Talentontwikkelen op basis van arbeidsmarkt-vraag

“Meer banen door massapensioen babyboomers”, riep ROA onlangs in een goed opgepikt persbericht. Het goede bericht werd in NRC nog eens verder toegelicht met welke banen tot 2016 tot de minst ‘gevraagde’ behoren. Daarbij stond de juristenbaan op nummer 2, de economieleraar, informatici en journalist volgden daarop. Als het je droom is om als rijschoolleraar je brood te verdienen, dan kom je op de arbeidsmarkt echt van de koude kermis thuis: het is de minst gevraagde functie tot 2016.

Aan de andere kant las ik ook een mooi artikel over een babyboom-stel dat hun meerderjarige zoon met zijn 3 kinderen ondersteunde. Dit omdat hij niet meer zoals in de studietijd van de ouders na zijn 30ste nog kon studeren met een beurs. En tja, dat zijn verworven rechten die ze toch ook hun kind niet wilden ontzeggen. Dus deed zoonlief nu een opleiding communicatiemanagement. Naar afgestudeerden in die richting is in 2016 niet veel vraag, als ik me het andere artikel goed herinner. Kortom: wat moeten we nu met onze ontwikkelbehoeften? Moeten we die richten naar hetgeen we willen? Of moeten we toch ook letten op de kansen op de arbeidsmarkt?

Talentontwikkelen vaak een breed begrip: te breed?

Ik heb passie voor alles rond talentontwikkeling, maar ook vaak vraagtekens rond het thema. Zo vraag ik me werkelijk af of we altijd wel moeten kiezen voor onze passie. Als ik die vraag relateer aan het artikel van ROA, dan lijkt het me slim om ook te kijken naar waar kansen zijn. Werken in een gebied waar je talent in hebt, waar je passie zit werkt beter, dat is zeker. Het maakt dat je bevlogen bent in je werk. Maar is er niet juist ook in het aangrenzende gebied ruimte om je te ontwikkelen en je talent in te zetten? Deel van hetgeen wat maakt dat we lol in werk hebben is namelijk het krijgen van erkenning. Die krijg je echt niet als je werkloos thuis zit. Dan raak je verder bij je passie vandaan. En eenmaal daar weg, is het lastig om weer aansluiting te krijgen op de arbeidsmarkt én wellicht ook op je passie.

Aannames bij talentontwikkelen

Er zijn veel aannames, ook ik heb ze. Zo zie ik veel mensen die puur uitgaan van ‘het recht’ dat ieder heeft om zijn talent te ontwikkelen. Ik zie dat zeker gebeuren, mits het realistisch is, mits je er werk in kunt vinden. Ik ben er van overtuigd dat je met leuk werk gelukkiger bent als zonder werk. Dus zoek iets wat je werk levert én dat je interesse heeft, waar je je talent ook bij kunt ontwikkelen. Dat is wellicht niet altijd 100% waar je in eerste instantie aan hebt gedacht, maar door juist iets verder te kijken kom je er wel. En als je dan je talent ontwikkelt, dan val je op, heb je je passie te pakken en kom je er echt. Maar laten we vooral in het oog houden dat talent hebben mooi is en ook plooibaar. Als jij goed bent in wat je doet, dan kun je je echt ontwikkelen. Ontwikkelen doe je tenslotte op basis van je omgeving, op wat je wilt én kunt. Dus op naar talentontwikkeling op basis van de arbeidsmarktvraag!