En weer was daar afgelopen week een rapport waaruit blijkt dat het aandeel vrouwen in de top van het bedrijfsleven stagneert; zowel nationaal als internationaal.

Wij mannen vinden vrouwen geweldig. Niet alleen om hun uiterlijk, maar ook om wat ze kunnen. Het gaat dan al snel over bevallingen, maar je kunt een hele lijst opnoemen van zaken die vrouwen veel beter kunnen dan mannen. Vrouwen schijnen tegenwoordig ook al te kunnen inparkeren.
Vroeger waren er nog wel van die dingetjes waar mannen dan prat op konden gaan dat zij dat beter konden. Maar sinds TomTom en allerlei varianten daarop is het helemaal niet meer zo stoer dat je gevoel voor richting hebt. Zelf kende ik vroeger alle telefoonnummers van vrienden en familie uit mijn hoofd. Lekker belangrijk in de huidige tijd. Met managen is het eigenlijk precies hetzelfde. Vrouwen kunnen dat veel beter dan mannen. Het zesde zintuig, de gevoelige, kwetsbare kant, de oprechte interesse in collega’s, de creativiteit en de onmiskenbare vrouwelijke charme. Wij mannen zijn daar allemaal stik jaloers op.

Je zou zeggen dat we de mannelijke manager wel kunnen afschaffen. Iedereen zou dan alleen nog maar voor een vrouw willen werken. Waar gaat dit verhaal fout, zal je zeggen. Waarom zijn er dan (verhoudingsgewijs) zo weinig succesvolle vrouwen? De algemeen geaccepteerde redenatie is dat vrouwen de kans niet krijgen van de mannen die de baas zijn. En ook dat vrouwen uiteindelijk toch kiezen voor de zorgtaken in het gezin en dan niet parttime zo’n managementfunctie kunnen invullen.

Alhoewel dit vast in een aantal situaties klopt, denk ik dat er in de meeste gevallen iets anders fout gaat. Mijn redenatie is als volgt. Vrouwen proberen te bedenken wat mannen denken en gaan zich daarnaar gedragen. Maar wij mannen denken nu eenmaal niet zo veel. Iemand is zoals hij is, dus zo kijken we ook naar vrouwen. Maar vrouwen denken veel verder door. Zij denken dat mannen graag willen dat de vrouwen zich gedragen zoals de mannen zich gedragen. En dus gaan ze dat doen. Maar ja, dan wordt het dus helemaal nooit wat. Want een man kan zich veel beter als een man gedragen dan dat een vrouw dat kan. Vrouwen gooien al die mooie, hierboven beschreven, eigenschappen te grabbel om zich te gedragen als een man. Gaan dus niet meer op hun gevoel af, houden hun unieke nieuwe ideeën voor zich en wisselen hun vrouwelijke charme en geïnteresseerdheid in voor een bepaalde zakelijke hardheid. Omdat het geen natuurlijk gedrag is gaat dat ook nog eens gepaard met onzekerheid. Mannen herkennen dit en zien dat ze het zelf beter kunnen en zo wordt de vrouw minder kansrijk.

Zelf heb ik met vrouwen van beide uitersten mogen samenwerken. Mijn respect voor vrouwen in een managementfunctie is onverminderd groot. Ieder managementteam behoort verrijkt te zijn met vrouwen. Maar dan wel graag vrouwen die zichzelf willen en durven zijn, want anders is een man een betere keuze.