Heb je wel eens het gevoel dat werk een sleur is? Dat je elke dag naar je werk gaat maar dat de bevlogenheid zoek is? En dat je werk meer energie kost dan dat het je oplevert? Uit cijfers blijkt dat 1 op de 4 hoogopgeleide mensen het niet naar z’n zin heeft op z’n werk. Wat kan er aan de hand zijn?
Je bent je talent kwijtgeraakt
Je weet niet meer waar je goed in bent en waar je hart sneller van gaat kloppen. Je bent kwijt waarom je dit werk ooit, vanuit enthousiasme, had gekozen. Uiteindelijk ben je meer aan het klagen dan aan het bijdragen. Je klaagt bijvoorbeeld over de organisatie of je manager. Ze zijn niet inspirerend meer. En je collega’s doen hun werk niet goed. Kortom; het ligt niet aan jou maar aan de ander dat je werk niet leuk is. Een negatief patroon en onzinnig. Jij bepaalt immers zelf of je werk uitdagend is of niet. Afschuiven op een ander heeft geen zin.
Je wilt een nieuwe uitdaging
Je huidige werk past niet meer bij je. Je hebt alleen (nog) niet helder wat die nieuwe uitdaging is. Misschien weet je wat je wilt maar durf je die stap niet te zetten.
Blijven of vertrekken?
Doorloop de volgende stappen en ontdek hoe jouw werk weer leuk en uitdagend wordt.
Stap 1 Ontdek waar je talenten en passies liggen en waar je energie van krijgt.
Dat kan op de volgende manieren:
- Schets je ideale (werk)dag. Denk niet aan je huidige baan! Bedenk wat je doet en welke activiteiten je oppakt. Maak een gedetailleerde beschrijving van deze dag.
- Ga terug naar je jeugd. Wat deed je het liefst? Waar was je goed in? Voor welke activiteiten kreeg je complimenten? Waar ging je aandacht naar uit? Schrijf dit allemaal op.
- Wat vind je leuk en niet leuk. Maak een lijst met werkzaamheden die je leuk en niet leuk vindt om te doen. Put uit je eigen werkervaring. Grote kans dat datgene wat je leuk vindt ook datgene is waar je goed in bent.
- Feedback vragen. Vraag feedback van anderen hoe zij jou zien. Vraag waar je goed in bent en waar je talenten en bekwaamheden liggen. Schroom niet om dit te doen. Mijn ervaring is dat dit enorm kan helpen. Je wilt immers een ander ook graag feedback geven. Toch?
- Luister naar je intuïtie. Maak contact met jezelf. Alle antwoorden zitten in jou. Niemand anders dan jijzelf weet wat goed voor je is. Dit gaat over luisteren naar je hart. Over eerlijk zijn naar jezelf, door op zoek te gaan naar stemmen die je tegenhouden om iets van je werk te maken. Bijvoorbeeld:
- Mijn werk is best wel leuk en meer hoeft ook niet..
- Werk is niet zo belangrijk..
- Mijn werk is slechts bedoeld om de hypotheek te betalen..
- Veel mensen om me heen zijn niet gepassioneerd dus waarom ik wel..
- Ik ben nou eenmaal zo dus ik kan niet echt veranderen....
Dodelijke gedachtes die je werk zeker niet leuker maken. Het is natuurlijk prima om deze gedachtes te hebben. Mits je ze ook echt meent en daar naar handelt. Dat laatste gebeurt niet altijd. Een voorbeeld; je vertelt iemand dat je werk niet zo belangrijk is en dat je daar tevreden over bent. Ondertussen klaag je steeds over van alles en nog wat. De ander zal, door jouw manier van vertellen, merken dat je ontevreden bent over je werk. Dus, waarom niet gewoon de waarheid vertellen?
