Sollicitant ergert zich aan algemene afwijzingen…. en meer.

Sinds de komst van websites als Google is het kinderlijk eenvoudig om met een paar muisklikken de meest uiteenlopende top-ergernissen boven water te krijgen. Zo ook die van de top drie tot en met tien van ergernissen van sollicitanten. Met stip op nummer één staan de bedrijven die niet eens de moeite nemen om een afwijzing te sturen. En ja, dames en heren (HR) managers ik hoor u denken dat het (soms) niet te doen is om iedere sollicitant een persoonlijke afwijzing te sturen. Klopt! Maar ik kan u verzekeren en de cijfers liegen er niet om dat dit (een afwijzing met persoonlijke noot) slechts in een paar, let op 'een paar' procent van alle gevallen gebeurt!

Een andere veel voorkomende ervaring, uit de top drie ergernissen, is die van het kaliber ‘waarom ben ik nou afgewezen?’. Deze zijn (ooit) bedacht en al vaak uitgekauwd en verbouwd maar de rode draad blijft altijd dat ‘de andere kandidaten beter in het profiel zouden passen’. Klinkt een beetje alsof je voor paspop komt solliciteren en uiteraard staat er nergens wat er niet of in het ergste geval nauwelijks past? Er zijn zelfs gevallen bekend die, luister en huiver, in hun bevestigingsmail al aangeven dat als je na drie werkdagen nog niets hebt gehoord reageren geen zin meer heeft en dus niet bij de geselecteerde kandidaten behoort.

Goh, echt niet? Nou ik kan u iets verzekeren, bij deze categorie van afwijzingen hoort u nooit meer iets. Het meest lachwekkende dat ik ooit voorbij zag komen was van een recruiter (die kreet stond namelijk onder zijn naam) ergens in het midden van het land. Deze persoon was zo ‘creatief’ en had een hele opsomming van afwijzingen in de mail geplakt die varieerden van ervaring tot opleiding en van leeftijd tot woonplaats. Als reden werd aangeven dat de betreffende vacature tot een overweldigend aantal reacties geleid dat het niet mogelijk was om bij iedereen precies aan te geven waarvoor hij of zij niet voor de functie geschikt was.
Het eerste wat je dan te binnen schiet is “hoe kom je erbij en vooral hoe komt een dergelijk iemand bij dat bedrijf terecht?’’, toch? Want het zijn in veel gevallen echt niet de minste bedrijven en het moge duidelijk zijn dat dit toch ook geen vrijwilligers zijn die dit doen.

Echter ga je hier een beetje je in verdiepen en bel je om te vragen naar de status dan gaan er soms complete beerputten open. Niet dat ik ooit als opzichter bij een dierentuin of park heb gesolliciteerd, maar kennelijk ergeren ook de collega’s (de vacaturehouders, red.) zich groen en geel aan de collega’s die aan de voorkant van het sollicitatieproces operationeel zijn. Zo ervoer onlangs een salesmanager waarbij zijn collega recruiter, werkzaam bij de marktleider in Nederland op het gebied van elektronica, vergat om de eerste kennismakingsafspraak aan de kandidaat door te geven met als gevolg dat de sollicitant niet kwam opdagen. Na een paar weken wachten kreeg de kandidaat te horen dat het bedrijf eens per maand met ‘kennismakingsdagen’ werkt en ging het circus dus niet door, omdat de andere kandidaten wel waren uitgenodigd en ook langs kwamen. Deze laatste zal niet gauw in een top zoveel staan, maar dat er na de uitnodiging voor een gesprek ook nog van alles mis kan gaan moge duidelijk zijn.

Het zal ongetwijfeld met de crisis te maken hebben, dat bedrijven op hun wervingsproces (moeten?) bezuinigen en dat er tegelijkertijd kandidaten ‘zomaar’ moeten solliciteren omdat zij met rechten en plichten richting het UWV te maken hebben. De ervaring leert dat, veelal (V)MBO’ers, op een manier die verdacht veel lijkt op lopende bandwerk hun werkzaamheden onder een steeds grotere werkdruk moeten uitvoeren. Dit doen zij veelal door het (digitaal) inlezen van grote stapels CV’ s om zo het kaf van het koren te moeten scheiden.

Als je kijkt naar de enorme hoeveelheid klachten van mensen die dolgraag aan de slag willen dan zien we dat zij bij veel van hun sollicitatie pogingen niet het gevoel hebben dat zij serieus zijn genomen en of een eerlijke kans hebben gekregen. Een andere opmerkelijke bevinding is dat kandidaten niet eens goed weten waarop (inhoud functie) ze solliciteren en dus hun motivatiebrief (te) algemeen moeten houden. Dit heeft veelal te maken met de vacatures die door derden, zeg maar de bemiddelingsbureaus, worden geplaatst en die zo proberen te voorkomen dat de kandidaten rechtstreeks bij het bedrijf zelf gaan solliciteren. Zodat de bureau's hun ‘bonus’ mislopen.

Wat dat betreft zou je als kandidaat erg veel baat kunnen hebben bij een site waarbij je de ervaringen op het gebied van sollicitaties van andere kan delen en je dus vooraf redelijk kan inschatten met wat voor bedrijf je te maken kan krijgen and last but not least hier mee wel ‘in zee’ zou willen gaan.

Een soort van Zoover voor bedrijven dus, ik voorspel een cultuurshock!