Organisatie van management moet prioriteit krijgen

Het managen van kenniswerkers / professionals in kennis intensieve organisaties (KIO)kent de spanning tussen professionele autonomie en organisatorische beheersing (engels: to control). De kenniswerkers zullen veelal geniegd zijn om van leidinggevenden een meerwaarde te eisen om hun hogere plaats in de hierarchie te rechtvaardigen. Die meerwaarde moeten de lijnmmanagers demonstreren zonder zich als beheerder te gaan gedragen of zich vakinhoudelijk met het werk van de kenniswerker te bemoeien. De traditionele invloed van de lijnmanager is daardoor relatief beperkt.

Volgens Weggeman (1997) zouden managers zich niet zozeer moeten richten op het werkproces maar op de volgende taken:

1. het aannemen van goede mensen die passen in de organisatie (input-sturing);
2. het creeren van een inspirerend en stimulerend werkklimaat;
3. het duidelijk definieren van de resultaten die door de kenniswerkers nagestreefd dienen te worden (output-specificatie).

Er bestaat geen beste manier om te organiseren maar men kan wel trachten het functioneren van een organisatie te verbeteren omdat niet elke wijze van organiseren even effectief is. Ook Mintzberg (1979) geeft aan dat er in een professionele bureaucratie andere vormen van managementnodig zijn dan in een machine bureaucratie. Mintzberg noemt onder andere 'indoctrinatie' versus 'procedures'.

Organisaties moeten meer investeren in de organisatie van hun eigen management. Hoewel veel resources geïnvesteerd worden in de organisatie van productie, distributie en sales, valt er op managementniveau namelijk nog veel te winnen en te verbeteren.

Zo ontwikkelen businessunits zich nog vaak op verschillende manieren en hanteren ze zelfs verschillende terminologieën. Interne coördinatie en communicatie worden zo onnodig bemoeilijkt en langdurig. Om deze problemen te tackelen zijn systemen uitgevonden om managementactiviteiten te structureren en te focussen, de zogeheten management frameworks. De veelgehoorde kritiek op dergelijke systemen is echter dat ze te academisch zijn en dat het management te veel focust op de doelen en te weinig op het bereiken ervan.

Het gevolg is een tendens om niet op frameworks te focussen, maar op succesfactoren om strategie en organisatie op een lijn te brengen. De vraag is dan niet meer wat de belangrijkste besluiten zijn die gemaakt moeten worden, maar hoe continu de juiste besluiten genomen kunnen worden. Dit excelleren in besluitvorming heeft niet alleen betrekking op strategische besluiten, maar op alle dagelijkse beslissingen.

Gerelateerd artikel:
Innovatief Organiseren? “Ownership”-management!
Willem Mastenbroek
Waarom zijn zoveel mensen ontevreden over hun werk? Verzuim, verloop, klaploperij en gezeur verzieken de werksfeer. Sommige bedrijven gooien het over een ...

De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen artikelen in andere media. Bij elke bijdrage vermelden wij de oorspronkelijke bron. (bron: MD Weekly)