Topvrouwen

Cover stories · Boeken
Hoe kan een dame van 1.58 cm zoveel stof doen opwaaien? In maart 2010 is een ongeautoriseerde biografie over het (zaken)leven van Nina Storms uitgekomen. Eric Smit heeft zich vijf jaar vastgebeten in Nina en moet het nu met procedures ontgelden. De eerste uitspraak van de rechter is in het voordeel van Smit uitgevallen. Maar zodra je het boek gelezen hebt, weet je dat Nina hier geen genoegen mee zal nemen. Op Quotenet.nl kunnen we op de dag van de uitspraak dan ook lezen dat Nina in hoger beroep gaat.

Nina

Het lezen van dit opzwepende boek met een jachtige, gedetailleerde schrijfstijl vraagt na elke bladzijde om meer, terwijl ik er tegelijkertijd doodmoe van word. Aan data en details geen gebrek. De gekozen schrijfstijl roept al snel een helder en goed beeld op van deze pittige, getalenteerde vrouw en  tegelijk ook diep gekwetste vrouw. Nina is een imponerende vrouw die zich de kaas niet van het brood laat eten. Ze kan opvliegend zijn; veel mensen durfden haar niet tegen te spreken uit angst dat ze de wind van voren kregen. Uit Smits woorden kunnen we opmaken dat haar twee eerdere echtgenoten dit ook niet deden. We kunnen echter ook lezen dat de twee heren die haar in het bedrijfsleven wel tegenspraken (Van der Linden en Tolsma) haar vertrouwelingen werden.

Blijkbaar staat ze toch open voor tegengas. Smit laat ook wel doorschemeren dat Nina goed voor warmte en gezelligheid kan zorgen, dat ze een betrokken persoon is. Echter, wel met één kanttekening: op haar moment en haar manier.

Nina heeft veel tegengas gekregen. Waarom kon ze dat van haar ‘vertrouwelingen’ wel accepteren en bij zoveel andere mensen en van de media niet? Vanuit psychologisch perspectief is haar irritatie te begrijpen, als je bedenkt hoe het moet zijn om stelselmatig door de media in een kwaad daglicht gesteld te worden. Kijkend naar Eric Smit: hij beschrijft slechts het fenomeen Nina en gaat daardoor ook dikwijls roekeloos en ongenuanceerd om met de persoon Nina. En het is de persoon Nina die vervolgens terugslaat door proces na proces aan te spannen en zich vast te bijten in het onrecht dat haar wordt aangedaan. Haar vertrouwelingen zullen haar als persoon niet afgevallen zijn.

Zowel vanuit cultureel als leiderschapsperspectief is het boeiend om naar het fenomeen Nina te kijken en te zien wat ze ons allen kan leren. Want, wat was Nina voor een power lady? Hoe is het om als vrouw op zo’n positie te komen? En, hoe wordt in onze samenleving gekeken naar een fenomeen als Nina? Deze vragen vormen de basis van deze boekbespreking. Vanuit de drie bovengenoemde perspectieven wordt gekeken naar het fenomeen. Alle ophef rondom Nina. Smit maakt  te weinig gebruik van deze perspectieven. Een aanvulling lijkt mij daarom op zijn plaats.

