Niet zorg maar zorgsysteem is te duur

Actueel

De sterk stijgende kosten van de zorg worden niet veroorzaakt doordat we steeds meer zorg vragen, maar door de verzekeraars, de marktwerking en het DBC-prijssysteem. Tijdens de verkiezingsperiode heeft bijna iedere politieke partij gewezen op de noodzaak van premiestijgingen in de zorg en inkrimping van het voorzieningenpakket. In de komende formatieperiode zal de zorg ongetwijfeld een onderhandelpunt worden voor bezuinigingen.

Vergrijzing

Als oorzaken van de sterk gestegen zorgkosten worden steevast toegenomen technologie, hoger medicijngebruik, te dure medisch specialisten en de vergrijzing genoemd. Bij de vraag wat dan precies duurder wordt en hoeveel, wordt het meestal stil. Om de kostenstijgingen in het juiste perspectief te zien, moet je ze vergelijken met die in andere landen. Een interessante bron is het Brancherapport 2010; De Nederlandse ziekenhuiszorg vanuit Europees perspectief. Hieruit komen de volgende opvallende gegevens naar voren:
- Nederland heeft het laagste aantal artsen, medisch specialisten en ziekenhuisbedden per 1000 inwoners.
- Vergeleken met andere Europeanen gebruiken Nederlanders weinig zorg, zoals consulten en opnames.
- Het aantal chirurgische, cardiologische, gewrichtsvervangende en transplantatie-ingrepen is relatief laag, zo ook het medicijngebruik zowel uitgedrukt in volume als geld.
- Het gebruik van (dure) beeldvormende apparaten zoals MRI en CT is gemiddeld, maar het aantal beschikbare apparaten is in vergelijking met andere landen beperkt.
- De Nederlandse ziekenhuizen zijn zeer betaalbaar. Met 3,7 procent van het bbp geeft Nederland het minste uit aan ziekenhuiszorg, huisartsen en specialisten.

Dit alles, terwijl de kwaliteit van de zorg – gemeten aan de overlevingskansen van diverse soorten kanker – naar Europese maatstaven tot de hoogste behoort.

Zonneschijn?

Is het allemaal zonneschijn? Nee. Met Denemarken en Spanje scoort Nederland slecht wat betreft wachttijden en patiëntgerichtheid. Ongetwijfeld heeft dit te maken met de ‘zuinige’ voorzieningen. Nederlanders scoren dan ook hoog in hun bereidheid naar naburige landen te reizen voor een medische behandeling.

Opvallend is echter dat de uitgaven aan de totale gezondheidszorg – dus inclusief de AWBZ – per hoofd van de bevolking tot de hoogste van Europa horen. Dit doet vermoeden dat niet zozeer de uitvoerende onderdelen van het zorgstelsel duur zijn, maar het stelsel zelf. De kosten van de zorg worden immers niet alleen bepaald door wat door de zorg geleverd wordt, maar ook door de kosten van het zorgsysteem. Over dat laatste valt het volgende op te merken.

Winstoogmerk

Nederland is het enige land waar verzekeraars een winstoogmerk hebben, terwijl alle ziekenhuizen (nog) non-profitorganisaties zijn. Verzekeraars hebben een sleutelpositie tussen de belangen van de patiënt enerzijds en de leveranciers van zorg anderzijds. Adam Smith – de pionier van het marktdenken – waarschuwde uitdrukkelijk voor het marktverstorende effect van de tussenhandelaar.

Vergeleken met andere Europeanen gebruiken Nederlanders weinig zorg, zoals consulten en opnames.

We zien in alle marktsegmenten dat de tussenhandelaar de grootste financiële voordelen haalt in het traject van producent tot consument.

De regulerende werking van de markt wordt in Nederland sterk overschat. De markt is alleen maar geïnteresseerd in winst en omzet. Kwaliteit en efficiënt omgaan met materiaal en middelen zijn ondergeschikt aan de constante wens tot volumegroei en de daarbij horende reclame en werving. Het feit dat in het marktsysteem een liesbreukoperatie wat goedkoper wordt uitgevoerd, wordt gecompenseerd door een ongebreidelde volumedrang. Alles wat maar een beetje uitpuilt, wordt geopereerd. Het dringt maar beperkt door tot de politiek dat niet de prijs, maar de dreigende volumegroei de wens tot het handhaven van het macrobudget in de zorg sterk ondermijnt.

