Waarom duurzaam leiderschap het nieuwe normaal moet worden.

Steek je wel eens het hoofd boven het maaiveld uit en heb je dan het gevoel dat je aangeschoten wild bent? Nou, ik wel. Ik ben een bedrijf aan het oprichten. Aangezien ik leiderschapscoach ben geweest zou ik zomaar kunnen denken dat ik weet hoe je als leider een bedrijf moet oprichten en neerzetten. In de praktijk is het een prachtig avontuur maar ook een reis waar ik me zelf af en toe tegenkom. 

Wat ben ik aan het opzetten?

Ik ben het eerste duurzame fashion en lifestyle warenhuis in Nederland aan het oprichten (TOMO) dat zowel fysiek als online zal gaan opereren. Het is fantastisch om hier mee bezig te zijn. Helemaal omdat in dit plan een aantal dingen samenkomen; mijn levenslange passie voor kleding en mijn wens om te willen bijdragen aan een betere wereld. Ik voelde dat het tijd werd om verantwoordelijkheid te nemen en mijn steentje bij te dragen in een wereld waar slechte arbeidsomstandigheden en vervuiling helaas nog aan de orde van de dag zijn. Iemand noemde dit duurzaam leiderschap; je verantwoordelijkheid nemen. Volgens mij zou dat het nieuwe normaal moeten worden. 

Maar waar kwam ik mezelf tegen?

Twee weken geleden heb ik mijn bedrijf bekend gemaakt aan de buitenwereld. We hebben een site gelanceerd en zijn losgegaan op social media. Tot nu toe wisten alleen familie en vrienden en wat zakelijke contacten van mijn bedrijf in oprichting. Ik vond het een spannend moment om naar buiten te treden met mijn plannen. Het voelt kwetsbaar om alles bekend te maken. Vanaf nu kan namelijk iedereen, gevraagd en ongevraagd, reacties en feedback geven en dat kan alle kanten opgaan. Dus voel me een beetje losgeslagen wild waar op geschoten mag worden ☺. Het was overigens nergens voor nodig want de reacties waren overweldigend. Maar dat weet je niet van te voren.

Daarnaast voelt het nu heel echt allemaal. Een soort idee van dat ik niet meer terug kan. Niet dat ik dat wil, maar het stemmetje dat zich soms nog wil verschuilen of twijfelt moet nu echt over boord. Zoals Marianne Williamson ooit zei en Nelson Mandela vaak aanhaalde; “onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn. Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt. We vragen ons zelf af; wie ben ik, om briljant, slim, talentvol en prachtig te zijn?”

Dit houdt mij af en toe bezig. Mijn plannen zijn groots en complex dus er is veel moed en doorzettingsvermogen nodig om deze te realiseren. Iets in mij wil schitteren en naar buiten treden. Een ander stukje wil soms wegduiken en stoppen.

Dus wat kun je hier misschien van leren? Dat je nek uitsteken vaak kwetsbaar voelt maar dat dat er bij hoort als leider. Of je nou onderneemt of in loondienst bent je zult allemaal af en toe je nek uitsteken. Het gaat erom dat je als leider je bewust bent van deze patronen want leiderschap begint met leiding nemen over je eigen leven. Dit betekent dat je zelf goed begrijpt waar jouw gedrag vandaan komt en weet hoe hier mee om te gaan.

Emoties, zoals het voelen van die kwetsbaarheid, komen voort uit angst wat niet meer is dan een overtuiging die je wel of niet gelooft. Bij mij was het de angst om te kunnen afgaan. Als ik werkelijk geloof dat ik kan afgaan dan durf ik niet mijn nek uit te steken. Als ik hier een positieve overtuiging tegenover zet ‘anderen mogen vinden wat ze vinden, ik geloof in mezelf’ voel ik het vertrouwen dat het niet erg is wat anderen van me vinden en durf ik te gaan staan voor wat ik wil. Namelijk een bedrijf oprichten en met vallen en opstaan vormgeven en af en toe lekker on-Nederlands mijn hoofd boven het maaiveld uitsteken.

Wil je me volgen in het opzetten van mijn initiatief en weten hoe deze spannende reis afloopt? Schrijf je dan in voor de TOMO update via mijn site. www.tomo.nl/update.