Vraag, zelfs een eis, om meer vrouwen op de topposities, is in 2008 levendiger en actueler dan ooit. Vakbonden eisen van de politiek, onder de bezielde leiding van mevrouw Jongerius, om een quota in te stellen naar het Noorse model. De zittende regering verzet zich daar heftig tegen, terwijl hun coalitiepartners serieus overwegen om toch de quota in te voeren. Berekeningen hebben namelijk laten zien dat het aandeel vrouwen aan de top van de organisaties hierdoor in no-time de 40% kan bereiken. Dat in schril contrast met de huidige 4%. Daarom bombardeert de media ons met koppen als:
- PvdA: Verplicht quotum vrouwen in topfuncties (zibb.nl, 18 april 2008)
- FNV wil wettelijk quotum vrouwen in topfuncties (zibb.nl, 2 april 2008)
- Donner wil niet aan wettelijk quotum topvrouwen (zibb.nl, 2 april 2008)
- Kabinet en bedrijfsleven zetten zich in voor meer vrouwen aan de top (managersonline.nl, 1 november 2007)
- Concrete plannen voor diversiteit hard nodig (FD.nl, 30 oktober 2007)
De roep om het mannenbolwerk te doorbreken en het ‘old-boys’ netwerk te verslaan, is steeds sterker. En de vrouwen zullen, goedschiks of kwaadschiks, in het korset van de hoogste echelons gepropt worden.
Daarbij volledig voorbij gegaan aan de roepende in de woestijn die beweren dat je met die maatregelen meer kwaad dan goed bij vrouwen aanricht. De stemmen die suggereren dat het glazenplafond niet alleen buiten de vrouw maar zich vooral in de vrouw zelf bevindt worden genegeerd. Zelfs de media aandacht voor dit standpunt is veel schaarser:
- Op jacht naar topvrouwen (intermediair.nl, 16 april 2008)
- De worsteling van een geëmancipeerde vrouw met haar foute fantasieën (NRC.nl, 3 november 2007)
- Vrouwen zelf oorzaak glazen plafond (MKBnet, 5 oktober 2005)
- Glazen plafond zit ook tussen de oren (De Standaard, 26 februari 2003)
- Women and the Glass Ceiling (Hagberg Consulting Group, 1998)
Niet decennia maar eeuwen lang is de vrouw gehersenspoeld in de richting van het aanrecht en moederschap. Nog niet zo lang geleden werden vrouwen naar de huishoudschool gestuurd en werd van hen niet veel meer verwacht dan dat ze een goede vrouw, huisvrouw en moeder zouden worden. En nu moet een vrouw plotseling verstand van leiderschap hebben, snelle beslissingen kunnen nemen die het lot van duizenden mensen bepaalt, ferm zijn, niet mannelijk maar toch hard, carrière maken en macht ambiëren. Over de cultuurschok gesproken.
Er zijn vrouwen die al die eigenschappen bezitten en schijnbaar moeiteloos, zonder hulp van de diversiteitprogramma’s, hun weg in de ‘mannenbolwerken’ weten te vinden. En er zijn vrouwen die wel het potentieel hebben die, mits ontwikkeld, excellente leiders .opleveren. Maar bereiken we dat ook door ze in het diepe te gooien? In ijskoud water, waar het wemelt van de haaien?
Er zijn bedrijven die dolgraag vrouwen in de directiefuncties willen zien en hun alle kansen geven. En daar zullen, door de economische noodzaak, steeds meer bedrijven bijkomen. Kunnen we niet even geduldiger zijn en vrouwen de tijd gunnen om oude patronen en rollen van zich af te werpen, hun kracht te hervinden en te excelleren in hun eigen tijd en op hun eigen manier?
Als we dat kunnen dan hebben we geen quota’s nodig. En als we geen vertrouwen hebben in de capaciteiten en ontwikkeling van de vrouw waarom willen we hen dan in de top van het bedrijfsleven hebben?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Wat de 'goegemeente' nu aan het doen is, dat is het realiseren van een drift ('het moet & het zal'), dat werkt niet. Zelfs niet om Vrouwen in de Top van het bedrijfsleven te krijgen; hoe zin- en waardevol ook.
Zoals je stelt: de aandacht voor dit onderwerp slaat door, wordt beladen.