Ambassadeurs

We lijken grote voorstanders van vrouwen aan de top te zijn hier in Nederland. Kijk alleen maar op www.talentnaardetop.nl om te zien hoeveel partijen dit ondersteunen. Maar...: “Nederland staat samen met Pakistan in de onderste regionen waar het gaat om de hoeveelheid vrouwen aan de top van het bedrijfsleven.” (1) En vrouwen hebben bijna standaard een lager salaris voor dezelfde functie als mannen (2). Iteke Weeda (3) meent dat dit te maken heeft met de onderwaardering van ‘typisch vrouwenwerk’ met ‘zorgen voor’ als basis. Het lijkt erop dat vrouwen en typisch vrouwenwerk standaard aan elkaar gekoppeld worden, aangezien vrouwen ook minder betaald krijgen dan mannen voor dezelfde werkzaamheden. Dus ook voor werk dat niets met zorgen te maken heeft. Cultureel gezien zouden we kunnen stellen dat vrouwen en vrouwelijke eigenschappen nog steeds minder gewaardeerd worden dan mannen en mannelijke eigenschappen. Zowel mannen als vrouwen dragen hieraan bij; het is een culturele constatering. Een relevante kanttekening bij dit verhaal is het feit dat vrouwen in Nederland tot 1956 (!) handelingsonbekwaam geacht werden zodra ze trouwden en kinderen kregen. Als ambtenaar werden ze tot die tijd ontslagen als ze gingen trouwen. Ambitieuze vrouwen moesten zoeken naar andere oplossingen om toch hun innerlijke drive te kunnen volgen. Dit was de cultuur waarin Nina opgroeide.

Overleven

Vanaf het moment dat Nina de wind van voren kreeg bij WorldOnline, waren veel mensen plots niet meer geïnteresseerd in haar.  In het bijzonder de ambassadeursnetwerken en andere vrouwen-aan-de-top-clubjes hielden zich afzijdig. Hoe komt dat? Er wordt zeer op vrouwen zoals Nina gelet. Als ze een misstap maken dan komt het ‘zie-je-wel-gedraag-je-toch-als-een-vrouw’ principe van onze cultuur om de hoek kijken. De top van het bedrijfsleven en de politiek is mannelijk georiënteerd, zeggen zowel Iteke Weeda als Sylvia Borren (4). Vrouwen die zich naar boven werken, worden argwanend in de gaten gehouden. Algemeen gesproken zijn er volgens Iteke Weeda vier overlevingsstrategieën die ingezet worden door een minderheid zodra ze met een meerderheid in aanraking komen. Dit zijn in het geval van vrouwen in een topfunctie: de beste van de meerderheid worden (lees in dit artikel: meer man worden dan mannen), stil blijven en als aangepast ‘token’ door het leven gaan (stoppen met carrière maken), vechten en pogen te winnen of medestanders te vinden (de emancipatie golven volgen, zoeken naar een passende uitweg) en de laatste is opgeven, separeren en weggaan (moeder of huisvrouw worden en dit als excuus gebruiken).

Vrouwen in het bedrijfsleven maken ook gebruik van deze strategieën. Een van de oorzaken dat er in Nederland zo weinig vrouwen aan de top staan, kan komen door de (onbewuste) keuze die vrouwen maken om te overleven in het mannelijk georiënteerde bedrijfsleven door te kiezen voor strategie twee of vier.

Om globaal inzicht te geven in de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke eigenschappen is  een tabel  (5) toegevoegd

Vrouwelijke eigenschappen Mannelijke eigenschappen
Zorg dragen voor Resultaatgericht
Passief / Verbindend Actief / Competitief
Sociaal Agressief/Dominant
Zijn Doen
Gelijkwaardig Hiërarchisch

Welke strategie heeft Nina gekozen? Zij is een symbool geworden voor vrouwen met ambities die een plek proberen te verwerven in het Nederlandse bedrijfsleven (of overheid). Hierin verschilt ze niet van mannen met ambities. Nina maakt vaak gebruik van gedrag dat als mannelijk bestempeld kan worden: agressief, dominant, overheersend. Maar ze blijft een vrouw die tevens haar emoties toont en gevoelig, zacht, vriendelijk en emotioneel kan zijn. Dit maakt het aannemelijk dat ook zij worstelt met de vraag hoe haar ambities als vrouw vorm te geven. Net zoals veel vrouwen in de huidige tijd had ook zij geen goed rolmodel. Dat is de impasse waar veel vrouwen in Nederland (en waarschijnlijk wereldwijd) samen met haar in klem zitten. Nina’s onzekerheid over haar positionering is voer voor de media, die zijn dol op onzekerheden. Journalisten maken haar dus ook helemaal af. Smit vormt hierin geen onderscheid. En Nina heeft er last van.

