgend voorjaar weer een heel goede prestatie neer te zetten in de grote wedstrijd van Sicilie naar de Noordkaap
Deel voor groot deel je beschouwing over professionele groei volgens de 3 fasen: van kennis, via vaardigheden naar de essentie van het vak. Het is ook zeker herkenbaar. Als ik er aan denk hoe ik - op dit moment algemeen directeur bij de een gemeente- in mijn werkzame leven begon, dan is dat totaal anders dan nu. Voorbeeld: vroeger dacht ik dat ik vooral lange stukken in ambtelijke taal moest schrijven, nu schrijf ik bijna niet meer en staan de boodschap en begrijpelijkheid van de (zo kort mogelijke) tekst centraal.
Het gaat in een managementfunctie inderdaad niet om kennis. Ik probeer kennis ook zo veel mogelijk te delen (voorbeeld: het bezoeken als directie van een andere gemeente die verder is met veel ontwikkelingen dan onze gemeente), zodat het een stimulans kan zijn voor anderen. Maar het gaat zeker ook om het vaardig vertalen ervan naar anderen: het management en medewerkers. Dat is best wel lastig vind ik. Ik laat me daarbij vaak leiden door ervaring en gevoel. Een externe die het beter kan vertalen dan jij, is dan soms handig.
Wat me bijzonder aanspreekt is jouw 3e element: het opvoeren van kunststukjes, komen tot de essentie van jouw rol.
Persoonlijk zoek ik die in het op strategisch niveau vaststellen van onze ambitie en doelstelling en anderen in mijn omgeving (mijn directeuren, managers en stafmedewerkers) met al hun kwaliteiten die te laten realiseren. Anderen dus de ruimte geven, binnen jouw kaders. Het is dan prachtig om te zien dat zij dat goed oppakken en ook zelf als individuele manager en ons als directieteam een ontwikkeling doormaken.
Je moet alleen waken voor een ding: zet jezelf niet te veel op de achtergrond. Medewerkers willen jouw geregeld 'zien', je moet af en toe zeker de punthes op de i zetten. Kortom: zet de lijn uit, laat anderen met al hun kwaliteiten die vertalen en realiseren, maar blijf wel regie houden en laat je geregeld zien. De dingen simpel houden is dus de clou.
De generatie managers en bestuurders tussen de 30 en 50 zijn de afgelopen jaren geconfronteerd met een meervoud aan keuzes en tijdsdieven (heb je de nieuwe iPhone al;-)).
Door de bomen het bos niet meer zien, uitstellen, ja-zeggen, verspillen.... Ik help daar vaak met snoeien, plannen en vooral slimme acties te koppelen aan het juiste gedrag.
Winerwin, heb een mooie dag!!! Dick
Wist dat het jou als met name top (team)coach zou aanspreken. Maar help even, mede namens een andere reageerder, wat is KED?
'k zal maar even helpen, vermoed dat Dick bedoelt:
de K van Kennis
de E van Ervaring
de D van De essentie
Ik broed nog op mijn eigen reactie, jou stuk maakt namelijk veel gedachten en associaties los.
groeten,
Nanny
Wat mij betreft had je de passage over effectiviteit wat korter (lees: essentieler) kunnen maken. Ik was bijna afgehaakt. Gelukkig heb ik even doorgezet. Mooi dat stuk over de essentie. Prachtige voorbeelden.
De vraag die bij me opkomt is waarom zoveel gelouterde professionals toch zoVeel moeten zenden in plaats van zich tot de essentie te beperken.
Iemand?
Geweldig zoals je de essentie zelf ook in dit artikel hebt gestopt. Vorm en inhoud passen één op één op elkaar. Al die mooie filmpjes en muziekjes passen helemaal bij je boodschap en bij jou. Je liefde voor het vak spat er van af.
Ik zelf werd opnieuw geraakt en aan het denken gezet over mij essentie in ons gezamenlijke vak. Dank, Dank, dank.
Peter van der Wel
Rijnconsult
http://www.joitskehulsebosch.nl/?p=125
Goed idee, nog niet bij stil gestaan, maar wat zou het mooi zijn als organisaties dit meenemen in hun structuur voor ontwikkelplannen.
Dank voor je reactie op mijn interview van het Parool.
Groet.
Voel me oprecht vereerd door je reactie, ook omdat ik je noem in het inmiddels veel geciteerde artikel. Heb genoten van het prachtige interview met je van Frenk van der Linden in Het Parool van zaterdag 2 mei. Vakmanschap op een kernachtige wijze verwoord zoals ik het zelden heb gelezen! Ben het overigens helemaal met je eens dat cognitieve kwaliteiten juist ook heel belangrijk zijn, maar als ex omgevallen boekenkast weet ik, weten we, dat er meer is.
Erwin