Mijn vader was chef. Chef van de afdeling Onderwijs. Dat hij chef was merkte ik, omdat hij zo’n twee keer per jaar zijn afdeling, zoals dat toen heette, uitnodigde om bij ons thuis over de vloer te komen. Hij zorgde voor hapjes en voor drankjes en zij zaten ´gezellig´ bij elkaar. Wij als zijn kinderen gingen dan rond, tussen deze mensen. Veel mannen en een enkele vrouw die leerplichtambtenaar was.
Dit was zijn afdeling, waren zijn mensen.

Robert, mijn partner en ik, keken afgelopen dagen naar de televisieserie Heimat, die de ontwikkeling vanaf ca. 1919 van onze cultuur weergeeft. Na de oorlog, in de tijd dat ik opgroeide, was daar de optische fabriek van Anton Simon.
Die, terwijl zijn mensen zich verpoosden met cabaret en ontspanning, steeds mooi, trots en rechtop tussen zijn mensen rondliep en stond. Dat beeld staat scherp op mijn netvlies afgetekend.

Verantwoordelijk zijn voor jouw mensen, waar Anton Simon voor moest zorgen…
Dat is hoe wij er nu naar kijken…

Ik en Wij
Maar hoe is het met de leidinggevenden, de verantwoordelijken zelf?
Zij zijn eigenaar van de fabriek, van de afdeling…maar zijn ze eigenaar van zichzelf?

In feite gaan deze geschiedenissen over identificatie. Deze leidinggevenden, zijn hun bedrijf, fabriek en afdeling, waardoor ze ermee omgaan, als hun bezit.… Maar hoe zit het met hen Zelf? Hebben zij zichzelf in eigendom genomen?

Het thema eigenaarschap is een term die in deze tijd, in de complexiteit en het denken op wereldschaal, veel valt. In feite gaat het over de vraag naar identificatie – over hoe zij als leidinggevenden of eigenaren zich met hun werk verbinden.
Verbinden, niet zozeer aan het bedrijf, aan het team of de opdracht die zij mogen uitvoeren, maar meer zich verbinden aan de waarden, het gedachtegoed, aan de community, aan het persoonlijke contact met de ander die voor dezelfde dilemma’s, uitdagingen en waarden staan. Dat gaat het eigenaar zijn van het bedrijf veruit te boven.

Waar we met elkaar ‘IK’ tegen het bedrijf of de organisatie zeggen, is het in deze complexe tijd, zaak om ‘WIJ’ tegen het grote geheel te zeggen.
Echter, als je ‘WIJ’ zegt, zonder toe-eigening, zonder er ‘IK’ tegen te hebben gezegd, dan ligt het gevaar op de loer, dat je het alleen maar doet om ‘goed’ te willen doen. Hetgeen niet werkt en maakt dat je vast loopt.

Leiding geven aan grotere gehelen, vraagt om stevige ‘Ik-kracht’ en deze kracht dan ook werkelijk inzetten. Dat kan, als je eerst eigenaar over je Zelf bent. Als je eerst jouw behoeften kent en ze durft uit te spreken. Jouw passie kent en ze serieus neemt. Je verbindt met waar je als organisatie en persoon voor staat. Staat voor je be-roep. Je er dus mee identificeert, er eigenaar van bent…

en tegelijkertijd…..

ook beseft dat je er los van staat en er feitelijk niets over te vertellen hebt.

Hoezo?
Omdat alles wat je bijdraagt, uiteindelijk bijdraagt aan een groter geheel, dat je voorstellings- vermogen soms ver te boven gaat, maar dat, als je erop inzoomt ‘eigenlijk’ weer over jou gaat, over jouw bedrijf, jouw afdeling.
Het is het geheel waar je ‘slechts’ een onderdeel van bent en . . . tegelijkertijd is dit verband zonder jou, of zonder de organisatie, totaal iets anders.
Je maakt altijd persoonlijk het verschil!

Opgeven
Van de leidinggevenden vraagt dit, om de claim op ‘jouw mensen’ op te geven en ze aan zichzelf terug te geven. Het eigenaarschap over zichzelf serieus te nemen en daar voorbeeld in te zijn. Pas dan kun je als leidinggevende ‘jouw’ mensen vragen ook eigenaar te zijn over zichzelf en wat ze willen neerzetten en creëren.
Je bent dan een ‘dienend leidinggevende’… Dienend aan het geheel..

Van ‘de volgers’ vraagt dit om het opgeven van ‘hun’ leidinggevende.
De leidinggevende die braaf en gewillig wordt gevolgd, of waar tegen men zich af kan zetten, of waar men wel voor wil werken. Het vraagt om commitment en het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid voor het werk en de dagelijkse bijdrage.
Het vraagt om zelfstandig denken en vooral . . . er ook werkelijk naar te handelen. Er ‘IK’ tegen kunnen zeggen. Het vraagt om moed en durf, om helder te onderscheiden en degene die de rol en taak van leidinggeven hebben, te durven ondersteunen, coachen en feedback te geven.
Dan zijn het ‘zelfstandige volgers’.

Dát is de basis voor ‘eigenaarschap’ in een organisatie die jou mogelijk in tijd ver overleeft.

Dát is het opgeven van jouw, als leidinggevende, vermeende eigendommen, ten gunste van een méér wezenlijke verbinding en relatie tussen medemensen op een dieper niveau.