Smit maakt tevens zichtbaar dat iemand met ambities, en de wens om zichzelf trouw te blijven, mensen om zich heen nodig heeft die hem of haar ondersteunen om die ambitie te realiseren. Personen die iets in diegene zien. Dit laatste was bij Nina ook het geval. Nina kiest dus voor een gecombineerde eerste en derde strategie, respectievelijk de beste van de meerderheid worden en vechten/medestanders vinden. De ambitieuze drang moet dan wel enorm zijn, wil een vrouw deze combinatie kiezen, want het is bij lange na niet de makkelijkste weg. De meeste vrouwen kiezen er dus ook ‘bewust’ voor om niet - of deeltijd - te werken.

Veel mensen geloofden bij aanvang van de samenwerking in Nina. Waar kwam dat door? Smit houdt het op haar charmes, op haar talent om de juiste matches te maken, op het feit dat ze werkelijk hondsbrutaal is en op haar vermogen mensen perfect tegen elkaar te kunnen uitspelen. Ze heeft ook juridische en economische experts om zich heen gehad. We kunnen lezen dat haar bedrijven zeer goed in staat waren om de juridische en economische grenzen op te zoeken. Het mag duidelijk zijn dat dit soort ondersteuning nodig was om de naar schatting 500 miljoen euro te verdienen rondom de beursgang van World Online. Een beursgang is niet iets wat je in je eentje doet. En het is zeker niet iets waarbij charmes alleen voldoende is. Een radar van mensen en organisaties is betrokken bij de beursgang van een bedrijf.

De doorbraak?

We kunnen uit het boek opmaken dat Nina’s stijl van leidinggeven altijd wat directief is geweest. Deze leiderschapsstijl past bij de gevestigde orde van the old boys. En dit moeten vrouwen aan de top vaker hanteren om serieus genomen te worden in de politieke spelletjes die daar domineren. Dat hebben we eerder al kunnen lezen. Wij vinden zo’n attitude echter niet bij een vrouw passen. In de 21ste eeuw spreekt zo’n agressieve en hautaine houding überhaupt steeds minder mensen aan. ‘Verbinden, samenwerken, transparantie en integriteit’ zijn slechts een paar termen die voor leiders van de 21ste eeuw van belang zijn. Dit zijn vrouwelijke eigenschappen (6). Onderzoek heeft dan ook uitgewezen dat vrouwen vaak veel betere managers zijn (7). Neelie Kroes zegt in een interview op talentmanagement.nl dat vrouwen anders werken en daardoor iets toevoegen aan de boards. Ze stelt dat vrouwen zakelijker en efficiënter zijn. Ook geeft ze aan dat het belangrijk is om intrinsiek gemotiveerd, flexibel en ambitieus te zijn. Feit is dat vrouwen het echter meestal moeten bekopen met een negatief imago (zie Nina) of minder inkomsten.

De vraag komt op welke leiderschapstijl aansluit bij de gevestigde orde en tegelijkertijd ruimte laat voor aansluiting bij de toekomst. Een vernieuwde toekomst waar vrouwen een belangrijke rol in zullen moeten gaan spelen, willen we het welzijn van ons allen verbeteren.

Nina sloot aan bij de vernieuwing van de jaren negentig: internet. Echter het 'old boys network' had niets met internet en vernieuwing. ‘Oude jongens’ impliceert al dat daar vaak weinig vernieuwingsdrang te vinden is. Dit schuurde en ze was niet in staat dit te boven te komen. Dat is ook een hele opgave, zeker in een maatschappij waar vrouwen dus eigenlijk niet ambitieus mogen zijn.