Stap 2 Maak de balans op
- Kijk of datgene wat jij wilt, waar je goed in bent en waar je talenten liggen past binnen je huidige baan. Zijn er mogelijkheden om je werk anders aan te pakken? Kan je werk uitdagender? Neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven en werk. Vaak is er nog veel te veranderen door zelf anders te ZIJN.
- Passen je nieuwe inzichten niet bij je huidige baan?
Tijd om een andere baan te zoeken of het roer volledig om te gooien. Het niet durven opgeven van zekerheid en de angst voor het onbekende zijn vaak de grootste barrières. Bedenk dat het volgen van je hart niet in waarde uit te drukken is.
Ik ben benieuwd wat jouw ervaring is......Geef je reactie!
Hartelijke groet,
Marjan Haselhoff
BuroKracht
Gerelateerde artikelen
Maak je werk effectiever en leuker
Callista Roelofs
Mentale vitaliteit
Harold van Gerven
Waarom moet ik verlangen naar het weekend?
Hans Doorenspleet
Gooi je weegschaal de deur uit!
Ronald van Gigch
Is werken met plezier een utopie?
Hans Doorenspleet
Zin geven doe je zelf
Thomas Langemeijer
Nu energie steken in wie we wèl zijn,..
Josefine Logemann
Passie in je werk
Anne Gouweloos
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Groeten
Ir. Nanne Mol
www.mol-kbc.nl
Een mooie analyse en tegelijk een soort stappen plan waarmee men de baas kan worden over zijn/haar werk.
Mijn inziens zijn er twee belangrijke aspecten die mensen belemmeren om een dergelijk plan te volgen. Jouw voorstel betekent een wezenlijke verandering; niet alleen in de aanpak en het organiseren van je eigen leven/werk, maar ook durven een kijkje te nemen in je eigen 'innerlijke' keuken. Hoeveel mensen kunnen dat?
Een ander aspect is de angst voor onzekerheid. In Nederland zijn we gewend om met veel zekerheden op stap te gaan. Het lijkt op reisverzekeringen die we telkens sluiten. Hoe vaak hebben we gebruik van gemaakt? En is het ook echt dekkend bij calamiteiten ? Maar die zekerheid willen we en moeten we hebben. Anders gaan we niet op stap. Dit laatste raakt de diep gewortelde culturele waaarden en normen die we op alle terreinen hanteren. Zekerheid van een baan is iets dergelijks.
Verder is het nog steeds zo dat tijdens de volgende sollicitatie moeilijk uit te leggen is dat je gelukkig wil zijn, daarom ben je op zoek naar een andere baan. Met andere woorden de acceptatie van jouw verandering.
Mijn advies aan medewerkers is ook : zoek iets anders alles je niet gelukkig bent met je huidige baan. Ik merk wel dat er meer verdieping nodig is dan alleen het geven van een advies. Misschien brengen jouw stappen meer op.
leuk artikel. Maar de uitsmijter (punt 2.2, “Tijd om een andere baan te zoeken”) vind ik wel een beetje kort door de bocht. Hier begint voor velen het echte probleem pas. Als je gevangen zit tussen mooie nieuwe vergezichten enerzijds en je kosten van je hypotheek, studerende kinderen, 2e huisje in Frankrijk etc., dan verandert het probleem van “wat” in “hoe dan”.
Mijn ervaring is dat veel mensen in deze situatie hun echte mogelijkheden niet verkennen, omdat een aantal dingen al ingevuld zijn en heilig verklaard. Alles goed en wel, maar met behoud van inkomsten, status en de hele rataplan. Valse schaamte blokkeert de weg naar “een tandje terug”
Wat ik mensen dan aanraad is om het wel en wee als Chief Provider in een hutje op de hei sessie met het gezin te bespreken. Leg hen het probleem voor en laat ze meedenken over wat wel, minder of niet gewenste consequenties zijn. Vaak blijkt dat dingen helemaal niet zo afgebakend zijn als gedacht. Bovendien: vaak zijn het juist deze dingen die de situatie gecreerd hebben. Dus liever een happy Barbapappa of Barbamamma met tijd voor leuke dingen als een die slecht gehumeurd en gestrest naar zijn volgende hart-trik-trak onderweg is.
