Vakantie?

Verzuchten voordat je op vakantie gaat. Het is natuurlijk zo oud als de uitvinding van de vakantie zelf. De taken waar we het hele jaar eigenlijk geen zin in hadden liggen nog te wachten. We zijn calvinistisch opgevoed en we willen met een schone lei weg. Geen oude koeien terugvinden bij terugkomst. En dus gaan we extra hard aan de slag, want de vertrekdatum van de vakantie nadert.

Zo werken we ons nog even in het zweet. Dat moet ook wel, want de collega is al vertrokken en zijn taken doe we er de laatste drie weken nog even bij. Onder het mom van "Het is toch lekker rustig in deze tijd."

Als het, na menig overuur, eindelijk vrijdag is en het overhemd aan de rug geplakt zit, togen we huiswaarts. Vakantie! Welverdiende rust! Met radeloze moeheid en nog een nog driftig nakloppend hart zijgen we op de bank ineen en slapen de hele avond. 's Morgens begint het gedonder met het inpakken, het geruzie met de vrouw en de, aanvankelijk onbedoelde, schop voor de kont van de zoon, die weer niet vooruit te branden is.

Na een wilde autorit over de Franse snelwegen, waarbij het gehele volk bruut naar een stinkend oord wordt gescholden en de middelvinger aan de voorruit vastgeplakt lijkt, komen we op de plek van bestemming aan. Vakantie! Welverdiende rust! Met radeloze moeheid en nog een nog driftig nakloppend hart zijgen we ineen op de strandstoel en zo slapen we twee dagen. De eerstvolgende dagen zijn we op zoek naar onszelf. O ja, en hoe gingen we ook al weer om met de vrouw? Maar alles went, en zo hebben we een volle week rust, en laten we ons lekker vollopen met buitenlandse spiritualiën.

Omdat de recessie toch wel merkbaar is gaan we dit jaar maar twee weekjes weg. De laatste paar dagen zijn gevuld met het naarstig bezoeken van plekjes die we nog absoluut willen zien en het alvast besmuikt inpakken van de eerste zaken.

En zo scheuren we weer terug over de wegen, met een rood hoofd omdat we de laatste dag geen middelen meer op de huid smeerden om er toch zo gezond mogelijk uit te zien bij terugkomst.

Weer op het werk duurt het minstens een week voordat we weer in het ritme zijn. We drinken veel koffie, de mailbox is overvol en wil maar niet leeg. Maar bovenal heerst het gevoel niet uitgerust te zijn. Met verbazing zoeken we in ons hoofd naar de voorbije weken en hoe het kon dat de vakantie elk jaar sneller voorbij lijkt. Met radeloze moeheid en nog een nog driftig nakloppend hart zijgen we ineen op de bureaustoel.

Prettige vakantie alvast. Maar begin er nu al aan. In je hoofd.