Talentvolle vrouwen zouden gewaardeerd en ondersteund moeten worden in plaats van afgekeurd (op hun onzekerheden in het vinden van de passende weg). Zonder afbreuk te doen aan de kracht en talenten die mannen inbrengen. Zo kan een samenwerking tot grote mogelijkheden leiden.

De toekomst zal het leren

Nina zet tot nadenken aan. Over de positie en mogelijkheden van vrouwen in de (harde) zakenwereld en in onze maatschappij als geheel. Over leiderschap. Over het fenomeen en de persoon Nina. Over de rol van de media.

Het beeld dat de media van haar geschapen heeft, vertolkt hoe we hier in Nederland werkelijk over vrouwen aan de top denken. We zeggen dit te steunen, maar in de praktijk valt dat behoorlijk tegen. Een constructieve ontwikkeling is niet alleen de taak van de vrouwen. Het is de taak van onze hele natie om te herwaarderen en onze schaduwkant te erkennen. Zo kunnen we boven onze huidige attitude en gedrag uitstijgen en aansluiten op de grillen van de 21ste eeuw. Deze eeuw heeft het meer dan nodig dat vrouwen zoals Nina wel gewaardeerd en gezien worden voor de bijdrage die ze leveren en de lessen die we van hen kunnen leren.

Willemijn Kemp is consultant en projectmanager gespecialiseerd in duurzame en sociale innovaties. Ze heeft haar eigen adviesbureau: Vital Interest.

12486829-Nina-Eric-Smit NINA
De onweerstaanbare opkomst van een power lady

Eric Smit
Prometheus
Amsterdam, 2010
ISBN 978-90-446-1465-7
  1. Haar eigen zaak, Ambitieuze vrouwen kiezen steeds vaker voor eigen bedrijf
  2. Intermediair, Wat houdt vrouwen tegen
  3. Sociologe en emeritus hoogleraar emancipatievraagstukken. Informatie afkomstig uit een interview met haar in Juni 2010.
  4. Oud directeur Oxfam, momenteel co-chair World Connectors. Informatie afkomstig uit een interview met haar in Juni 2010.
  5. Gebaseerd op: “She, understanding feminine psychology”, Robert A. Johnson1989, “He, understanding masculine psychology”, Robert A. Johnson 1989, “Femininity/Masculinity”, Jan E. Stets and Peter J. Burke in “Encyclopedia of Sociology, Revised Edition”, Pp. 997-1005 in Edgar F. Borgatta and Rhonda J. V. Montgomery (Eds.) 2000, “Goddesses in every woman”, Jean Shinoda Bolen 2004.
  6. Zie de tabel 'vrouwelijke en mannelijke eigenschappen'.
  7. Waarom vrouwen betere managers zijn. ManagementSite, mei 2008.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Arnoud
Heel mooi verhaal, dank je wel WIllemijn!

Als man in het bedrijfsleven vraag ik me vaak af waarom ik zo weinig vrouwen tegenkom die primair op basis van hun vrouwelijke capaciteiten een leiderschaps positie bekleden. Jouw analyse geeft daar helder inzicht in.

Ik ben er van overtuigd dat de vrouw een cruciale rol gaat spelen in leiderschap in het komende tijdsperk. Overheerste de afgelopen 2000 jaar vooral het beeld dat mannen de leidersrol moesten nemen (beste voorbeeld: de diverse geloofsovertuigingen met een man aan de basis), de komende 2000 jaar keren we terug naar een meer feminien leiderschap. Of zijn we al toe aan de ultieme combinatie: man en vrouw, yin & yang?

Vrouwen als Nina Brink zijn de voorgangers, de lansbrekers voor deze verandering in cultuur.
En daar verdienen ze de credit voor.

groetjes
Arnoud
christian ter maat
@Willemijn; De quote in je artikel ”Feit is dat vrouwen het echter meestal moeten bekopen met een negatief imago (zie Nina) of minder inkomsten.”, strookt niet met de werkelijkheid. Over de hele breedte schijnen vrouwen voor exact dezelfde functies minder te verdienen. In de top wordt dit verschil al kleiner. Er zijn binnen het domein top functies bijna geen vrouwen met een negatief imago, behoudens Mevrouw Brink.

