Het zorginfarct aanpakken

Ruim de helft van de zorgkosten in NL wordt besteed aan Nederlanders van 65 jaar of ouder.   Hoe aanpakken? Weer terug naar de bejaardentehuizen? Dan betere zorg voor minder geld? Niet doen! Er is een goed alternatief.

Een prima column van Annemarie van Gaal, Telegraaf, 10-12-23. Het betreft de bejaardentehuizen en verzorgingshuizen. Ze werden definitief gesloten en veel ouderen hadden geen andere keuze dan zo lang mogelijk, thuis te blijven wonen, met als gevolg dat de eenzaamheid onder ouderen verder toenam.

De zorgkosten stijgen en de mantelzorg wordt te zwaar belast. Een onhoudbare situatie! Het zoveelste symptoom van het zorginfarct.

Hier volgen enkele passages uit de tekst van van Gaal.

Wat gaat er mis?

Eén op de vijf inwoners van ons land is nu al een 65-plusser en dat worden er steeds meer, waardoor in 2030 zelfs één op de vier inwoners ouder dan 65 jaar zal zijn.

Ruim de helft van de zorgkosten in ons land wordt besteed aan Nederlanders van 65 jaar of ouder en in 2030 zal dat naar verwachting zelfs 60 procent van de zorgkosten zijn.

Terugkeer van de bejaardentehuizen van vroeger, of iets wat erop lijkt, zou volgens een aantal politieke partijen de zorgkosten verminderen en bij een peiling onder Telegraaflezers bleek ook al dat 97% van de lezers verlangde naar een terugkeer van de bejaardenhuizen.

Ik kan me die bejaardentehuizen van vroeger nog herinneren: kleine kamertjes zonder privacy met een kaal eenpersoonsbed in de hoek, drie stoeltjes en een klein tafeltje in de andere hoek. Een verpleegster die op gezette tijden met pillen langskomt en een huisarts die er een wekelijks spreekuur houdt. Sneetjes brood met in plastic verpakte plakjes smakeloos beleg en warm, liefdeloos gekookt eten dat je op je kamer kunt eten of beneden in de kale eetzaal. Nee, ik kan me niet voorstellen dat de ouderen van nu, áls ze de keuze hebben, zullen kiezen voor de bejaardentehuizen van vroeger. En dan de kosten: afhankelijk van de hoogte van je pensioen, betaal je een huur waardoor er weinig geld overblijft voor een bezoek aan een museum of een extraatje voor je kleinkinderen.

We denken dat bejaardentehuizen zorgkosten besparen, maar laten we ons realiseren dat zodra er iets in dit land door onze overheid georganiseerd wordt, de kosten tegenvallen omdat we bestookt worden met bureaucratische ellende en administratieve regels, met alle overbodige kosten en nutteloze managementlagen van dien.

Hoe dan wel?

Moeten we de terugkeer van de bejaardentehuizen wel willen?

Dat er iets moet veranderen is duidelijk. De kosten voor ouderenzorg nemen een te grote hap uit ons zorgbudget. Ik denk dat veel ouderen zo lang mogelijk de regie over hun eigen leven willen houden en thuis willen blijven wonen, maar helaas lukt dat niet altijd; je wordt weduwe of weduwnaar, je voelt je eenzaam en hebt geen zin meer om elke dag je eigen eten te koken. Je kinderen hebben hun eigen leven en kunnen ook niet altijd helpen of gezelschap houden. Nee, we moeten het over een andere boeg gooien.

Ik denk dat we voor de samenleving een mooie stap zouden maken als we nu eens werk zouden maken om de AOW af te schaffen en alle 65-plussers een basisinkomen van bijvoorbeeld 1200 euro per persoon zouden geven. Je wordt dan níet meer gekort bij samenwonen en je krijgt als stel gewoon twee keer het bedrag. Alle eventuele extra toeslagen en regelingen vervallen daarmee ook voor deze groep. Maar het staat iedere 65-plusser vrij om nog een paar dagen per week te blijven werken als hij of zij dat wil.

Zoveel gelukkiger

Samen hebben de senioren in dit voorbeeld een gezamenlijk inkomen van bijna 15.000 euro per maand en daarvan betalen ze niet alleen de huur, maar ook een goede kok en een zorgmedewerkster.

Ze houden de regie in eigen hand en onze woningvoorraad wordt óptimaal gebruikt. Geen bureaucratische, onpersoonlijke bejaardentehuizen, maar gezellige en kleinschalige, zelfgeorganiseerde wooneenheden. Dit zou onze samenleving zoveel gelukkiger maken, minder zorgkosten én bovendien een betere benutting van onze woningvoorraad.

Als de zorgkosten door deze verandering met een paar procent omlaag zouden gaan, dan houden we als samenleving veel, heel veel geld over. Dus wat let ons?

Tot zover van Gaal. Met een terechte uitroep aan het slot.

Ik vind het een originele kijk. Het maakt de zaken eenvoudiger en levert veel. "Ja maar, dat wordt nog een hele klus en het is complexer dan van Gaal denkt." Ik hoor het mensen al zeggen.  Mijn reactie zou zijn "Ammehoela. Het zorginfarct verdwijnt niet vanzelf. De zorg moet sowieso stevig opgeschud zo niet gesaneerd worden." 
Dus Inderdaad: Wat let ons? Aanpakken dat probleem.

Deze column past in onze serie over  bureaucratisering en de DOOMLOOP van regeldruk en systeemdwang. Niemand wil dit maar op alle fronten wordt het alleen maar erger. Niet alleen de zorg maar ook onze veiligheid, de immigratie, het onderwijs en de woningbouw zijn in het geding. Creatieve ideeën, ervaringen en voorbeelden zijn meer dan welkom. Laat u horen. Kom met een reactie of een column in ManagementSite.