De waarde van ongeschreven regels in teams

Cover stories Β· Cases

Ken je dat? In individuele gesprekken met medewerkers dring je bijzonder goed tot ze door en ze lijken de zaken geregeld te hebben. Toch doen ze als team iets anders. Ze komen op genomen beslissingen terug. Of gaan alsnog in de weerstand tijdens de eerstvolgende vergadering. Teams lijken soms wel onvoorspelbare wezens. Volgens ons valt dat reuze mee. Wanneer je een laagje dieper kijkt kun je veel gedrag in teams voorspellen. En wanneer je gedrag kunt voorspellen kun je er ook op anticiperen. Dit maakt je werk als manager leuker en ook een stuk effectiever. Wij nodigen je graag uit om met ons mee te kijken! Maak kennis met Linda.

Linda is sinds een paar maanden manager van een team bij een middelgroot trainingsbureau. Linda viel gelijk voor deze organisatie. Qua sfeer voelde het als een warm bad. De trainers en adviseurs hadden veel oog en aandacht voor elkaar. Bovendien was ze onder de indruk van de professionaliteit van de trainers. Er werden goede trainingen neergezet en trainers stelden duidelijk hoge eisen aan hun kennis en kunde.

In de eerste gesprekken met de directeur probeert Linda helder te krijgen wat er van haar wordt verwacht. Ze wil de financiële situatie van de organisatie kennen: hoe staan we ervoor als organisatie en hoe doet mijn team het? De directeur maakt duidelijk dat de organisatie "prima" draait. De medewerkers hebben targets, maar de directeur zegt er gelijk bij dat die misschien te ambitieus zijn. De cijfers waar Linda om vraagt worden ‘zo snel mogelijk’ geleverd. Langzamerhand bekruipt haar een vreemd gevoel.

Na drie keer vragen zijn de cijfers er nog niet. Wat is hier aan de hand? Denkt Linda. Willen ze geen geld verdienen? En wat wordt er nu eigenlijk van mij verwacht? Ik doe het al snel goed geloof ik. Nou ja, dat chaotische heeft ook wel wat. Het zal wel goedkomen. Linda besluit haar gevoel even te laten voor wat het is.

Ongeschreven regels herkennen

Weet jij nog wat je eigen gevoel was toen je voor het eerst jouw organisatie binnenstapte? Kwam het gedrag wat je op de werkvloer zag overeen met wat je van deze organisatie verwachtte? Wat was er niet wat je wel verwachtte in deze organisatie?

Je eerste indruk bevat altijd vooroordelen. Die stop je vaak weg maar het is zonde om die helemaal te negeren, want jouw eerste indruk is vaak ook veelzeggend. Onze tip: registreer je eerste indruk en je onderbuik gevoel bewust. Schrijf hem ergens op. Gebruik hem niet perse direct. Bewaar hem voor later.

Even terug naar de casus van Linda. Als je de eerste ervaringen van Linda hoort en tussen de regels door luistert naar de uitspraken van de directeur, vallen er een aantal dingen op:

  • Er wordt alleen kwalitatief goed werk afgeleverd (dat verwacht je ook!)
  • Een goede sfeer is erg belangrijk (dat is fijn)
  • Over cijfers wordt liever niet gesproken (hmm, bijzonder zeker voor een directeur in een commerciële organisatie).

Deze afspraken staan nergens opgeschreven, maar iedereen houdt zich er min of meer aan. Dit zijn de ongeschreven regels. Hoe kom je achter de ongeschreven regels? We geven alvast een tip:

Door niet alleen te luisteren naar wat er wordt gezegd door de medewerkers, maar ook naar hoe het wordt gezegd. Daar kun je als het ware een ondertiteling bij geven. Als de directeur zegt dat hij de cijfers nu niet paraat heeft dan zegt hij tussen de regels door ook: dat had voor mij nu geen prioriteit. En misschien ook wel: ik vind dat niet zo belangrijk.

Lees met deze bril op eens verder, wat valt je op in deze organisatie en in het team van Linda.