In de casus Mevrouw Brink, worden vooral negatieve uitwassen (o.a. aandelen verkoop voor beursgang) van haar gedrag belicht. Zij blijft keer op keer dit gedrag vertonen, bijvoorbeeld door haar beslagleggingen en andere maatregelen. Het feit dat ze nu met een presentator getrouwd is heeft haar niet geholpen in haar onhandige manier van communiceren, zie bijvoorbeeld het optreden van het duo bij “De wereld draait door”. Dit gedrag is haar expliciete keuze, maar daardoor hoeft de media haar nog niet te steunen. Als ze gewoon een harde zaken trut was geweest, had ze mogelijk meer bereikt en was ze breder gewaardeerd.

De interessante vraag is; “stel dat een man exact dezelfde prestaties heeft geleverd, maar ook het narcistisch gedrag van Mevrouw Brink en de uitwassen daarvan heeft gebezigd”; hoe zou de man dan worden beoordeeld?
Floris de Monchy
Ben het volledig eens met Christian. Ik geloof niet in een mediacomplot om alle succesvolle, hardwerkende zakenvrouwen neer te zetten als hysterische, incompetente en inhalige schreeuwers. Goed, we hebben niet veel vrouwen aan de top, maar die we hebben, worden door de media gekoesterd. Denk aan iconen als Neelie Kroes, Sylvia Toth en Annemieke Roobeek, maar ook aan de huidige directeur van het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam, Aysel Erbudak. Ik denk wel dat hysterische, incompetente en inhalige zakenmannen minder media-aandacht krijgen. Misschien is dat omdat ze eerder tegen de lamp lopen. Want het meest fascinerende aan het boek van Smit is toch dat Nina keer op keer geldschieters zo gek krijgt om te investeren in haar opgeblazen en kansloze onderneminkjes. Op eigen kracht heeft ze nog nooit een cent winst gemaakt, laat staan waarde gecreëerd voor haar klanten.
Bert Stoffel
Ik geloof er niets van dat vrouwen zonder meer betere managers zijn dan mannen. En wel om 4 redenen:
- vrouwen en mannen hebben een managementstijl en specifieke talenten die in verschillende omstandigheden en situaties telkens geheel anders kunnen uitpakken,
- nu het grootste deel van het management uit mannen bestaat, ontbreekt het vrouwelijk element en betekent dat de vrouwen die wel manager zijn, betere resultaten bieden dan een structuur waarin alleen mannen het voor het zeggen hebben,
- de vrouwen die het nu wel 'halen', waren degenen die echt voor de troepen uitlopen en dat zijn per definitie de besten. Als het gemeengoed wordt dat vrouwen managementfuncties bekleden, komen onvermijdelijk ook de minder getalenteerde vrouwen op die plekken en gaat de overall kwaliteit van vrouwelijk management teruguit,
- mannen kunnen van vrouwen leren en andersom, ik denk dat veel mannen met een vrouwelijke manager als voorbeeld veel van de typisch vrouwelijke elementen kunnen gaan overnemen en toepassen als zij zelf manager zijn.

Juist daarom ben ik een groot voorstander van meer vrouwen in het (top)management, zodat beide stijlen in een vruchtbare mix synergie kunnen aangaan.

Juist nu in andere landen het aandeel vrouwen in het management toeneemt en NL daarbij achterblijft, lijkt het mij eens goed om dat niet alleen te constateren maar ook te analyseren.

Het bekende mantra van "het glazen plafond" lijkt mij daar minder adequaat. Het is eens goed af te vragen waarom vrouwen in andere landen er beter in slagen om door dit glaswerk heen te breken.

