'Why leaders eat last' Simon Sinek over leiderschap

In onderstaande video vertelt Simon Sinek over leiderschap en vertrouwen. Absoluut de moeite waard om te bekijken wanneer je in leiderschap geïnteresseerd bent. En mochten 45 minuten iets te veel van het goede zijn, dan kun je ook deze column lezen.

Sinek vertelt over A10 Warthog piloot ''Johnny Bravo'' (JB) die ongelofelijke moed betoont in Afghanistan om 22 Special Forces collega's te ontzetten. Op de vraag van Sinek aan JB waarom je, met gevaar voor je eigen leven, zoiets doet antwoordt JB, omdat zij het ook voor mij zouden doen. En in dit antwoord ligt de essentie van leiderschap verborgen.

Zou jij ook niet in een organisatie willen werken waar je het vertrouwen hebt dat je collega’s, als het nodig zou zijn, er voor je zouden zijn? Dat ze alles voor je zouden doen dat nodig is?

Mensen als JB zijn niet zo geboren, ze zijn zo geworden. En dat heeft o.a. te maken met bijzondere hormonen die wij zelf in ons lichaam aanmaken. Sinek gaat dieper in op de werking van endorfine, dopamine, serotonine, oxytocine en cortisol. De eerste vier maken ons gelukkig, de laatste kan ronduit dodelijk zijn.

Endorfine zorgt voor pijnstilling en geeft een gevoel van welbevinden en geluk. Het is het hormoon dat bij hardlopers zorgt voor de roes die we runnershigh noemen. Alleen heb je wel spierpijn de volgende dag. Het is kortom een stof die je helpt grenzen te verleggen en in het moment geen pijn te voelen.

Dopamine speelt een belangrijke rol bij het ervaren van genot, blijdschap en welzijn. Het komt vrij wanneer we eindelijk die belangrijke klus af ronden, maar ook bij eten, drinken, seks. Na zo’n ervaring willen de hersenen graag meer. Verslaving is een risico want ook alcohol, nicotine en gokken maakt dopamine vrij. Endorfine en dopamine maak je zelf aan in je lichaam, je hebt er geen anderen voor nodig. Ga een stuk rennen of rond een klus af en er wordt endorfine en dopamine aangemaakt.

Maar endorfine en dopamine zijn niet genoeg. Ze geven ons geen voldoening, liefde en vertrouwen. Daarvoor hebben we serotonine en oxytocine nodig.

Leiderschap heeft serotonine nodig. Het wordt bijvoorbeeld aangemaakt tijdens een diploma uitreiking. Wanneer een student de bul in ontvangst neemt maakt het lichaam serotonine aan. En wanneer je iets bereikt wil je daar graag anderen in betrekken. Je geeft bijvoorbeeld in je dankwoord aan dat je het niet alleen had gekund. Je bedankt ouders voor hun steun en docenten voor hun inzet. We willen graag onze dankbaarheid tonen aan anderen en zorgen dat ze trots op ons zijn. Het bijzondere is dat daardoor ook bij de aanwezige ouders en docenten serotonine wordt aangemaakt. Het zorgt voor trots, status en erkenning. Hetzelfde speelt zich ook binnen bedrijven af wanneer medewerkers vertrouwen genieten van hun leidinggevenden en collega’s. Het kan mensen boven zichzelf uittillen. Serotonine versterkt de band tussen ouder en kind, leraar en leerling, leidinggevende en medewerker en zorgt dat (zelf)vertrouwen groeit.

Serotonine is het leiderschapshormoon en dat is evolutionair bepaald. Al sinds de stammentijd waren het de alpha-mannen die op jacht gingen. Wanneer ze met hun buit terug keerden naar de groep dan was het volkomen logisch dat zij het eerste aten en als zij uitgegeten waren dan volgde de rest. Er hing echter ook in de stammentijd al een prijskaartje aan zulke privileges. Want wanneer er gevaar dreigde dan verwachtte de stam dat diezelfde alpha-mannen hen zouden beschermen.

Ook nu hebben we er geen probleem mee dat leiders meer verdienen dan wij, dat ze een groter kantoor hebben. Maar net als vroeger verwachten we er wel iets voor terug. Het werkt als volgt: Om ons heen ervaren we gevaar. Vroeger was het de tijger of beer die de holbewoner bedreigde. Nu zijn het de concurrentiestrijd, de haperende economie, terrorisme die het gevaar vertegenwoordigen en ervoor kunnen zorgen dat je je baan verliest. En we hebben elkaar nodig om dat gevaar te trotseren. En daar ligt een taak voor leiders! ‘’Great leaders sacrifice their own comfort—even their own survival—for the good of those in their care’’ (Simon Sinek). Leiders moeten de juiste richting geven en zorgen voor een sfeer van vertrouwen binnen afdelingen en bedrijven. Want het gevaar ligt niet alleen in de buitenwereld, het wordt ook ervaren binnen organisaties. Organisaties waarin we niet met elkaar praten, maar over elkaar. Waarin we elkaar beconcurreren, we worden afgerekend op fouten en waar de angst regeert. Slechte leiderschap zorgt er voor dat er Cortisol wordt aangemaakt. Het zorgt voor wantrouwen en stress en wanneer mensen er langdurig aan worden blootgesteld zelfs voor ziekte.

Relaties worden sterker wanneer we er ons belangeloos voor inzetten. En juist die belangeloosheid zorgt voor vertrouwen. Iemand iets geven zonder er iets voor terug te willen geeft een gelukzalig gevoel, Oxytocine zorgt daarvoor. Het versterkt het gevoel van vertrouwen, vriendschap en liefde. En je doet er graag meer van, omdat het zo goed voelt. Het zorgt er voor dat we gelukkiger en langer leven en maakt de kans op ongezonde verslavingen kleiner.

Video Simon Sinek: Why Leaders Eat Last

http://vimeo.com/79899786

Echte leiders zijn bereid tijd en energie te geven zonder er direct iets voor terug te willen. En hoe meer ze bereid zijn anderen te helpen hoe meer anderen bereid zullen zijn hen te helpen. Dat is de kern van leiderschap. Leiderschap gaat uiteindelijk niet om rang of positie. Leiderschap is een keuze.