Op weg naar persoonlijke en organisatorische effectiviteit en integriteit

Corporate Nederland heeft in 2005 alweer veel kansen laten liggen om meer welvaart en duurzame werkgelegenheid te creëren. Zo vertoonde de investering in innovatie door bedrijven, instellingen en universiteiten in ons land een sterke daling die nog niet eerder in Nederland is voorgekomen. Creatief en innovatief ondernemerschap in de industrie werd hierdoor niet gestimuleerd. Er werden hierdoor meer kennisintensieve bedrijven in de industrie gesloten dan opgericht. Hiervoor in de plaats zijn meer shoarma tenten, coffee shops en islamitische slagerijen bijgekomen. Het innovatieplatform heeft er echt een potje van gemaakt. De kwantiteit en kwaliteit van output van dit platform was in 2005 ronduit slecht. Er is hieruit tot nu toe weinig vernieuwend naar voren gekomen; wel veel analyses en wollige adviesrapporten die weinig met echte innovaties te maken hadden. Kortom, innovatie werd in 2005, als gevolg van kortzichtigheid niet serieus genomen. Innovatieve industriële ondernemers is door dit alles een uitstervend ras in Nederland. Frits Philips was een van de laatste der mohikanen. Ook op het gebied van corporate governance, fatsoen en ethisch verantwoord ondernemen is vorig jaar heel slecht gescoord, ondanks al dat gezwam met de Code-Tabaksblat. Salarissen en bonussen van bestuurders bleken in 2005 over een breed front nog nooit eerder zo flink gestegen te zijn. Vooral de overheid heeft in 2005 enorm aangemodderd. Er werd veel gepraat, weinig gedaan en verkeerde prioriteiten gelegd. Het kabinet besteedde vorig jaar ongeveer 70% van de tijd aan asielzoekers, minderhedenbeleid, moslims, Marokkanen en brandjes blussen. Gestructureerde aandacht voor duurzame ontwikkeling was er nauwelijks, ook geen strategische ambitie omtrent onze potentiële groeisectoren en er werden ook geen daadkrachtige keuzes gemaakt inzake onze kerncompetenties en groeisectoren. Vooral Premier Balkenende heeft er potje van gemaakt. Hij heeft in 2005 totaal geen leiderschap getoond en er bijna niks van gebakken. Er ontbrak bijna alles aan hem, zoals visie, daadkracht, drive, charisma, durf, moed, humor, actiegerichtheid en een goed kapsel. Alleen dit laatste heeft hij in de laatste week van 2005 nog kunnen herstellen. Wat ging er nog meer mis in 2005? Zo was in 2005 de arbeidsproductiviteitstijging in Nederland, mede als gevolg van inefficiënt management en gebrekkig leiderschap, een van de laagste in Europa. Dit lijkt me logisch omdat uit onderzoek gebleken is dat Nederlandse werknemers vorig jaar tot de minst gelukkige van Europa behoorden. Ook bleken ze zich veel minder betrokken bij het werk te voelen, veel minder dan de Belgen. Dat corporate Holland ernstig ziek is blijkt ook uit het feit dat een op de tien Nederlandse werknemers opgebrand is en last heeft van stress. Dit komt allemaal door beperkte mogelijkheden om zich te ontplooien, weinig uitdagingen, vrijheid en zeggenschap over de eigen werkzaamheden, angst en gedragingen van leidinggevenden. Het is immers algemeen bekend dat mensen niet met toewijding werken en geen energie besteden aan dingen waarin ze niet geloven en die hen niet liggen. Hun ambitie moet in balans zijn met de ambitie van de organisatie. De meeste Nederlandse managers zorgen er niet voor dat medewerkers zich identificeren met hun organisatie. Ze weten niet dat dit voor iedereen binnen de organisatie een krachtige motivatie is om zich voor het bedrijf in te zetten. Dat Nederlandse werknemers tot de minst gelukkige van Europa behoren en zich veel minder betrokken bij het werk voelen heeft dus meer met kortzichtigheid van de gemiddelde Nederlandse manager te maken dan met verwennerij van de Nederlandse werknemer. Ze beseffen in onvoldoende mate dat het bieden van nieuwe uitdagingen, werkplezier en het besteden van aandacht aan zowel werk- als privé-omstandigheden van medewerkers de belangrijkste motivatoren zijn. Ze beseffen niet dat organisaties levende organismen zijn waarin mensen leven en dat medewerkers als mensen behandeld dienen te worden en niet als slaven.Wat ze ook niet begrijpen is dat een gezonde thuissituatie onontbeerlijk is voor het leveren van topprestaties op het werk. Wat Nederlandse managers in 2006 moeten doen is hun organisatie sturen op geluk, door medewerkers in de gelegenheid te stellen steeds grotere uitdagingen aan te gaan, zich vrij en veilig te voelen en hen te laten genieten van hun werk.