Sturing door waarden, samenwerking, heldere doelen en vertrouwen

Las afgelopen weekeinde in het NRC een toegankelijk interview met voormalig Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Waarbij zij zich – heel terecht overigens – verwonderde over het feit dat ondanks het feit dat het opleidingsniveau in ons land in de afgelopen vijftig jaar een factor acht (!) is toegenomen we ons nog steeds bedienen van dezelfde vormen van besluitvorming. Dit ondanks de geweldig toegenomen mogelijkheden op dat vlak. Denk maar eens aan de sociale media die momenteel een niet meer weg te denken plaats in onze maatschappij hebben verworven!

Als je daarover nadenkt in relatie tot bijvoorbeeld de wet van Moore dan schrik je helemaal. Huh, de wet van wie? Even je klassiekers oppoetsen: de grondlegger van computerchipbouwer Intel (Gordon Moore) voorspelde al in 1965 de wetmatigheid in de digitale vooruitgang. Iedere achttien maanden is er een nieuwe chip die het aantal verbindingen verdubbelt. Deze zogenaamde ‘wet van Moore’ bepaalt al veertig jaar lang het tempo waarin technologische ontwikkelingen zich voltrekken. En experts beweren dat deze wet in de komende vijftien jaar onverminderd van kracht zal blijven. Dat zou betekenen dat we in 2028 minstens 2.048 keer meer digitale power hebben dan vandaag de dag. Oei! En om het feest helemaal compleet te maken is het goed om het aansprekende BCG-rapport van eind vorig jaar er nog even bij te halen: NL2030. Over de contouren van een nieuw verdienmodel voor ons vaderland. Hun centrale boodschap past in wat anderen ook voorspellen: de ontwikkelingen in de sfeer van technologie, stijgende emancipatieniveaus, verdere versplintering van klantbehoeftes én snel platter wordende wereld zorgen voor een voortdurend toenemende snelheid van economische verandering. Bedrijfsvoordelen en verdienmodellen zullen steeds sneller komen en gaan: meer kansen voor welvaartsgroei, maar ook toenemende risico’s voor welvaartsbehoud. En de verwachting is dat deze versnellingstrend zich in de komende twee decennia verder gaat verdubbelen! Middels een soort van multiplier. Waarmee men een jaarlijkse toename van maar liefst 50% voorspelt van de snelheid van technologische vernieuwing. En de bijbehorende hoeveelheid innovaties natuurlijk. Jawel!

En dus? Wat betekent dat dan? Hoe kunnen we daar dan op inspelen? In de sfeer van ‘als er een wind van verandering gaat waaien, bouw dan geen windscherm maar een windmolen’. Uiteraard vraagt dat om lenigheid. Om behendigheid. En om flexibiliteit. Met behoud van koersvastheid natuurlijk. En wat volgens mij daar dan cruciaal in is, is de transitie van horizontaal naar verticaal denken.

Gezwets? Weer zo’n adviseurs-hype? Dacht het niet! Want in feite doe je niets anders dan het vraagstuk centraal stellen en daar dan de noodzakelijke knowhow en resources omheen organiseren. Over de grenzen van die afzonderlijke organisaties heen. In cocreatie met gebruikers of stakeholders. Waarbij je de interactie-economie als het ware omarmt. Gestuurd door waarden, samenwerking, heldere doelen, vertrouwen en verbinding. Met passie. In plaats van dat verstikkende denken vanuit je eigen organisatie. Opgesloten in verstarde structuren en top-down organogrammen. Vanuit macht. Laat dat los. Parkeer dat even. En ga aan de slag met je partners in je keten of regio om elkaar zo te versterken. Gericht op dat gemeenschappelijke hogere doel uiteraard! En dan komt die structuur vanzelf wel. Heus. Dus eerst resultaten boeken en dan pas institutionaliseren! Nieuw? Helemaal niet. Gewoon je hersens gebruiken. Zoals Andrew van der Ven ons dat al lang geleden heeft geleerd: ‘management theories come and go, but the oldest – common sense – is still the most valid’.