Ik denk dat de theorie van "lijm onder de schoenen" adequater is.

Verschillen in beloning: hier kan ook sprake zin van een statistisch vehikel. Dit is in de VS al een paar keer onderzocht en wordt door de psycholoog Roy Baumeister zeer goed verwoord in het volgende artikel: http://xrl.in/6fj2, zie het onderdeel "Beter en slechter" maar lees s.v.p. het gehele artikel want het is meer dan interessant.
Bernard van Lammeren
Mevrouw Kemp gaat willens en wetens voorbij aan de redenen waarom haar modelvrouw negatieve reacties oproept. Ik vind dat kras. Het is immers geen kleinigheid hoe cynisch Storm is omgegaan met mensen die vertrouwen in haar stelden, en hoe ze nog steeds omgaat met mensen die daar wat van zeggen.
Dit bedelven van morele overwegingen onder woordrijke cultuurfilosofische beschouwingen is in de ogen van mevrouw Kemp misschien emancipatoir en sociaal innovatief, maar ik heb er een ander woord voor: nihilisme. Call me old fashioned.
Bindels
Tja, mevr. Kemp ontkracht haar eigen verhaal door Storms als referentiepunt te kiezen. Haar teloorgang (en het feit dat ze niet welkom meer is bij gevestigde netwerken) heeft vooral te maken met de op minst kwalijke manier van handelen tijdens en na de beursgang van world on line. Het niet onderkennen van dat verband degradeert het tot een zwak, weing steekhoudend verhaaltje.
F, Bindels
Jan Prins
Lid sinds 2019
Interessante analyse over deze intrigerende vrouw. Haar persoonlijkheid maakt haar kwetsbaar voor indirecte aanvallen. Haar teleurstelling is dat ze alles heeft wat ze wilde bereiken: macht roem, rijkdom, maar niet wat ze het meest begeerd: respect. Persoonlijk denk ik dat haar helemaal niet zoveel te verwijten is bij de gang van zaken rondom de beursgang. Zij zag dat de waardering van vergelijkbare bedrijven skyhigh en onrealistisch was en wilde daar niet in meegaan, maar tegelijkertijd haar investeerders ook niet de kans ontnemen rendement op hun investering in haar en haar bedrijf te halen. Niet zij maar ABNAMRO was in charge.
Harrie Jaspers
Lid sinds 2019
"Wat je zaait zul je oogsten" lijkt me op iedereen van toepassing. En daarmee ook op managers en ondernemers, ongeacht of je man of vrouw bent. Het verhaal van mevr. Kemp is een hele verhandeling over de schijnbare onterechte afspiegeling van een vrouwelijke manager. Een vrouw wordt anders behandeld? Kijkende naar de boeken die recent zijn verschenen over bijv. ABN/AMRO of de vastgoedfraude maken deze toch ook geen onderscheid naar man of vrouw? Het gaat om de situatie, het gedrag, de effecten en de slachtoffers. En die zijn er in de reconstructie van het ondernemerschap van mevr. Vleeschdrager volop. Wie de grenzen van respect en betrouwbaar ondernemerschap opzoekt en overschrijdt moet zich niet persoonlijk gekwetst gaan gedragen als het wordt blootgelegd. Nina Vleeschdrager is uiteindelijk slachtoffer van zichzelf geworden, niet van de media. Daar verandert de beschreven sociologische context niks aan.
Nynke Rinzema
Misschien is het proces van hoe vrouwen steeds meer gaan participeren in de wat meer omvattende leiderschapsposities in organisaties, wel leerzamer dan het daadwerkelijk meer vrouwen aan de top als status quo.

Wat komen vrouwen tegen onderweg? Wat doet dit met ze? Welke emoties ervaren ze daarbij? Hoe gaan ze ermee om? Wat voor resultaat heeft dat? Zijn ze hier open in of juist gesloten? En zo ja, met wie delen ze dat dan?