DBC

Om de introductie van de markt in de zorg te vergemakkelijken, heeft bestuurlijk Nederland het DBC-prijssysteem ingevoerd. De oorspronkelijke bedoeling van de Diagnose Behandel Combinatie was om de variatie in kosten bij de behandeling van bijvoorbeeld een blindedarmoperatie bij een gezonde jonge patiënt en bij een gecompliceerd verloop bij een patiënt met ook hart- en longproblemen onder één noemer te brengen. Omdat alle risico's moesten worden ingecalculeerd, ontstond een ‘DBC-rekening’ met sterk prijsopdrijvend effect voor de gemiddelde patiënt.

Tegen alle internationale adviezen in is dit complexe systeem in Nederland nog eens extra complex gemaakt door er ook de honoraria van medisch specialisten in op te nemen.
Hoewel het DBC-systeem in de VS als eerste was opgezet om verzekeraars tegen elkaar te kunnen uitspelen, heeft het gefaald in de opzet de zorgkosten te beheersen.

Zorgkosten

In een grafiek in de Volkskrant (Economie, 24 juni) worden de zorgkosten van 1980-2005 in diverse landen vergeleken. Nederland bevindt zich in de middenmoot. Eén land springt er uit: de VS, waar de zorgkosten vanaf 1980 sterk stijgen en boven die in andere landen uitkomen. Ook de grafiek ‘Trends in Health Care Spending’ in de Healthcare Economist van 30 januari 2006 laat zien dat de zorgkosten in de VS vanaf 1980 een scherpe knik naar boven maken. In dat jaar heeft de toenmalige president Ronald Reagan het DBC-rekeningsysteem ingevoerd om met behulp van de verzekeraars en het marktmechanisme de kosten van de zorg te drukken.

Kenners van het Amerikaanse zorgsysteem weten dat dit volledig is mislukt en geleid heeft tot een zeer kostbaar en uiterst inefficiënt en bureaucratisch zorgsysteem, waarbij van iedere dollar voor de zorg 27 procent gebruikt wordt voor ‘overhead’.
Nederland is hard op weg dezelfde richting uit te gaan. Iedereen die in de zorg werkt, ziet de hand over hand toenemende bureaucratisering, de effecten van de tegen elkaar opbiedende verzekeraars, het verhardende werkklimaat in de zorginstellingen en een verder uithollend voorzieningenpakket voor de patiënt.

Het is treurig te moeten waarnemen dat de zorg wordt uitgehold, niet omdat ze te duur is, maar omdat de politiek gekozen heeft voor een geldverslindend zorgsysteem.

De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen berichten in andere media. Bron: Robert Kreis, Volkskrant.nl, 29-06-10, 15:30. Kreis is chirurg en emeritus-hoogleraar brandwondenzorg.

Zie ook in onze kennisbank het onderdeel: Zorg

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Jos Steynebrugh
Tja, hoe zou dat nou toch komen, die hoge kosten in de zorg?. Hier uit de losse pols een paar dingen die zich in mijn directe omgeving hebben afgespeeld.