Zo deden vrijdag jl. Neelie Kroes en Heleen Mees, toch niet de minsten, in Het FD 'ook een duit in dit zakje' met hun optiek 'Dwing Vrouwen aan de Top af!'
Titel en inhoud van de optiek doen helaas meer kwaad dan goed voor 'deze, toch niet onbelangrijke, zaak'. (nb; mijn reactie op hun optiek vind je op partnersite ManPro: http://www.managementpro.nl/strategie-bestuur/quote-me-women-on-top/ )
Als we 'Vrouwen aan de Top' de kans van ontwikkeling geven, en talentvolle vrouwen hun commitment er aan, komt het allemaal goed. Dat vertrouwen heb ik.
Onderzoek ("blinde" selectie procedures) wijst dat ook uit.
Hoe dat komt ? Overlevingsdrang, aardig gevonden willen worden door mannen, bewust of onbewust.
Dit artikel is daar een mooi voorbeeld van.
De schrijfster is een vrouw (althans, ik neem aan dat Ana een vrouw is).
En ze schrijft:
" En nu moet een vrouw plotseling verstand van leiderschap hebben, snelle beslissingen kunnen nemen die het lot van duizenden mensen bepaalt, ferm zijn, niet mannelijk maar toch hard, carrière maken en macht ambiëren. Over de cultuurschok gesproken"
Hoezo dan ? Willen we dan gewoon meer van hetzelfde, zo'n mannelijk "top talent" maar dan met een vrouwelijke buitenkant ? Om esthetische of sexuele redenen, of gewoon, omdat we wat ánders willen?
Moet je dan als vrouw aan de top eigenlijk gewoon een soort man zijn ? Moet je - bijvoorbeeld - erg van macht houden om leiding te kunnen geven ? Het "lekker vinden" om de baas te zijn over het lot van duizende mensen ?
Of ....mag je ook verantwoordelijk willen zijn, en de macht - als een last - op de koop toenemen ? Mag je afrekenbaar, betrokken, aanspreekbaar willen zijn op het eindresultaat van je handelen ? Zou je dan niet ook leiderschap kunnen tonen, snelle beslissingen kunnen nemen, enzovoorts ? Vrouwen - én mannen ?
Het lijkt me dat we vrouwen aan de top willen, omdat we vroúwen willen. Niet uit aardigheid tegenover die vrouwen, maar omdat dat voor het werk beter is.
En dat is niet zo vreemd.
Met meer vrouwen erbij ontstaat er - hopelijk - een andere cultuur, een ethische omslag eigenlijk.
Want met graaien en schoppen alleen is het maar armoedig aan de top in overheid en bedrijfsleven
En een beetje stimuleren kan helemaal geen kwaad, vanzelf gaat het niet.
Zouden trouwens al die bedrijven die zo dolgraag vrouwen
in dienst willen nemen zich niet kunnen voorzien van een herkenbaarheidsteken, een vignet ? Dan kunnen de vrouwen ze tenminste vinden ....
Als bedrijven willen dat meer vrouwen in topposities komen moeten er meer parttime functies worden gecreeërd voor hoger opgeleide vrouwen. Een aantal van de hoogopgeleide vrouwen haakt namelijk af door het minimale aantal dagen (vaak minimaal 3 of 4) dat gesteld wordt als zij van zwangerschapsverlof terugkeren. Of, bij minder dagen, een functie onder het niveau vervullen.
Dit zorgt ervoor dat een deel van de vrouwen stopt of ambities lager legt terwijl door een beter omgaan met deze problematiek het bedrijf zijn vrouwelijke medewerk(st)ers kan behouden ook in de toekomst. En reken maar dat ze, als de kinderen eenmaal groter worden, weer hun eigen ambities gaan vervullen.
Waarom dan niet in een beperkte periode van ongeveer 5 jaar met beperkte aanpassingen zorgen dat deze vrouwen zichzelf kunnen blijven ontwikkelen. Dit kan door het creeeren van parttime functies ook voor hoger opgeleiden (invulling door bijvoorbeeld projectmatige activiteiten) of door taken goed op te delen en kijken wat haalbaar is. Door meer thuiswerk mogelijk te maken (zeker met de tijd die met files gemoeid is) neemt de productiviteit ook toe. En door afspraken te maken over concreet te bereiken resultaten is de medewerkster misschien nog wel effectiever.