Na de vakantie eindelijk werken aan Personal Branding?

De vakantie zit er op, de accu is weer geladen. Vol energie gaan we weer aan de arbeid. Alles gaat weer lekker, we hebben er plezier in. Of toch niet? Of gaat het dit jaar anders? Het gaat natuurlijk over de vraag: hoe sta je in je werk. Hoe sta je tegenover werken in het algemeen. Iets wat moet, wat erbij hoort? Ja, het hoort erbij, dus waarom er dan niet ook het beste van maken? Zorg ervoor dat je er niet alleen bij hoort door je verse energie. Wel mooi, die energie. Komt prima van pas, maar het maakt jezelf nog niet tot dat unieke product dat Personal Brand heet.

Al weer een paar jaar geleden bevond ik mij middenin een discussie met een groep jongvolwassenen, waarbij ik trachtte te verwoorden hoe triest en troosteloos veel werkende mensen hun dagen doorbrengen. Het woord ‘lolloos’ is toen aan mijn gedachten ontsproten. Inderdaad een raar woord, dat wel. Toch staat het voor het gevoel dat hele hordes medewerkers bekruipt, als ze bondig moeten omschrijven wat ze van hun werk of baan vinden. Als je ze zelf (gelukkig) niet kent in je eigen werkomgeving, dan zal het je niet ontgaan hoeveel mensen elders in deze maatschappij zich dagelijks voortslepen met hun ziel onder hun arm van/naar hun werk en onder werktijd. Om nog maar te zwijgen over lieden die ‘nog maar 13 jaar te gaan hebben voor hun pensioen’. Als feit niet raar, maar als je de wijze waarop zoiets wordt gezegd erbij betrekt, dampt de triestheid ervan af.

Lolloos

Confucius (ca. 500 j. voor Chr) lanceerde in zijn tijd al ‘Geef me een baan die bij me past en ik hoef nooit meer te werken’. Dat zegt nogal wat, want we denken nogal eens dat het een fenomeen van onze eigen tijd is, dat sombere gevoel over werken. Blijkbaar niet. Behoort het dan tot de onvermijdelijkheden van het leven, of is dit aan te pakken? Inderdaad, je kunt er wat aan doen, maar daar moet je dan wel wat voor doen.

Professionaliteit

Het begint met de veel gebruikte term ‘pro-actief’. Het is een houding, waarbij je er de voorkeur aan geeft om je omstandigheden zelf te bepalen, in plaats van dat de omstandigheden jou bepalen. Dat is professioneel. Er bestaat natuurlijk wel degelijk zoiets als het lot, of erger nog het noodlot. Er kan je dus wel degelijk iets overkomen, maar veel van dat overkomen is te voorkomen. Gewoon door het heft in handen te nemen. Bepaal je richting, door voor jezelf te bepalen ‘waar je voor staat’ en ‘waar je voor gaat’. Bepaal wat belangrijk is in het leven en vooral wat er nu eigenlijk echt toe doet. Dat brengt je tot keuzes, tot prioriteiten. Tot de dingen die er toe doen, waar je echt voor wilt gaan. Professionaliteit schuilt vooral in deze houding, naast vanzelfsprekend de kundigheid op je vakgebied. Je gaat dan ook ontdekken, wat je echt leuk vindt. Niet dat alles nu ineens zonnig en plezierig op je af komt. Nee, niet alles, maar het groeit wel, want je leert telkens voor jezelf en je uitgangspunten te kiezen.

Van buigen en ondergaan naar beïnvloeden en bepalen

Je gaat merken dat je op steeds meer zaken invloed hebt. Niet alleen op zaken, maar ook op mensen. Je baas bijvoorbeeld, die ineens minder lastig, onredelijk of veeleisend is. Hoe kan dat? Je straalt met je energie een richting uit. Je staat ergens voor. Dat ruik je, dat proef je, dat kun je zien. Dat wekt vertrouwen, je krijgt gemakkelijker de neiging om iemand te volgen die duidelijk ergens heen wil.
Vanuit die richting ga je vanzelf duidelijker kiezen wat een baan voor jou betekent. Dat wordt heel wat meer dan die noodzakelijke bron van inkomen. Sterker nog: op den duur ga je voor je plezier werken en geniet je in je niet-werktijd van het inkomen dat het ook nog eens heeft opgeleverd. Zet het vakantiegevoel voort en ga lekker aan het werk.