Linda voert intussen kennismakingsgesprekken met alle medewerkers. Van alle medewerkers hoort ze hetzelfde geluid: dit is een top team. Dat zeggen zelfs de collega’s van andere teams. De teamleden vinden elkaar geweldig, ze houden elkaar scherp in hun vak en ze kunnen alles bij elkaar kwijt. Mooi, denkt Linda. Dan kunnen ze elkaar dus ook scherp gaan houden op de sales.

Nu heeft ze haar eerste vergadering met het team. Ze is goed voorbereid. De agenda is naar iedereen gestuurd. Een belangrijk punt van bespreking is de salesresultaten van het team. Ze wil weten of de teamleden scherp hebben hoeveel omzet ze hebben binnengehaald en wat ze nog te doen staat. Ze is vooral benieuwd naar de plannen.
Aan het begin van de vergadering deelt ze de agenda en checkt ze of er nog meer punten zijn die aandacht vragen. Marinka vult aan: “omdat we elkaar maar eens per maand zien en zoveel de deur uit zijn, beginnen we altijd met een rondje waarbij iedereen even vertelt hoe het met hem gaat. Dat is voor ons heel waardevol.".
Tja, waarom niet? Als dat belangrijk is. Linda besluit te volgen. Wat er daarna gebeurt heeft ze nog niet eerder gezien. De een na de ander barst in huilen uit. Werkdruk, privé sores, stress om de samenwerking met een pittige opdrachtgever. Alles passeert de revue. Wanneer het rondje klaar is, zijn ze bijna 1,5 uur verder en is er nog weinig tijd over. Als Linda vraagt of er ruimte is voor uitloop in tijd, geeft zeker de helft aan dat dit niet gaat. Ze hebben straks belangrijke andere afspraken.

Linda besluit het overgebleven kwartier effectief te benutten. Ze heeft wat Excel bestanden gevonden waarin staat in welke mate mensen voldoende declarabel werk hebben gedaan. Het is duidelijk dat het percentage te laag ligt. Ze besluit de teamleden zelf te vragen naar hun concrete omzet en hoeveel ze in de pijplijn hebben.

Hun reactie is verrassend: ze kijken elkaar vragend aan. Vervolgens lijkt er irritatie op hun gezichten te lezen te zijn. Linda krijgt verschillende reacties:

  • “ik heb dat niet zomaar paraat. Dat moet ik echt eerst gaan uitrekenen”
  • “het lijkt me nou niet kies als we hier open en bloot onze salesprestaties moeten delen. Vooral voor onze junioren die toch pas net met acquireren beginnen”
  • “volgens mij hebben we nu gewoon even een dipje, maar het komt altijd weer goed, dus moeten we het hier echt zo precies over gaan hebben?”
  • “ik weet 1 ding: dat we allemaal ons stinkende best doen. Gisteravond zat ik nog offertes te schrijven”.

En voordat Linda nog iets zinnigs uit kon brengen, is het tijd en staan mensen op om naar hun afspraken te gaan.

Verslagen blijft Linda achter. Dit had ze niet verwacht. Niet na alle fijne gesprekken, alle geobserveerde professionaliteit en de verhalen over dit oh zo leuke team. Als dit zo’n leuk en goed team is, waarom kunnen we het dan niet over de salesresultaten hebben, denkt Linda? Wat klopt hier niet?

Linda kan nu kiezen. Ze kan de vergadering afronden en volgende keer verder gaan. Dan is het onderwerp sales niet besproken. Of ze kan in deze emotionele sfeer het onderwerp sales alsnog aansnijden. Beide scenario's voelen niet goed. Ze wil ook niet toegeven door het hele onderwerp te laten zitten, terwijl het zo belangrijk is. Een derde optie is om haar gevoel te volgen en te benoemen wat haar opvalt elke keer als ze het over de sales resultaten wil hebben. Dat laatste gaat zeker vuurwerk geven. Linda besluit het nog even aan te zien en niet gelijk de confrontatie aan te gaan.

Aan de slag met de onderstroom

Door al je voelsprieten uit te zetten kom je snel te weten wat er leeft in de onderstroom. Soms kom je erachter door je neus te stoten. Je doet iets en wordt onmiddellijk door collega’s teruggefloten, ‘dat doen wij hier niet’ of ‘zo kun je dat echt niet inleveren’.