In het proces zit volgens mij de bewustwording over feminine kwaliteiten in leiderschap. En het bewustzijn draagt denk ik bij aan daadwerkelijke verandering.

Zou wel een leuk project zijn om allerlei vrouwen met ambitie naar zo'n leiderschapsfunctie een jaar of wat te volgen, met interview en blogs wellicht en dat met regelmaat te publiceren....
Wilma Tervliet
Mevr. Kemp als u het onderwerp vrouwen aan de top ter discussie wil stellen is het op zijn minst zeer onhandig daarvoor een vrouw te kiezen als mevr. Storms. Jammer want daar wordt het inderdaad een 'zwak verhaaltje'' door om F. Bindels maar eens te citeren. Vreemd dat u dat als adviseur zelf niet onderkend heeft.
Leon Dohmen
Als je het principe van hoor en wederhoor toepast zou de eerste stap een toetsing zijn of Brink zichzelf herkend in het door Smit gecreerde beeld. Het boek van Smit kan nu net zo goed een fantasieverhaal zijn. Een niet al te stevige basis voor het maken van een analyse en het trekken van conclusies lijkt me .
Willemijn Kemp
De hoeveelheid reacties laat inderdaad zien dat Nina Storms nog steeds veel stof doet opwaaien. Met het ene argument kan ik wat meer, dan met het andere. De suggestieve reactie bijvoorbeeld dat Nina mijn modelvrouw is, om mij vervolgens van nihilisme te betichten omdat ik haar slechts van een kant belicht, is daar een van.

Het ging mij in het stuk om twee dingen: 1) in plaats van naar het slechte van iemand te kijken, eens te kijken naar wat we van iemand kunnen leren. En 2) de discussie over vrouwen aan de top aan te zwengelen, waarbij ik zowel cultuur als leiderschapsperspectieven meeneem in mijn zienswijze. Dat dit alles behalve compleet is, zal ik niet durven te beweren.

Wat betreft de eerste insteek is Nina Storms natuurlijk een perfect uitgangspunt. In de media wordt ze bijna alleen maar negatief beschreven. Wat daarachter ligt wil ik zeker niet bagatelliseren, maar het ging mij er niet om hetzelfde verhaal nog eens te vertellen.
De reacties van verschillende personen op mijn stuk bevestigd echter precies het statement dat ik wilde maken. Het zit in onze cultuur, misschien wel in ons mensen, om snel en makkelijk slecht over iets of iemand te praten. Om open te staan voor wat juist diegene ons kan leren is echter een stuk moeilijker. Volgens mij kunnen we alleen maar iets van iemand leren als we proberen begrip te krijgen voor iemand en zijn/haar handelen, maar daarvoor moet je diegene dichtbij laten komen. Het is natuurlijk moeilijk om ons open te stellen voor 'het monster' dat de media van Nina gemaakt heeft. Want wij zijn geen monsters, toch? Kennen jullie de onderzoeken van Milgram? En van Raaijmakers en Meeus? Deze onderzoeken laten zien dat we allemaal in staat zijn tot onmenselijke acties. Hiermee wil ik gedrag van Nina waarmee ze mensen gekwetst heeft ook niet goedpraten. Ik voel me echter persoonlijk niet geroepen om daar inhoudelijk op in te gaan. Ik vind het wel interessant om het gesprek aan te gaan rondom onze culturele bijzonderheden, waarvan 'doe maar normaal want dan doe je al gek genoeg' er een van is. Onze culturele trekjes die ervoor zorgen dat het bijvoorbeeld veel moeilijker is voor vrouwen om aan de top te komen dan voor mannen.
Willemijn Kemp
... Dat brengt mij bij het tweede onderwerp dat ik wilde aanzwengelen in mijn stuk: de discussie over vrouwen aan de top. Arnoud bedankt voor je compliment aangaande mijn stuk. Je kunt je wel voorstellen dat een verhaal schrijven met Nina als uitgangspunt best de nodige tijd en energie in beslag neemt. Je geeft aan dat je er van overtuigd bent dat vrouwen "een cruciale rol gaat spelen in leiderschap in het komende tijdsperk". Ik hoor steeds meer mannen dit zeggen. Feit is echter dat dit nog steeds niet het geval is. In Nederland is dus slechts 2% van de top van het bedrijfsleven vrouw. Dat een verandering hierin noodzakelijk is, is natuurlijk evident. De uitdaging ligt er volgens mij in dat we er makkelijk over kunnen praten. Maar om er ook daadwerkelijk voor te zorgen dat het gebeurd is een tweede. Bert, zou je je theorie van "lijm onder de schoenen" in relatie tot je interessante betoog willen uitleggen? Volgens mij wil je daar een statement maken over de reden waarom er niet meer vrouwen aan de top komen. In je betoog daarvoor geef je een aantal goede redenen waarom we anders naar het statement dat ik gelezen heb in 'Waarom vrouwen betere managers zijn. ManagementSite, mei 2008' zouden kunnen kijken. Maar bij jou reden krijg ik het gevoel alsof je er vrouwen de schuld van geeft dat ze/we niet naar de top doorgroeien. Hoe zie je dat dan?

