De jaarlijkse evaluatie van de RvT: Kans of rondedans?

“Wil jij ons begeleiden bij onze evaluatie?” De voorzitter van de Raad van Toezicht komt direct ter zake. We kennen elkaar niet maar een lid van de RvT heeft goede ervaringen met mij en daar gaat ze op af.
“En hoe zullen we het aanpakken?” vervolgt ze. Direct in deze eerste twee zinnen met de klemtoon op het woord 'we' zit de klik. De onuitgesproken visie dat een evaluatie een gezamenlijke verantwoordelijkheid is, waarbij zij de voorzitter is en ik niet meer en minder dan extern begeleider. Want de ambitie om te verbeteren, de kans om te leren van een evaluatie, begint bij het nemen van verantwoordelijkheid en vervaagt als die gemakshalve terecht komt op het bord van een extern begeleider.

Governance codes van alle zichzelf respecterende sectoren schrijven een jaarlijkse evaluatie RvT voor. En terecht. Ondertussen ontstaat daarbij wel de vraag: Ziet u het als kans of als plichtmatige rondedans?
Bij een goede evaluatie houdt een Raad zichzelf tegen het licht. Het is zaak om dat oprecht te doen, met de wil om te leren. Want een evaluatie biedt de kans om als Raad door te groeien. Om als team en per persoon beter te functioneren. Om efficiënter en plezieriger samen te werken met de bestuurder, de organisatie en stakeholders. Om meer vorm en inhoud te geven aan de essentie van de nieuwe Governance. Dat begint met de verantwoordelijkheid voor een echte evaluatie.

Laat u daarom niet verleiden om de evaluatie uit te besteden en tegelijkertijd zelf achterover te gaan leunen. Natuurlijk een extern begeleider heeft meerwaarde, ondersteunt, is onafhankelijk en objectief. Maar geef een evaluatie niet zomaar uit handen, en koop de gelegenheid om u zelf als Raad te onderzoeken vooral niet af met een groots opgetuigde, extern belegde evaluatie. Daar leert u weinig van.
Kijk met uw collega’s vooral vrijmoedig en verwonderd rond in uw eigen toezicht-keuken.
En benut de kans van de jaarlijkse evaluatie.