We noemden eerder al een tip om ongeschreven regels op te pikken. Hier volgen ze allemaal:

  • Welk gevoel roept het gedrag van het team bij je op? Zou jij de enige zijn die dat gevoel heeft of zijn er mogelijk ook andere collega's die hetzelfde gevoel hebben maar het niet durven uit te spreken?
  • Waar wordt angstvallig niet over gesproken? Waar wordt (te veel) ruimte aan gegeven?
  • Waarmee krijg je het team op de kast?
  • Welke ongeschreven regels hoor en zie je over onderlinge relaties? En welke niet?
  • Welke regels hoor en zie je over afspraken en procedures? En welke niet?
  • Welke (impliciete) afspraken hoor en zie je over professionaliteit? En welke niet?
  • Observeer nauwkeurig. Gebruik de 1, 2, 3 regel. Wanneer je iets één keer ziet kun je nog denken: 'dit is vast toeval. Ik kijk wat er verder gebeurt'. Wanneer je iets voor de tweede keer opmerkt wordt het opvallend. Wanneer je iets voor de derde keer terugziet kun je spreken van een patroon. Dat is het juiste moment om de ongeschreven regels die je ziet aan je team voor te leggen.
  • En natuurlijk: wat zijn de gevolgen van dit alles voor de resultaten?

Kijk nu nog eens naar bovenstaande casus. Heb je de onderstroom van dit team al te pakken?
Een paar tips:

  • Welk gedrag verwacht je van een directeur? En wat zie je hier?
  • Welke gedrag verwacht je in een vergadering? En wat krijg je te zien?
  • Welk gedrag verwacht je van hoogopgeleide professionals als er over tegenvallende resultaten wordt gesproken? En wat krijg je te zien?

We noemen een paar ongeschreven regels die in dit team lijken te leven (misschien heb je dezelfde):
Storingen (zoals emoties) hebben altijd en grenzeloos voorrang;

  • Wij doen het goed genoeg als we kwalitatief goed werk leveren;
  • Als het druk is ligt de prioriteit bij uitvoeren. Niet bij sales;
  • We praten niet openlijk over onze individuele resultaten;
  • Zolang we het leuk hebben met elkaar gaat het goed.

Wat kun je hiermee als manager?

Als je de ongeschreven regels in je team kunt identificeren, kun je ze ook veranderen. Tenminste, als je ze onwenselijk vindt en als ze de resultaten negatief beïnvloeden. Dit kan in drie stappen:

  1. Wees alert op de onderstroom
    Zet al je voelsprieten uit, vertrouw op je intuïtie en denk logisch na!
  2. Vraag jezelf af of het functioneel is
    In bovenstaande casus kun je zeggen dat de opvattingen over professionaliteit helpend zijn wat betreft de kwaliteit van het werk. Er heerst in de organisatie een opvatting dat het financieel wel goed gaat. Daar hoeft niet over gesproken te worden. Blijkbaar voelt het team daar weinig verantwoordelijk voor. Dat helpt niet echt om actief aan de slag te gaan met sales.
  3. Bespreek wat je waarneemt of juist niet waarneemt met je team
    Zo zou het wijs zijn als Linda haar observaties met haar team deelt door te benoemen
    - hoeveel onduidelijkheid er is rond de cijfers en concrete resultaten
    - hoeveel ruimte er voor emoties wordt gemaakt
    - hoe weinig aandacht het team besteedt aan het bespreken van de resultaten.

Wanneer ze dit koppelt aan gedrag wat zij verwacht in een commerciële setting in combinatie met de urgentie tot meer omzet dan krijgt ze een ander gesprek.

Hoe het verder ging met Linda.
De volgende vergaderingen ging het niet heel anders. Het onderwerp sales kwam wel op de agenda, maar er waren nog steeds veel emoties. Linda besloot in individuele gesprekken te kijken waar alle emoties vandaan kwamen. In de individuele gesprekken besprak ze acquisitie en sales. Het waren goede gesprekken. De medewerkers formuleerde concrete acties om tot betere salesresultaten te komen en zeiden veel met haar tips te kunnen. Na vier maanden goede gesprekken was er echter geen enkele zichtbare verbetering te zien. Sterker nog, het werd slechter.