Ik ben het volledig eens met Nynke dat het proces van hoe vrouwen steeds meer gaan participeren in de wat meer omvattende leiderschapsposities in organisaties heel leerzaam is. Daarbij vind ik het percentage wel verbazingwekkend. Maar vrouwen aan de top, om wille van vrouwen aan de top is natuurlijk onzin. Het gaat om de bewustwording en acceptatie van vrouwen en vrouwelijke kwaliteiten, waardoor die posities wellicht ook toegankelijker worden. Naar mijn mening wordt dat in onze cultuur zowel door mannen als vrouwen onvoldoende gedaan. We zitten nu middenin een veranderproces waarbij er wel meer ruimte komt voor dit gesprek. Veranderen doet altijd pijn, en doet op zijn minst de gemoederen oplopen. De reacties op mijn stuk bevestigen dit volledig.

Klopt dat ik niet de makkelijkste dame heb gekozen om dit thema aan te wakkeren. Maar volgens mij worden hierdoor wel een aantal zaken zichtbaar die, als ik 'modelvrouwen' had gekozen niet aan de orde zouden zijn gekomen. Aan iedereen zelf de keuze om het kind met het badwater weg te gooien of niet.
Jorien Tilstra
Beste Willemijn,
Complimenten voor zowel je stuk als de aanvulling die je er op geeft. Mooi voorbeeld van gebruik maken van beschikbaar materiaal te verrijken door meerdere perspectieven in te brengen. Je ondersteunt je inzichten met heldere redeneringen. Een behoorlijke tijdsinvestering waarschijnlijk. Sommigen volstaan vervolgens met het meedelen van hun mening. Op een wijze die er op verjaardagsfeesten en partijen bij gelijkgestemden in zou gaan als Gods woord in een ouderling. Daarmee wordt de aandacht afgeleid van jouw insteek (wat kunnen we leren van...) naar de (competatievere) opstelling 'wie heeft er gelijk'. Dat in sommige bijdragen zelfs niet in overweging lijkt te worden genomen, dat er geleerd kan worden van jouw inbreng (waarbij jij dan weer het boek over Nina als middel om van te leren hebt aangegrepen), lijkt eens te meer een bevestiging van een aantal van jouw inzichten. Het roept daarom de vraag op, in hoeverre mensen (mannen én vrouwen) écht open staan voor een onderzoek naar dieperliggende patronen en overtuigingen die ten grondslag liggen aan ons handelen als individu en als samenleving. Wat dat betreft bieden de gegeven reacties evenzeer stof tot nadenken over dit actuele thema als jouw artikel.

Meer over Het spel om poen en prestige