Arme bankiers

Bankiers
Twee jaar hebben ze afgezien van de salarisverhoging waar ze contractueel recht op hebben. Maar denk je dat ze daar waardering voor krijgen? Nee hoor, nu valt iedereen wéér over hen heen. Terwijl ze de afgelopen jaren voor een habbekrats een belangrijke bijdrage hebben geleverd om de Nederlandse economie er weer bovenop te krijgen. Hierdoor zijn werkgelegenheid en inkomsten voor de staatskas geborgd. Het is elke keer hetzelfde liedje. Ze kunnen niets goed doen! Waarom begrijpt nu niemand dat hen onrecht wordt aangedaan?

Burgers
De gemiddelde burger ziet dit heel anders. Er wordt misbruik gemaakt van de macht die ze bij de gratie van ons belastinggeld hebben gekregen. Spaarrentes zijn te laag, hypotheekrentes te hoog, MKB-ers komen onterecht bij Bijzonder Beheer, salarissen van de topbankiers zijn te hoog en ga zo maar door. En het meest bijzondere is nog dat die bankiers niet begrijpen waarom iedereen over hen heen valt. Áls ze dan na veel vijven en zessen uiteindelijk van die salarisverhoging afzien, dan gaat dat zo verongelijkt. Begrijpen ze dan niets van wat er door banken en verzekeraars is aangericht in de laatste jaren? Dat poets je toch niet even weg met een gelikte reclamecampagne?

Wat gebeurt hier?
Wat we hier zien is een uitvergroting van iets wat we allemaal regelmatig meemaken in ons werk, maar ook thuis. Stephen M.R. Covey schrijft hier in zijn boek “De snelheid van vertrouwen” mooie hoofdstukken over. Bij een verschil in standpunten verplaatsen we ons veel te weinig in de positie van de ander. Discussies ontstaan nooit over onderwerpen waar iedereen het roerend over eens is. Discussies ontstaan omdat verschillende gezichtspunten mogelijk zijn. Feitelijk heeft iedereen gelijk, maar wel tot op een zekere hoogte. En tot op welke hoogte dat nu precies is kan je samen heel eenvoudig uitkomen: probeer je eens te verplaatsen in de positie van de ander.

Intenties
Wij zijn geneigd om bij onszelf de goede intenties te zien en verwachten van de ander dat hij of zij begrijpt dat jouw intenties goed zijn. Ook al is jouw gedrag uiterst onhandig. In de discussies of ruzies met je familieleden of collega’s ben je misschien wel eens wat scherp, verwoord je het anders dan dat je het eigenlijk bedoelt, is je lichaamshouding wat aanvallend en kom je misschien wat eigenwijs over………, maar ja, je bedoelt het toch goed. Dat begrijpen ze toch wel?
En dat terwijl we de ander juist wel vaak beoordelen op het vertoonde gedrag. Maar die heeft ook goede intenties hoor. In de afgelopen 25 jaar heb ik veel mensen en teams begeleid of leiding aan gegeven, maar het aantal medewerkers dat echt willens en wetens de boel zat te verstieren is op één hand te tellen. Uiteindelijk heeft bijna iedereen goede intenties. Alleen de uitingsvorm kan uiterst onhandig zijn.

En dus…..
Hoe simpel kan het zijn? Iedereen hoeft maar twee dingen te doen:
1. Zichzelf beoordelen op het vertoonde gedrag, en niet op de aanwezige intenties
2. De ander beoordelen op zijn of haar positieve intenties, en niet op het vertoonde gedrag

Relaties, werkomstandigheden, politiek, het zou er allemaal een stuk mooier op worden!