Turning dust into diamonds

De Nederlandse zuivelsector heeft te maken met een explosief stijgende vraag naar melk(producten). Ze investeren daarom fors in technologie dat bijdraagt aan een efficiëntere inrichting van het produceren van melk. Dit brengt echter wel toenemende zorgen met zich mee over de bijeffecten. Want wat te doen bijvoorbeeld met het verwerken van alle overtollige mest, die bij het uitbreiden van de melkproductie, gepaard gaat? Tegenwoordig zijn er tal van mogelijkheden om op innovatieve wijze een oplossing voor dergelijke problemen te vinden. Bedrijven zullen dan wel buiten de gebaande paden moeten treden.

Denk bijvoorbeeld aan iemand als Daan Roosegaarde, pionier op het gebied innovatie. Hij kijkt op een totaal andere manier naar de wereld, naar kunst en naar omgevingen. Dit heeft niet altijd betrekking op iets nieuws, maar je kunt volgens hem ook oudere dingen op een actuele en aparte wijze belichten. Een zeer mooi voorbeeld van het werk van Roosegaarde vind ik zijn smogproject in Beijing. De New York Times kopte erover: ‘Turning Dust to Diamonds’. En dat is precies wat hij doet. Beijing heeft als grote industriestad te maken met een enorme smogdichtheid, wat uiteraard aanzienlijke gezondheidsrisico’s voor de bevolking met zich meebrengt. Nergens ter wereld is een stad zo bedekt onder een wolk van uitlaatgassen en de mondkapjes zijn dan ook niet aan te slepen.

Roosegaarde, die naar eigen zeggen het onmogelijke mogelijk probeert te maken, heeft de smog zelf ervaren en bedacht een ingenieus plan om het te lijf te gaan. Zo worden de deeltjes, via een door de TU Delft ontworpen module, uit de lucht gezuiverd. Dit ‘stofzuigen’ verschoont een oppervlakte van een kubieke vierkante kilometer. Van het ‘restvuil’ dat ze zuiveren en opvangen, maken ze vervolgens de zogenaamde ‘smog-ring’. Deze diamantenring maakt de cirkel compleet. Want wie de ring koopt, investeert daarmee opnieuw in een vierkante kilometer aan schone lucht.

Verwerken mestcapaciteit
Als smog uit de lucht gezuiverd kan worden, dan moet we hier in Nederland ook een oplossing kunnen bedenken voor het verwerken van de overtollige mest. Daarbij moeten we net als Daan Roosegaarde op een nieuwe manier naar de bestaande resources kijken. Het bedrijfsleven kan immers tot aanzienlijke groei komen door innovatie in te zetten. Technologie speelt hierbij een belangrijke rol, maar ook methodieken als co-creatie en Design Thinking zijn van belang. We moeten dan wel buiten de gebaande paden treden en nog meer out-of-the-box durven te denken.

Nog teveel houdt het Nederlandse bedrijfsleven zich vast aan het ‘ja, maar..’-principe. Deze houding houdt vooruitgang tegen. Hiervoor bestaat inmiddels de ‘ja, maar’-stoel (tevens een uitvinding van Roosegaarde). Als iemand tijdens een brainstorm deze woorden uitspreekt terwijl die persoon op de stoel zit, dan krijgt hij of zij een lichte stroomstoot. Natuurlijk is dit grappig bedoeld, maar de achterliggende gedachte spreekt mij erg aan. We moeten onszelf niet beperken door altijd eerst de problemen en mogelijke struikelblokken te benoemen. Wil je het verschil maken, dan is het zaak om alle beschikbare technologie optimaal te benutten en met elkaar tot vernieuwende ideeën te komen. Dus: “Hoe ga ik dit bewerkstellingen?” in plaats van: “Wat houdt mij tegen om mijn ideeën uit te werken en met innovatieve toepassingen grote problemen aan te pakken?". Als het bedrijfsleven dat beseft, dan kunnen zij grote concurrentievoordelen behalen en groei realiseren.

Mark Raben, Head of Customer Innovations bij SAP Nederland