Vorm geven aan verandering

Columns

Wat drijft vooruitgang en innovatie bij mensen?

Belangrijke aanwijzingen zijn te vinden bij doorbraken en andere succesmomenten van mensen.

Denk bijvoorbeeld aan de Wright Brothers. Zij hadden niets wat wij beschouwen als het recept voor succes. Zij hadden geen geld; ze betaalden hun droom met de opbrengst van hun fietsenwinkel. Geen enkel persoon in het team van de gebroeders Wright had een relevante opleiding. Zelfs Orville of Wilbur niet.

Ze hadden een slecht netwerk en de marktcondities waren niet optimaal. Maar één ding hadden ze wel; ze werden gedreven door een zaak, door een doel, door een overtuiging. Ze geloofden dat als zij de vliegmachine konden ontdekken, het de koers van de wereld zou veranderen.

Meer recent, dit jaar om precies te zijn, hebben David Julius en Ardem Patapoutian de Nobelprijs voor de Geneeskunde ontvangen. Zij beschrijven de rollercoaster van emoties die zij hebben ervaren door de tegenslagen én de voortgang van het werk dat hen uiteindelijk de prijs heeft opgeleverd. “Onze eerste modellen waren niet vreugdevol” zo merkte David droog op. “Later kwamen vormen tevoorschijn die ons weer opvrolijkten” aldus Ardem. Echter, toen ze hun doorbraak aan collega’s lieten zien, ontdekten ze dat hun model niet zou werken. Donkere dagen van twijfel en wegebbende motivatie volgden. Toen het duo eindelijk een overtuigende doorbraak realiseerde en hun collega’s er geen fout in vonden, schreef Patapoutian: “Na deze mijlpaal schoot mijn moreel omhoog”.

In mijn werk als consultant, trainer en coach stuit ik -bijna dagelijks- op een opmerkelijk en tegelijkertijd mooi fenomeen; het voortgangsprincipe: van alle dingen die emoties, motivatie en percepties tijdens een werkdag kunnen stimuleren, is de belangrijkste: betekenisvol werk en het vieren van stappen in het proces. De gebeurtenis die een “beste dag” veroorzaakt wordt getriggerd door vooruitgang in het werk. En hoe vaker mensen dat gevoel van vooruitgang ervaren -en weten wat het tegenovergestelde doet- hoe groter de kans dat zij deze zelf katalyseren en voeden. Zo spraken de Wright broers af dat ze vijf sets van onderdelen moesten meenemen iedere keer dat ze uitgingen, want zo vaak zouden ze crashen voor het avondeten. De rest is bekend: op 17 december 1903 maakte Orville Wright als eerste piloot in de geschiedenis een geslaagde vlucht.

We hebben allemaal doelen in het leven, hoe groot of klein ook. En we willen ze behalen. Of je nu een groot wetenschappelijk mysterie probeert op te lossen, wil afvallen of die halve marathon wil lopen. Als we aan vooruitgang denken, stellen we ons vaak voor hoe goed het voelt om een ​​langetermijndoel te bereiken of een doorbraak te ervaren. Deze grote overwinningen zijn geweldig, maar relatief zeldzaam. Voortgangsgebeurtenissen die vaak onopgemerkt blijven, zijn van cruciaal belang voor de prestaties van mensen, teams en organisaties. Het zorgt voor werkplezier, het versnelt persoonlijke groei, het draagt bij aan teamontwikkeling en het vormt een mooi vertrekpunt voor nieuwe successen. Vieren dus die mijlpalen! Natuurlijk kunnen we het heel rationeel bekijken, misschien wel roepen dat het “heel normaal” is wat we hebben bereikt want “we zijn er nog lang niet”. Prof. John P. Kotter stelt dat bij innovatie en verandering een emotionele verbondenheid een betere maatstaf is voor het voortgangsprincipe dan de ratio. De ratio bevindt zich in de neocortex, het betrekkelijk jonge brein terwijl emoties geregeld worden door het veel oudere limbische systeem. Daarom is er in dat systeem nooit een gemiste kans. Als je hebt “gefaald” brengt reflectie je bewustzijn en als je bent “geslaagd” ben je je aan het bekwamen. Win-win dus. En bij dat inzicht mag je best even stilstaan.

Dick Pieters is mede-oprichter van PROF Company en eigenaar van organisatieadviesbureau IGNIUS   

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Meer over Creativiteit