Inspiratie! Wat als je dat kwijt bent?

Iedereen die iets wil bereiken kent het gevoel dat je soms de inspiratie kwijt bent. Hoe belangrijk het doel ook is, en hoeveel het ook voor je betekent dat er iets verandert, soms heb je gewoon even geen zin. Of zie je de zin niet meer.

Veel ondernemers en leiders praten over 'passie' en over 'van je hobby je beroep maken'. Maar veel mensen vergeten dat juist als je iets beroepsmatig doet, je het echt niet elke dag fijn vindt, of leuk. En dan ga je twijfelen. Twijfelen of dit wel de weg is die je had moeten inslaan. Want als je je niet gepassioneerd voelt voor iets dat je zelf hebt gekozen, is het dan wel de juiste weg?

Waar vind je inspiratie terug?

Een aardig voorbeeld in dit kader is het werk aan boord. Hoe gepassioneerd je ook bent voor varen, de klusjes aan boord zijn vaak echt saai en lang niet altijd leuk. Veel mensen hebben het beeld dat je steeds spannende dingen meemaakt. Om even een heel ander perspectief te geven, de dagen aan boord vullen zich met dingen zoals: kaarten bijwerken, koper poetsen, dek repareren, zeilen naaien, wc’s schoonmaken, op uitkijk staan. Voor wie het nooit heeft gedaan: kaarten bijwerken betekent nieuwe boeien in de kaart tekenen aan de hand van een lijst. Koper poetsen betekent de tap in de bar en de bel helemaal poetsen (ja, dat gebeurt elke nacht!). Uitkijk betekent in de kou op het voordek speuren naar lichten. En midden op de oceaan zijn dat er niet veel, kan ik je vertellen…….

Al deze klusjes, vier uur lang, met kruisdeining van achter - wat betekent dat het schip onmogelijk rare bochten maakt waar zelfs als je niet zeeziek bent, erg moe van wordt. Vier uur lang, op een tijd dat alles in je lichaam verlangt naar slaap, of als je zeeziek bent, en dan toch geïnspireerd deze klussen doen. Ik kan je vertellen, dat lukt misschien soms. Maar doorgaans voelen de klusjes op het moment dat ze doet gewoon klote, zinloos en wil je naar bed!! Telkens als er glazen klinken (ieder half uur slaat iemand met een bel zodat je weet hoever de wacht is) is er iets van opluchting dat er weer een half uur om is, en iets van 'kan het niet sneller gaan'. En zo gaat dat weken lang.

Heeft er iemand zin in? Nee. Er is echt niemand aan boord die zich geroepen voelt om dat soort werk te doen als je sec de klusjes beschrijft. En toch is er niemand die klaagt, en niemand die zich niet laat porren. Sterker nog, alles wordt gedaan met hart en ziel.

Hoe komt dat dan? Dat komt omdat iedereen aan boord begrijpt dat niet de kapitein, maar het schip dit vraagt. Voor een veilige reis is het gewoon van belang dat alles steeds op orde is. Dat snapt iedereen. Daar hoef je niet over te 'zeuren', dat moet gewoon gebeuren. Als dingen niet goed werken, heeft iedereen daar last van. Dat hoeft geen kapitein je uit te leggen.

Je ziet anderen geïnspireerd werken, en snapt niet waar ze dat vandaan halen. Het geheim zit hem erin dat inspiratie helemaal niets te maken met wat je doet, maar alles met contact met het doel dat je dient. Precies zoals in het voorbeeld. Niemand aan boord heeft bedacht dat zijn levenswerk zou bestaan uit saaie klusjes doen. Als je vraagt waarom mensen varen gaat het altijd om 'dingen ontdekken', 'avonturen', 'oude ambachten'. Nooit over koper poetsen. Nooit over kaarten bijwerken. Nooit over iets wat je daadwerkelijk doet aan boord. Al die dingen zijn prima, als je je beseft dat het schip ze van je vraagt om te kunnen komen waar je wilde komen.

Het grote probleem is vooral dat we soms het contact kwijt zijn met ‘ons schip’. En als DAT gebeurt blijven slechts de klusjes over. En dan rijst de vraag ‘waarom doe ik dit?' onmiddellijk.

Onze eigen behoefte om iets tot stand te brengen, om bij te dragen, om iets te bewerkstelligen, dat is wat ons drijft. Om mee te doen op een zinvolle manier. Als we daar contact mee herstellen, dan zijn we werkelijk geïnspireerd en kunnen we alles doen, hoe saai het ook is. Dan is er geen kapitein nodig die jou inspireert. Dan hoeft het werk niet voortdurend spannend en leuk te zijn. Dan doe je wat nodig is.

Wat doen als je de inspiratie kwijt bent?

1. Niet stoppen voor je weet waar je inspiratie zit - wat jouw 'schip' is. Dit brengt je tot het punt dat niet ‘de kapitein’, maar ‘het schip’ de dingen vraagt. Weten dat 'het schip het vraagt' geeft een heel ander perspectief op wat je aan het doen bent. Dus leer jouw schip kennen, en zoek er weer contact mee.
2. Je aandacht houden bij de klus. Zet mooi muziekje aan en doe wat je te doen hebt met aandacht. Als je bezig bent met uitkijk of koper poetsen en je doet het met aandacht blijkt er veel voldoening in te zitten. Het feit dat alles loopt aan boord, en jij daar jouw deel aan bijdraagt, is uiterst zinvol en geeft iedereen een goed gevoel.
3. De weerstand 'uitzetten'. Weerstand kan verlammend zijn. Weerstand kan zich voordoen als 'stemmen' die zich afvragen of je wel goed bezig bent, maar ook als vermoeidheid, een rotbui, ruzie met je partner of kinderen.
   Dat lukt alleen als je je weerstandspatronen goed leert kennen. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik moe wordt of ruzie ga maken of me terugtrek. Als ik dat merk, wordt het tijd om op te passen. Tijd om mezelf tot de orde te roepen, mijn excuses aan te bieden, uit te spreken dat ik ergens mee zit dat ik lastig vindt en ondertussen door te gaan, moe of niet. Mensen helpen je graag, maar kunnen dat pas als jij je patronen zelf leert kennen en er verantwoordelijkheid voor neemt.