Het systeem is altijd sterker
Misschien is het goed om hier onze opvattingen over veranderingen in teams te delen. Wanneer je wilt dat een individu verandert is het heel zinvol om individuele gesprekken te voeren. Wanneer je wilt dat een team verandert dan is de individuele aanpak minder effectief. Door de individuele aanpak verandert het gedrag van een individu in het team nog niet. Je moet je bedenken dat een systeem altijd sterker is dan een individu. Dus als je aan de slag wilt met de onderstroom omdat die de prestaties van het team in de weg zit heeft een individuele aanpak niet zo veel zin. Je moet dan aan de slag met het systeem, het team als geheel. Anders is het heel hard werken met relatief weinig opbrengst.

Je hoeft geen grootse en meeslepende teamsessies te houden. Wanneer jij hebt gezien dat een ongeschreven regel belemmerend werkt op de prestaties kun je dit bijvoorbeeld aan jouw team voorleggen.

In deze casus zou Linda in een werkoverleg kunnen zeggen: “Zodra ik de salescijfers met jullie wil bespreken in een vergadering gaan jullie allemaal op de kast, helpt dit jullie om beter te gaan verkopen?’. Hiermee maak je als manager een koppeling tussen de onderstroom en het gewenste teamresultaat.

Hoe manage je al die reacties in het team?
Die zijn het meest spannend! En daarom wachten we vaak zo lang met het te bespreken. Welke concrete keuzes Linda uiteindelijk maakte, welk vuurwerk dat opleverde en welke positieve effecten het had op het functioneren van het team beschrijven we in ons volgende artikel: Weg met de ongeschreven regels. Hoe omgaan met blokkerend gedrag in teams.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Rob Evers
Dit is een typisch voorbeeld van een theatraal systeem, en net zoals bij alle systemen, is het organisatiescript sterker dan dat van het team en dat is weer sterker dan de invloed van de (nieuwe) manager.
Een theatraal systeem is een variant van een sociopathisch systeem. Dat klopt hier wel omdat er in een eerste gesprek met de dir wel over targets is gesproken en niet over een missie. Korte termijn dus. Verder ontbreekt er een zorgsysteem (men vangt elkaar niet op maar gooit alles bij manager neer) . Theatral e systemen worden verder gekenmerkt door: sterk gericht op het uiterlijk, meeslepende emoties (die vooral worden uitgeleefd maar minder sterk beleefd) , manipulatie ( team manipuleert manager) slachtoffergedrag en drama. Het zijn trainers dus die gebruiken graag ook drama. Linda kan met een goeie teamcoach wel wat bereiken, en deze coach moet het volgende in het oog houden: Afstand bewaren, het denken stimuleren, leren gevoelens en denken te onderscheiden, leren verantwoordelijkheid te nemen, nuchter blijven. Succes coach!
Ronald Molag
Lid sinds 2019
Hallo,

Ik heb niet de indruk dat dit forum nog heel erg in leven is, maar probeer toch om met een reactie een dialoog op gang te brengen. Wie weet.. Ik kijk hier namelijk heel anders tegen dit vraagstuk aan dan jullie en dat is toch het leukste als het gaat om reflectie, of niet?

ter inleiding:

Ik ben zelf, ruim 15 jaar geleden, trainer geweest bij een landelijk opererend trainings-bureau en deze casus zou ook daar gesitueerd kunnen zijn.

We hadden een target van 280 dagdelen per jaar op basis van een fulltime contract. Van de 50 trainers waren er twee die dat haalden. Het bureau was toen ik er kwam net begonnen aan de eerste overname door investeringsmaatschappijen (de founder had tijdig flink gecashed), er zouden er nog vele volgen voordat het, (met tussendoor een faillissement), onder de paraplu van wat nu de grootste adverteerder in trainingsland is, werd gevoegd.

Kort gezegd: het target was volkomen onrealistisch.

