Je kwetsbaarheid inzetten? Liever niet!

Bij authentiek en waarden gedreven leiderschap lijkt het inzetten van je kwetsbaarheid een van de nieuwe ‘tools’, zoals ManagementSite en vele anderen laten zien. Het inzetten van je kwetsbaarheid wordt in een adem genoemd met menselijk leiding geven. Het lijkt steeds meer dat kwetsbaarheid iets is waarmee je je leven nog perfecter maakt. Een vleugje kwetsbaarheid samen met een vleugje "in je kracht staan" en je zit gebeiteld.

Echte kwetsbaarheid kan je niet inzetten, dat ben je gewoon. De vrouw die zich moet laten douchen omdat ze het zelf niet meer kan, is kwetsbaar. Het gezin dat van een minimum inkomen moet leven en geen reserves heeft, is kwetsbaar. De man waarvan de vader zelfmoord heeft gepleegd is kwetsbaar. Die kwetsbaarheid is niet moedig of krachtig, het is er, als een eeuwige blauwe plek. Het heeft te maken met broosheid, afhankelijkheid en breekbaarheid. Hier zit geen goed of fout aan, maar het is een wezenlijk onderdeel van het bestaan.

Als het gaat om kwetsbaarheid op het werk wordt er vaak bedoeld: praten over wat je voelt in plaats van het alleen over de cijfers te hebben; iets moeilijks of iets nieuws doen; improviseren en daarom het niet onder controle hebben.  Dat is moeilijk en ongemakkelijk, maar het koppelen van deze situaties aan je kwetsbaarheid maakt het mijn inziens veel te groot. Het lijkt alsof heel je hebben en houden met deze situatie verbonden is, terwijl het soms maar een kleine activiteit is. Dit benoemen als kwetsbaarheid geeft op een subtiele manier morele superioriteit, waardoor je afstand creëert en dat maakt dat feedback geven op je handelen bijna onmogelijk is. Natuurlijk zijn er op het werk ook emoties en die komen niet altijd gelegen. We zijn niet allemaal prinses Maxima die tijdens haar huwelijk precies op het goede moment een traan laat.  Gelukkig, we zijn niet perfect en andere zien dat we geraakt zijn. Is dat kwetsbaar? Volgens mij is het eerlijker te zeggen dat iets anders gaat dan je had gewild, de reden waardoor je geraakt bent en dat het ongemakkelijk voelt dat mensen een andere kant van je zien.

Leiderschap vraagt moed en duidelijkheid over je gevoelens

Goed leiderschap heeft mijn inziens te maken met jezelf te onderzoeken en daarmee preciezer te kunnen benoemen wat je voelt en wat je drijft. Dat is krachtig, eerlijk en geeft een gelijkwaardiger relatie met de ander. Laten we dus alsjeblieft stoppen met het streven naar kwetsbaarheid en proberen te aanvaarden dat ondanks al onze dromen en weloverdachte keuzes, we sommige dingen moeilijk vinden en dat we niet volmaakt zijn. Door dat te benoemen zijn we al een stap op weg naar beter leiderschap. Kwetsbaar? Nee, that is life.

Anne Stael, werkzaam op het gebied van zingeving & zakelijkheid. Projectleider en leiderschapstrainer.