De start van de Heidag

Lehman Sisters ruling a better world? Maartje weet beter. Een dictatoriale directeur, ruziënde bloedgroepen, oude meisjes versus jonge vrouwen, ‘old girls networks’, bureaucratie en opportunisme pur sang, vergallen haar leven en spirit.
Roman in de vorm van een feuilleton over een wereld waarin vrouwelijk leiderschap een mythe blijkt en Maartje een Kenau in de ware zin?

Het aftandse zaaltje vormde het perfecte decor voor het onvermijdelijke organisatieritueel waar ook het instituut niet aan ontkwam: de Heidag.

De Annies en Bernadettes stonden er die ochtend opgewekt bij, althans voor hun doen. Keek je goed dan zag je dat ze bang waren. Het MT was nog druk in de weer. Anna, hoofd publieke zaken, behulpzaam as ever, was bezig de powerpoint goed te krijgen. Meisjes voor dag en nacht in de huishouding bestaan niet meer, maar sommige vrouwen gedragen zich er nog naar. Ze noemen zich alleen nu MT-lid, dacht Maartje. Trudy liep geagiteerd door de ruimte heen. Nog even naar de WC.

In één dag moesten zowel het beleidsplan als de formatie besproken worden en moest iedereen up and running zijn om die doelen vol verve uit te voeren. Toch een hele uitdaging voor Trudy, dacht Maartje cynisch. Jammer dat medewerkers niet opnieuw geformatteerd konden worden. Delete and program all, het zou ideaal voor ze zijn. Maar het MT zou daar zo zijn eigen methodes voor hebben, zoveel was zeker, wist Maartje intussen.

Een kwartier later dan gepland hadden de Annies en Bernadettes zich geschaard in een kring rondom de voorzitter van The Firm. Veel tijd was er niet, maar dat bleek voor Trudy geen beletsel om nog eens gedetailleerd de plannen samen te vatten. “Zoals jullie weten staat ons Beleidsplan 2.0 op de agenda en heel graag wil ik met jullie bespreken hoe wij met onze beperkte middelen tot een verhoogde output kunnen komen zoals gevraagd door onze financiers.” ‘Natuurlijk, de inhoudelijke insteek. Waarom had ik toch stiekem iets anders verwacht?’ dacht Maartje. Ook bij Iris zakte de moed in de schoenen, zag ze. “Alleen het 2.0 is het vernieuwende” fluisterde Josefien zachtjes in haar oor. “Ze weten niet eens wat het betekent.”

Na tien minuten kwam Trudy pas echt op stoom. “En dus is het belangrijk hoe wij onze professionaliteit binnen de vernieuwde context kunnen verhogen. Dat vraagt van iedereen een uiterste inspanning. Ik besef dat het moeilijk is en… ” Maartjes gedachten dwaalden weer af. ‘Hoe kan het dat dingen zich maar blijven herhalen? Dit hoort ze nu al zo lang ze werkt. We zijn allemaal slaven. Slaven van het gedril van anderen, onder het mom van efficiencyverbetering. En we zitten allemaal vast. Niet met ketens, maar met hypotheek en schulden.’

De Annies en Bernadettes deden ondertussen alsof ze geïnteresseerd luisterden en revolutionaire dingen hoorden. En misschien was dat wel zo als je lang in een archief hebt gezeten. Maartje luisterde niet, het verhaal kende ze wel.  Anna nam het over en ging door waar Trudy was gebleven. Kennelijk leefde het MT in de veronderstelling dat als je iets maar vaak genoeg zegt, het ook gecommuniceerd is. Een misverstand dat Maartje maar niet uit de wereld kreeg en haar moedeloos maakte. De 'open communicatie' blijkt in de praktijk neer te komen op het er in stampen, dreunen en herhalen van de ‘kernboodschap’. In diverse werkvormen.

“Kunnen jullie er even bij blijven?”  Trudy de schooljuf riep. Voor je het wist kreeg je een rode stip op het bord, net als vroeger. Bij drie stippen kon je vertrekken.

Om half elf had nog niemand behalve uit het MT iets gezegd. De ingehuurde coach waarmee het MT de afgelopen twee weken om de tafel had gezeten, had niet tot effect gehad dat men direct tot zaken kon komen. Totdat Inge vroeg hoe het zat met de formatieplaatsen. “Moet er nu niet eerst een reorganisatieplan komen nu het beleidsplan toch al geaccordeerd is door de Raad van Bestuur?”
Oei, dat had ze niet moeten zeggen, dacht Maartje. Inge had de afgelopen maanden al twee rode stippen op het schoolbord ontvangen. Inge was het kind dat Trudy het liefst de klas uit wilde schoppen. Of liever nog, voor eeuwig zou willen schorsen. De ingedutte Annies en Bernadettes waren opeens klaarwakker en gingen er eens goed voor zitten. Kleutertje luister voor gevorderden.
“Het verrast mij dat je nu reeds dit ter sprake brengt Inge. Het is in het geheel niet opportuun om dit punt nu te bespreken.” Uit alles bleek dat Trudy in de aanslag stond de derde stip achter Inges naam op het bord te zetten. Met grote rampenletters.

Klaas, de ingehuurde coach, greep in en stelde een koffiepauze voor. “Koffiepauze instellen als het te heet onder de voeten wordt. Hoe verzin je het” concludeerde Josefien op weg naar het koffiebuffetje.

Het was pas half elf. Het MT hield in een hoekje strategisch beraad. Het zou nog een fijne dag worden, zoveel stond vast.