Je zult maar bij een bank werken….

Stel je werkt al sinds jaar en dag bij een bank. Je doet het werk met hart en ziel, omdat je het leuk werk vindt. Omdat je het leuk vindt om klanten te helpen met hun bankzaken, ze te adviseren over hypotheek, lijfrente, sparen, beleggen, financieren of wat dan ook. Omdat financiële zaken heel erg belangrijk zijn voor de mensen en jij daar een bijdrage aan kunt leveren.

Crisis
En dan komt er een crisis. Een hele grote crisis. Met een enorme impact op de hele economie. En het is de schuld van de banken. Hé, werkte jij niet bij een bank? Op feestjes en verjaardagen durfde je jezelf bijna niet te vertonen omdat je bij een bank werkt. Zelfs in Nederland kwamen de trotse banken in de problemen en moesten door de staat overeind gehouden worden.

Er kwam een heleboel aandacht voor de bonuscultuur bij de banken, net alsof jij dat had bedacht. Bankiers werden als de grote graaiers neergezet. Dus jij was opeens ook een grote graaier geworden?

In de periode daarna werd het allemaal weer een beetje rustig, maar ontstond er veel gemor over de uiterste terughoudendheid die banken hadden bij het verstrekken van leningen. De banken kregen de schuld van het moeizame herstel van de economie. Net alsof jij de regels had bepaald waardoor er hogere eisen werden gesteld aan de solvabiliteit. En dan moest er ook nog staatssteun terugbetaald worden. Hoe leg je dat uit aan mensen die tevergeefs voor een lening komen, die ze hard nodig hebben om de crisis te kunnen overleven?

Graaien
Als er dan weer wat rust ontstaat, komt aftredend ING topman Jan Hommen met de oproep om weer ruimte te bieden voor hogere salarissen voor de topbankiers, omdat er anders een uittocht van de toptalenten zou volgen. De graaiers zijn terug!

Vervolgens valt de Rabobank van het zelf opgerichte voetstuk van degelijke bank door de Libor affaire. De topman maakt een geweldig gebaar en treedt vervroegd af, een paar weken voor hij toch al met pensioen zou gaan. Men hoopt dat de verantwoordelijke directeur zo gespaard kan worden. Wat natuurlijk mislukt. De afkoopsom voor Sipko Schat wordt wederom in de categorie graaien geplaatst.

Service
Intussen ben jij een administrateur geworden, je bent alleen nog maar bezig lijstjes in te vullen, vinkjes te zetten en vooral aan alle regels te voldoen. Tijd voor klanten heb je al lang niet meer.

Maar verder lijkt het wel een beetje rustig. Bijna alle kantoren zijn gesloten omdat de klanten allemaal zijn overgestapt op internetbankieren. Wel jammer dat de banken in een race verwikkeld lijken te zijn bij wie het vaakst en het langst het internetbankieren ‘plat’ ligt.

Salaris!
Weer lijkt de rust een beetje weer te keren. En dan wordt het juni 2014. De ABN-AMRO meldt dat het topkader een salarisverhoging krijgt van 20%, om de teruggang van de bonus te compenseren.

Vervolgens blijkt dat de Rabo iets dergelijks al had gedaan, in alle stilte, met een verhoging van ‘slechts’ 13%. Vervolgens komt vanuit de ING het nieuws dat er aan een verhuizing naar Duitsland wordt gedacht. Met een aantal prachtige overwegingen, waarvan de belangrijkste is dat daar niet zulke strenge regels rond bonussen gelden als in Nederland.

En dan is er nog een klein berichtje, waaruit blijkt dat niet alleen de topbankiers er goed uitspringen: in de bancaire sector zijn de afgelopen periode de salarissen fors meer gestegen dan in de rest van overheid en bedrijfsleven.

Ontwaken
Wanneer wordt de top van de banken nu eens wakker en beseft dat het niet langer gaat om zelf nog meer geld verdienen? Dat het maatschappelijk gewoon niet meer geaccepteerd wordt? Dat de algemene mening is dat er geen enkele reden is dat bankiers duidelijk meer verdienen dan een heleboel vergelijkbare beroepen. Dat de beloning terug moet naar een lager niveau en dat de bonussen gewoon afgeschaft moeten worden.

Vervelend? Maar een bankier is opgeleid om niet alleen goed nieuws te kunnen brengen, maar ook slecht nieuws. Dan moet hij zelf ook met slecht nieuws om kunnen gaan.

Vertrouwen
Bankieren is eerst en vooral een kwestie van vertrouwen. Dat vertrouwen is volledig verdwenen. De leiding van onze banken moet beseffen dat herstel van vertrouwen een moeizaam proces is en dat ze nu leven in een glazen huis. Voorzichtig doormodderen op dezelfde koers gaat echt niet meer werken, het zal echt anders moeten. Het zal pijn doen. Ook in de portemonnee. Maar het is de enige weg.

De top van de banken zal nu eindelijk eens aan de slag moeten gaan met waar ze voor zijn aangesteld! Zorgen dat hun bank weer een goede bank wordt. Zorgen dat hun medewerkers gewoon weer goed hun werk kunnen doen. Zorgen dat de klanten niet meer hoeven na te denken naar welke bank ze in hemelsnaam over moeten stappen, gewoon omdat ze tevreden zijn.

Dan kunnen hun medewerkers ten minste weer gewoon trots zijn om bij een bank te werken.