• Bed dat “zoekraakt” (100 kilo of zo)
• Ruil-rollator van een type waarvan er tig miljoen rondsukkelen niet standaard in de auto. Wel (3x rijden)
• Zweepslag m’n kuit. Ziekenhuis. Arts doet niets. “Gaat vanzelf over”. Rekening 180 euro.
• Bedragje retour. Gaat om 28 euro. 2x telefonisch en 2 x schriftelijk gemeld. Toch weer een brief met formulier.
• Zalf je tegen zwemmersexeem: alleen op dokters recept.
• Gehaktballetjes bij een vloeibaar dieet
• Verkeerde medicijnen
• Pacemaker. Betablockers erbij. Wederzijdse beinvloeding? Weten ze niet.
• Vrouw, 92 jaar. Ruggemergpunctie en darmonderzoek?. Kom nou toch jongens. (2x gebeurd en 2 x met grof verbaal geweld voorkomen)
• Kanker, helse pijn. Synthetische drugs helpen niet meer. Arts: “Heroïne? Liever niet . . . criminaliteit en zo . . .”
• Principe uitspraak van de arts over euthanasie: vaagheden + “Zien we dan wel . . .”
• Euthanasie: 1) plaatsvervangend arts niet op de hoogte 2) is het er ook niet mee eens
• Ziekenhuis: computerinvoer begin van de gang niet beschikbaar 300 meter verderop
• Wachtkamers die uit hun voegen barsten
• Rekening van de zorgverzekeraar: 10 aparte regels van elk 8,50 euro voor 1 x 85 euro?
• Wachttijd ziekenhuisbehandeling (knie) 3 maanden. In België 1 week
• Rugkussentje traagschuim (40x40x8 cm): prijzen tussen 19,95 en 80 euro
• Wassen in zorginstelling: bij Gods gratie 2x per week (“normaal” 1 x)
• 4 x prikken bij bloed afnemen
• Visgraat verbandje om een enkel leggen: verpleegster weet niet hoe dat moet
• Laken vervangen: patient moet het bed uit. Patient rollen? Oh, da’s ook handig . . .
• Zo kan ik nog even doorgaan

En als toefje op de taart: artsen die niet snappen dat 99% van het comfort voor de client verzorgd wordt door verplegers (M/V) en dat verpleging een vak apart is.

Het is een ongelooflijke rotzooi in de zorg. En dat veroorzaakt niet alleen mega kosten maar ook bergen leed, ongemak en irritatie. Je moet gewoon zorgen dat je d’r niets mee te maken krijgt. Dat scheelt ook hopen geld.

Sterkte gewenst
Jos Steynebrugh
Marketing en Innovatie Consulent
Angie
Nu kan ik nog wel e.e.a. toevoegen, maar het rijtje inefficiente acties is in mijn optiek toerijkend genoeg. Wat mij stoort is het aantal mensen in de gezondheidszorg die in kantoren blijven hangen, management waar zoveel geld in gaat zitten dat je daar zeker 2 of 3 extra verzorgers voor aan het bed kan zetten.

Weg met dure managers, en nog duurdere interimmanagers, handen aan het bed, efficienter werken, investeren in leerlingen, maak er geen klunzen van omdat je te weinig tijd hebt, straks is het misschien je collega die een visgraadje aan moet leggen!

En wat dacht je van de oeverloze besprekingen en vergaderingen? Kost tijd, kost geld en de werkelijke essentie van de zorg blijft liggen, daar betalen we niet voor!

We betalen belachelijk veel premie, en nog eens flink bij betalen, erg zuur als je niet chronisch ziek bent en weinig zorg behoeft. Kassa!

Neem een voorbeeld aan o.a. Duitsland, lang zo duur niet en en tig keer beter.

Zo, dat is er uit!
Ton Ernst
Anno 2016 is er nog geen zak veranderd. Sterker nog "de verschraling" in de zorg neemt alsmaar toe. In Den Haag weet men nog steeds niet wat er daadwerkelijk op de werkvloer in een zorginstelling gebeurt. Ja, verzekeraars, als we maar goed scoren, dan leveren we geode zorg. Hoe verzin je het.
En de kosten, die worden er uiteindelijk niet minder op. Lang leve de marktwerking, burocratie, etc.. En dan heb ik het niet eens over het falende onderwijs m.b.t verpleegkundige. Het wordt de hoogste tijd dat we terug gaan naar een praktijkgerichte opleiding zoals de "oude" inservice opleiding tot verpleegkundige. Tegenwoordig zijn ze gediplomeerd verpleegkundige in een (academisch) ziekenhuis met 4 weken stage in de thuiszorg en nog nooit een afdeling in een ziekenhuis gezien! Je zou daar maar patient zijn. Vreemd dat we dan " de zaken" cq symptomen niet herkennen.
Kortom; DEN HAAG WORDT WAKKER!

Meer over Zorg