Schelden doet geen pijn

Ook wel eens het gevoel dat jouw lijnmanager een ongelooflijke nitwit is? Niets weet van het vak maar toch weigert de doorwrochte mening van de échte professional zoals jij tot zich te nemen? Niet gehinderd door enige kennis van zaken besluiten neemt die werkelijk kant noch wal raken, de plank volledig mis? Dat je het wel van de daken zou willen schreeuwen hoe stom hij is? Hem recht in het gezicht toebijten dat hij zijn stomme kop eens moet houden en LUISTEREN! LUIS-TE-REN!!!

Maar ja, dat kun je wel wíllen, maar de mogelijke consequenties, zoals een slechte beoordeling, dreigende herplaatsing, demotie of zelfs ontslag, weerhouden je telkenmale om de grens van het openlijk uiten van kritiek te passeren. Ook al zijn je collega’s het roerend met je eens, op het moment suprême, als je ten overstaan van allen die lijnmanager de huid vol scheldt (ach, in gedachten al ontelbare malen, welk een zoet gevoel van overwinning en onoverwinnelijkheid!) verdwijnt hun solidariteit als sneeuw voor de zon, bang als zij zijn voor diezelfde sancties die jou weerhouden om van droom een daad te maken.
Edoch, geen nood! Er bestaan subtiele manieren om je baas voor stom rund uit te maken zonder dat hij dat beseft. Of in het onwaarschijnlijke geval dat hij het wel begrijpt, hij er niets mee kan doen.
De meest eenvoudige en ook vaakst gebruikte manier is de “Ja, maar…”, gevolgd door een hele riedel aan tegen-argumenten, al dan niet relevant. Eigenlijk zeg je gewoon “Nee”, maar zo direct kan dat natuurlijk niet. En hoeft dus ook niet. Je Lijnmanager hoort de Ja, jij zegt Nee. Iedereen tevreden, op één dingetje na: “Ja, maar…” wordt zo vaak gebruikt dat het effect daarvan verloren is gegaan. Maar goed, het is alvast een bescheiden begin om hem te kakken te zetten zonder dat hij stront aan de knikker ruikt.
Veel sterker is het om het over de boeg van de inhoud te gooien, die de manager absoluut niet beheerst. Je kunt dan, nadat hij zijn mening gegeven heeft of denkt een besluit genomen te hebben, rustig zeggen “…zullen wij eerst eens naar de feiten kijken?”, daarmee aangevend dat alles wat hij zegt niet gebaseerd is op enige kennis van de werkelijkheid. “Feit is dat…” of beter nog “Feit is natuurlijk dat…” zijn subtiele beledigingen. Vooral dat woordje “…natuurlijk…” kun je heel goed gebruiken om je lijnmanager in de hoek der onbenullen te plaatsen. “Uit ervaring weet ik…” en “…je zult het met mij eens moeten zijn dat…” maken duidelijk wie hier de expert is. En als hij dan vraagt om uitleg en waarom iets “…natuurlijk….” is, dan vervolg je met “…ik zal proberen het zo simpel mogelijk uit te leggen.” Ergo: het is heel moeilijke materie die zo’n eenvoudige ziel als jouw lijnmanager zijn pet ver te boven gaat. Dus als hij het na die ‘simpele uitleg’ nog niet begrijpt is het wel duidelijk aan wie dat ligt.

Ook een goede methode om zonder gêne te bruuskeren is de menselijke kant te gebruiken. “Zeg nou eerlijk…” of “…laten we eerlijk zijn…” maakt hem een leugenaar, “…als je zorgvuldig kijkt…” een sloddervos en “…voor ieder normaal mens is het duidelijk dat…” vernedert hem tot een volslagen idioot.
Bij elkaar opgeteld klinkt het dan ongeveer zo:

“Ja, maar, zeg nou eens in alle eerlijkheid;
je zult het toch met mij eens moeten zijn
dat als je zorgvuldig naar de feiten kijkt
het natuurlijk zo is dat ieder normaal mens
met enige verstand en ervaring
mijn simpele uitleg begrijpt dat
de echte wereld heel anders in elkaar zit.”

Zo, die hebben we in één adem de les gelezen, de waarheid verteld, op zijn plaats gezet én voor sufferd, sukkel, ezelsveulen, leeghoofd, kluns, kalfskop, uilskuiken, oen en non-valeur uitgemaakt zonder zelf ook maar enig risico op repercussies te lopen.

Alleen jammer dat hij zo bot is dat geen van al die impliciete beledigingen tot hem doordringen. Laat staan zijn meningen en besluiten beïnvloeden.

Maar het voelt wel lekker.