In een vorig artikel beschreef ik het ontbreken van een moreel kompas bij leiders, terwijl de complexe vraagstukken in onze tijd vragen om iets anders dan een managerial benadering. Anderzijds beschreef ik de verheugende ontwikkeling van moreel bewustzijn bij jongeren en de toenemende ophef over amoreel en immoreel handelen.
Dit artikel is een pleidooi om levende moraliteit terug te brengen in het verdorde managementlandschap van cijfers en protocollen. Niet als een knellend korset van voorgeschreven normen, maar als een kompas, een richtingwijzer voor integer handelen, en als een dimensie waarover je met elkaar in gesprek gaat.
Morele actoren
Hoewel we door neoliberalisme en individualisering dikwijls egoïstische en inhalige consumenten lijken te zijn geworden, zijn we natuurlijk...
En tot slot: het moreel kompas van nogal wat politici is inmiddels zodanig gecorrumpeerd door geheugenverlies en 'andere waarheden', dat mijn eigen moreel kompas het vertrouwen in de landelijke politiek tot het niveau van een lucifervlammetje heeft gereduceerd.
Sommige politici hebben niet eens een moreel kompas, die zijn opportunistisch en gericht op het bestendigen van hun positie. Dat is eigenbelang. Net zoals 'streven naar zo hoog mogelijke winst ten koste van de veiligheid van het personeel' bijvoorbeeld geen moreel kompas is, maar eigenbelang. Een egodrijfveer. Een moreel kompas gaat over waarden, visie, principes, normen.