Als trainer voelde het heel raar. We hadden een target dat gehaald kon worden, er waren immers twee trainers die dat deden. Toch haalde vrijwel niemand het en werd ook niemand ooit ontslagen.

Ik zag vooral een beweging van handige mensen binnen het bureau om taken te claimen die niet in het primaire proces (trainen) lagen om af te zijn van het target (en de vermoeienissen die dat met zich meebrengt). Het primaire proces had eigenlijk een lage status. Wonderlijke constatering en natuurlijk de opmaat voor rampspoed.

Als ik terugkijk denk ik dat het target eigenlijk een taboe voor het management was. Waarschijnlijk waren de spreadsheets die aan de basis lagen van prijsbepalingen van het bureau gebaseerd op dit target. Echt managen op de output van trainers zou betekenen dat bijna iedereen ontslagen moest worden. Maar dan heb je helemaal niks meer over. Het trainingsmateriaal was al 10 jaar niet meer geupdate, het kapitaal was uiteindelijk toch de klanten-database en de workforce.

Het management hanteerde hier ook de hierboven aangehaalde struisvogel strategie; niet sturen op targets. De grote crux als het ging om 'sanity' in dit bureau zat 'm in een realistisch target. Te groot issue om aan te pakken. Dat daarmee aangestuurd werd op een later failissement deerde niemand.

terug naar deze case:

Het woord team is een mooier woord dan het woord groep, toch is niet altijd handig om een groep een team te noemen. Als je jouw collega's niet of nauwelijks nodig hebt om je werk te kunnen doen dan werk je niet in een team maar in een groep in mijn 'organisatie-vocabulaire'. Natuurlijk kun je in een groep ook collegiale ondersteuning en inspiratie organiseren en dat moet je ook doen, maar het teamconcept gebruiken als aangrij-pingspunt in een situatie waarin geen sprake is van een team werkt niet optimaal.

Ik denk dat je hier via de lijn moet werken. Als leidinggevende gesprekken aangaan met je medewerkers. Als ik de beschrijving lees over de houding van het management m.b.t. de targets dan vraag ik me af of dat gaat werken.

Ben benieuwd naar deel 2 van jullie beschrijving. En ik hoop dat jullie eerlijk zijn.

Groet,
Ronald Molag
Annemieke Figee
Beste Ronald,
Bedankt voor je uitgebreide reactie! Een interessante en ook lastige situatie. In deze casus is uitgebreid gesproken met individuele medewerkers: hun bezwaren en belemmeringen zijn onderzocht. In de individuele gesprekken zat de manager steeds op 1 lijn met de mensen: ze gaven zelf aan dat er meer uit de sales gehaald kon worden en zagen ook veel kansen daartoe. In de praktijk veranderde er vervolgens weinig tot niets.
Het is een lastige kwestie die je beschrijft: de targets zijn te hoog omdat niemand ze haalt. Misschien zijn ze ook te hoog. Aan de andere kant helpt het ook niet om te blijven roepen dat ze te hoog zijn. Is er ooit een tegenvoorstel gedaan? waarmee het bedrijf toch uit de rode cijfers kon blijven? Pakte iemand daarvoor de verantwoordelijkheid op? Uiteindelijk heeft jouw organisatie het financieel niet gered, wat betekent dat er in ieder geval minder verkocht is dan nodig.
En als ik je verhaal lees denk ik wel zeker dat jullie een team zouden moeten zijn. Die sales heb je samen te doen wil je er sterk uitkomen. Daarvoor moet toch echt een team zijn in mijn visie. En geen groep onafhankelijke individuen.
Hoe dan ook, je hebt gelijk: als het management niet achter de gestelde targets staat heb je een probleem. En ook een eeuwig excuus om niet in beweging te komen. Belangrijke ongeschreven regels lijkt te zijn: We doen het hier zoals we het al jaren doen. ook wanneer de omstandigheden veranderen. Wanneer iemand probeert iets nieuws te doen of iets te veranderen, geven we geen sjoege. Hoe dan ook: succes (en sterkte) met je loopbaan bij de nieuwe organisatie!

Meer over Team ontwikkeling