Hoeveel ruimte moet een organisatie bieden voor professionele ongehoorzaamheid?
Een verpleeghuis moet aan maar liefst 48 hygiënenormen voldoen, variërend van het gebruik van handschoenen en desinfecterende zeep tot de opslag van linnengoed, het legen van wasmanden en de reiniging van ventilatieroosters. De richtlijnen bevatten veel details, leiden tot talloze afvinklijstjes en zijn daardoor lastig uit te voeren en bovendien tijdrovend. Zo moeten verzorgenden dagelijks de temperatuur van de koelkasten testen. Ook voor voedsel gelden strenge regels. Zo mag een bewoner de zelf gebakken taart die ze van haar bezoek heeft gekregen, niet uitdelen aan andere bewoners, vanwege de houdbaarheidsdatum van de ingrediënten.
Naarmate organisaties meer verantwoordelijkheid laag in de organisatie leggen, ...
Lenette, een diepe buiging voor dit topstuk. Voortaan kan ik bij het onderwerp 'ruimte en regels' mijn mond houden en rest mij enkel dit pleidooi aan mijn klanten te overhandigen! :-)
Je raakt de kern en je biedt oplossingen om het vertrouwen te herstellen.
Ik hoop dat velen zich gesteund voelen om dit binnen hun organisatie te gaan doen.
Zie hiervoor ook mijn boekje 'Het waarom, hoe en wat van het olifantenpad, de snelste weg naar cultuurverandering'.
Werken vanuit de bedoeling met gebruikmaking van wat helpt, daar is iedereen bij gebaat.
Wat nodig is is een paradigmashift.
Wat op dit moment bij velen leeft is het idee dat professionels "in dienst" zijn bij een organisatie en zich derhalve aan de mores en grillen van de organisatie moeten confirmeren.
Wie hier goed over nadenkt - voldoende intelligentie veronderstelt - begrijpt snel dat dit klinklare onzin is. Wat immers is de toegevoegde waarde van een organisatie zonder de professionals die de kernaktiviteiten van deze organisatie verrichten? Juist! Nada, nihil, noppes, helemaal niets! Zonder professionals is een organisatie volstrekt waardeloos, overbodig of parasitair. Een organisatie ontleent haar bestaansrecht volledig van de professionals die de kernaktiviteiten uitvoeren. Derhalve dient de organisatie de werkzaamheden van de peofessionals te faciliteren, zo goed mogelijk te ondersteunen en proaktief ervoor te zorgen dat de professionals in hun werken zo min mogelijk last hebben van taken die geen deel uit maken van hun professionele inzet. De organisatie dient zich volledig te schikken naar de behoeften van de professionals en heeft geen eigen beslissings of beleidsbevoegdheden maar hoort zich volledig te confirmeren aan de wensen van de professionals.....
Helaas zijn de meeste inheemse organisatie niet hoog genoeg ontwikkeld om dit te begrijpen - en daarom gebeuren er nog steeds veel te veel blunders...
Niet de dingen die je doet, doen omdat het moet
maar de dingen doen omdat het de bedoeling is.
Hartelijk dank voor de tips: dank aan Wim Albers voor de TED talk, aan Els Oosthoek voor de boektip van Debra Meyerson (meteen besteld!), dank aan Karen Reichert vooer de boektip over de olifantenpaadjes...)
Mooi verwoord, Gytha Heins en Karen Walthuis, die dilemma's waar professionals in de praktijk mee worstelen. Herkenbaar.
En zodra je het hebt over mijn hogere normen, Piet Romkes, ben je bij egodrijfveren, dus eigenbelang en dat is niet waar ik het over heb. Hogere waarden zijn per definitie niet van iemand, maar zijn waardevolle zaken die je iedereen gunt. Net als Hilke Tol geloof ik niet dat professionals meteen hun eigenbelang laten prevaleren boven hun professionele normen. En ja, daar zit altijd een mate van subjectiviteit in, natuurlijk, hoe je die toepast of invult. Maar in die subjectiviteit leeft ooo de ruimte voor menselijkheid.
Dank ten slotte voor de suggestie om hier een opinie-artikel van te maken voor een breder platform. Daar ga ik me tijdens de kerstdagen eens rustig op bezinnen. Voor nu: een professioneel ongehoorzaam 2017 gewenst!