Lang geleden hé, ergens in de good old eighties van de vorige eeuw. Het Goede Doel. Met een boodschap die vandaag de dag actueler is dan ooit. Net zoals de bekende uitspraak van Godfried Bomans: ‘Is eenvoud het kenmerk van een beginner of het duur bevochten stempel van de meester?’. Jammer alleen dat we dat zo weinig weten te incorporeren in ons dagelijkse leven.
Legt eenvoud het loodje?
Het lijkt wel of we een abonnement hebben op het vergroten van complexiteit. Zeker in een omgeving waarin de politieke cyclus inmiddels is gehalveerd tot twee jaar. En binnen al die kabinetten (sinds 2002 toch al zo’n zes op een rij!) ook weer tal van begrotingsakkoorden zoals lente- of herfstakkoorden. Met ieder zo z’n eigen wensen en eisen. Die dan vervolgens ook weer in ...
In het vakgebied van Continuous Improvement kom je vaak tegen dat complexe processen in stand blijven ondanks dat iedereen er over klaagt en dat er kostbare inefficiëntie is. Het komt m.i. doordat er te weinig tijd wordt besteed aan regelmatig onderhoud van deze werkprocessen (al zijn ze ook gedeeltelijk geautomatiseerd of gedigitaliseerd). Werkprocessen draaien meestal ook over afdelingsgrenzen heen, waardoor per afdeling slecht marginaal verbeterd kan worden. Het is zaak een proces als zodanig te herkennen en in kaart te brengen, zodat bewust goede verbeteringen kunnen worden aangebracht.
Jan van Diepen
Heel veel adviseurs en zogenaamde deskundigen verdienen hun geld met het "verbeteren van bedrijfsprocessen", terwijl ze geen notie hebben van het begrip proces. Ze sleutelen in de praktijk alleen alleen aan... juist: die praktijk.
Zolang BPM-deskundigen menen dat ze hun geld moeten verdienen met het opschrijven van practices, via swim-lanes en andere technische constructen, zo lang zal er niets veranderen aan die complexiteit. Het verdienmodel gaat gewoon voor.