En als je single bent? Zelfde verhaal, maar dan met jezelf
Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
Zoals Marjan zegt, heel herkenbaar. Ook voor mij geldt terug naar je jeugd geeft niet de oplossing. Het moeilijkste punt is naar mijn idee het hardop tegen jezelf zeggen dat het anders moet, of je nu een andere baan wilt of je baan anders wilt. Beide maakt niet zo'n verschil. Pas wanneer je jezelf kan vertellen dat het anders moet kan je vorm gaan geven hoe je dat in wilt gaan gaan doen. Dan kom je niet tussen in het dilemma van Jos. Dan wordt het een keuze maken van wat je wel en niet wilt en welke prijs je daarvoor over hebt.
Vrij vertaald als je de status, het huisje in Frankrijk of wat dan ook belangrijk vindt moet je accepteren dat er daar wat tegenover staat. En andersom ook, Wanneer je (top) manager bent en verder wilt als schoenpoetser oid dan moet je accepteren dat de status anders wordt. Wil je het huis in Frankrijk behouden betekend dat dus dat je wel heel veel schoenen moet poetsen.
Kortom eerst bewust zijn dat de keuze in jezelf zit. En dan er vervolgens naar handelen als je vindt dat het beter anders kan. Uit ervaring weet ik dat het niet makkelijk maar wel te doen.
En ja het hebben van een sterk thuisfront helpt wel.
Met vriendelijke groet,
Mark Slot
Een prima verhaal.
Wat mij steeds weer opvalt is dat we verworden zijn tot een generatie die het " altijd maar leuk moet hebben". Laatst las ik een artikel waarin werd geschetst dat de huidige werkende generatie (daar ben ik er zelf een van) te weinig eelt op hun ziel hebben. Tijdens opvoeding pamperen we onze kinderen zodanig dat ze denken onfeilbaar te zijn en alles te kunnen. De lat steeds een stukje hoger leggen zodat kinderen zich moeten stretchen is er nauwelijks nog bij. Het gevolg is dat kinderen zich ontwikkelen tot "ontevreden" medewerkers die snel op dingen zijn uitgekeken omdat ze ook denken alles snel en zonder fouten te kunnen, dat is ze namelijk altijd voorgehouden. Maar juist van deze fouten leer je pas. Vandaag de dag lijkt het erop dat deze fouten veel stress opleveren bij individuen met als gevolg dat men zijn werkomgeving niet meer leuk vindt en wat jij ook terecht aangeeft de "schuld " hiervan bij zijn omgeving legt. Men vlucht voor afwijzing en afkeuring in plaats hiervan te leren. Doorbijten/doorzetten verschillende wegen zoeken en bewandelen om verbeteringen in je huidige positie aan te brengen is er vaak niet meer bij. Inruilen voor iets anders is dan de makkelijkste weg, maar helaas het proces begint dan weer van voren af aan.
Misschien kun je het onderzoek in je jeugd beter houden of je werd gestimuleerd het uiterste uit je zelf te halen zowel door de mensen in je omgeving als de omstandigheden waarin je zat. Als je moeilijke situaties voor ogen hebt en met de acties die je vervolgens ondernam blij bent geworden, projecteer die dan eens op je huidige situatie. Wat deed ik toen anders dan nu?
En ja, als je na al die zelfanalyse en acties die je hebt ondernomen om een betere omstandigheid voor je zelf te creeren nog niet gelukkig bent, dan wordt het tijd het roer om te gooien.
Het is goed om met dit soort artikelen mensen eye openers te bieden maar met mijn korte betoog hoop ik iets toe te voegen aan de spiegel die we onszelf dagelijks moeten voorhouden.
Met vriendelijke groet
Esther