'We doen alles goed"

Columns

Zelfbescherming. Zo nu en dan je oren of ogen bedekken. Even je kop in het zand steken. Of op tijd een interview met een captain of industry op de radio wegdraaien. Ik ben er goed in, want het is ook weer niet nodig om jezelf willens en wetens in het ongeluk te storten.

Zelfbescherming, het is een kwestie van timing en dat ging vorige week even verkeerd. Omdat ik me opeens moest concentreren op een wegomlegging, was ik net te laat om de radio uit te zetten en moest ik de nieuwe baas van de RABO-bank aanhoren. Hij werd ondervraagd over het brede cultuurprogramma dat hij zojuist had aangekondigd.

Of er dan iets mis was met de bank , vroeg de reporter. Bijvoorbeeld in de omgang met klanten of intern. Nou, dat zagen we geheel verkeerd. Op vaderlijke toon werd ons uitgelegd dat alles bij de bank okidoki was. Niks aan het handje. Toppie. De bank had een ijzersterk stelsel van normen en waarden die alom werden gewaardeerd, door de klanten voorop.

Nee, het was slechts een kwestie van – let op – explicitering. Jawel, explicitering. In de afgelopen jaren van crisis en verandering was hier en daar binnen de bank de normatieve scherpte in het onderlinge verkeer tussen de medewerkers wat afgevlakt. Die voornoemde prachtige normen en waarden kende iedereen wel en ze werden ook van harte nageleefd, maar zo nu en dan ontbrak de duidelijkheid.

Daar zou het omvattende cultuurprogramma zich op richten. Explicitering zoals gezegd.

En nee hoor, zei meneer desgevraagd, met LIBOR had het allemaal niets te maken. Dat stond er helemaal los van. Was een incident elders, in het buitenland. De bank was beboet en beschouwde de zaak daarmee als afgedaan. Preciezer, door de boete niet van de belasting af te trekken wilde de bank aan het Nederlandse publiek duidelijk maken dat ze de opgelegde sanctie volledig voor haar rekening wilde nemen.

Stukje normen en waarden in de praktijk, zeer goed geëxpliciteerd: we zullen de belastingbetaler niet laten opdraaien voor ons frauduleus gedrag.

Opeens stond een agent voor mijn neus. Ik bleek door rood te zijn gereden. Ik probeerde hem uit te leggen dat dit door de RABO kwam. Te vergeefs.

Ik ga ‘ns kijken of ik deze boete bij die meneer van de RABO kan declareren. Bij de belastingdienst maak ik in elk geval geen kans.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Dik Brouwmeester
Geweldig geschreven en omschreven.
Rijk Binnekamp
Dat er binnen een organisatie als de RABO-bank ruimte is ontstaan voor frauduleuze zaken waarvan in ieder geval de LIBOR affaire het daglicht heeft gezien, is de uitkomst van jarenlange verschuivende normen en waarden binnen de bancaire wereld. Dat binnen de RABO top de gedachte leeft dat er geen wezenlijk probleem bestaat en dat je d.m.v. een cultuurprogramma eenvoudigweg weer even de spreekwoordelijke puntjes op de i kunt zetten getuigt m.i. van een onvoorstelbare naïviteit en/of arrogantie.

Meer over Organisatiecultuur