Mijn deur staat altijd open

Marius is directeur van een trainingsbureau. Hij heeft acht mensen in vast dienst, plus een schare freelancers die voor hem werken. Ik ben een van die freelancers - dit speelt aan het begin van mijn carrière als trainer . Marius vangt signalen op dat er onder het vaste personeel onvrede heerst. Er is iets waar ze moeite mee hebben. Marius weet niet precies wat dat is.

Tijdens een opdracht die we samen uitvoeren, vertelt hij me over wat hij in de wandelgangen van zijn eigen bureau opvangt. Hij ergert zich enorm aan dit in zijn ogen ‘niet openlijke gedoe’. ‘Mijn deur staat immers altijd open’, zoals hij zelf zegt. ‘Maar dan moeten ze ook wel binnenkomen, anders kan ik er niets mee.’ Zijn eigen trainers vallen hem nu ontzettend tegen.

Ik ken Marius als de bevlogen manager van zijn bureau en ook zelf als een erg goede trainer, maar Marius is ook ‘gewoon’ mens. Een van de kenmerken van de meeste mensen is dat ze naast een heleboel goede eigenschappen vaak ook een blinde vlek hebben. Zo ook Marius. Zijn deur staat weliswaar altijd open, maar als je er binnenloopt en kritiek geeft, knal je tegen een muur. Dan ga je even later de deur uit met het gevoel dat je beter niet bij hem naar binnen had kunnen lopen. Marius pareert namelijk alles wat maar naar kritiek ruikt als een volleerd martial arts krijger. Je krijgt het recht in je gezicht terug gesmeten. Luisteren is op zijn zachts gezegd niet zijn sterkste kant. Geen wonder dat zijn trainers niet bij hem binnenlopen.

Marius besluit een dag op de hei te organiseren om in alle openheid te bespreken wat er onder zijn trainers leeft. Ik adviseer hem die dag te laten begeleiden door een externe coach. Daar heeft Marius geen zin in. Dat is in zijn ogen volstrekt onnodig. Zijn trainers zijn hoog opgeleid, bekwaam en ze begeleiden zelf groepen in allerlei methodieken die te maken hebben met beter samenwerken, openheid, luistervaardigheid en ga zo maar door. Om daar een externe begeleider bij te vragen is pure geldverspilling. Ik ben erg nieuwsgierig hoe die bijeenkomst zal gaan.

Ik spreek Marius een paar weken later. ‘Het was een ramp,’ zegt hij. ‘We zijn aan het einde van de ochtend naar huis gegaan. Wat ik ook probeerde, er kwam helemaal niets op tafel.’ Hij is nu nog meer teleurgesteld in zijn trainers dan dat hij voor de bijeenkomst al was. Maar wat Marius niet doorheeft is zijn eigen aandeel in deze situatie. Marius denkt dat hij open is, maar wat is openheid als je niet bereid bent naar anderen te luisteren?

Ik las een interview met econoom en filosoof Marilieke Engberts (Volkskrant, 31 december 2021). De kop van deze blog komt uit dat artikel, evenals de volgende quote:

“Een gezonde leider zoekt zijn ongelijk’. Zij tekent daarbij aan dat waar hiërarchie speelt er bijna automatisch een drempel ligt om alles te durven zeggen. Om ervoor te zorgen dat mensen lager in de hiërarchie open naar je zijn, moet je dus extra je best doen. Mensen moeten vertrouwen dat je ook echt luistert en nadenkt over wat zij tegen je zeggen, anders lopen ze op een gegeven moment niet meer bij je binnen. Maar hoe draai je dat terug?

Dat bij Marius de deur altijd openstaat is niet het probleem. Het probleem is dat hij zelf nooit door die deur naar buiten gaat om te informeren wat er leeft. Marius schijnt vergeten te zijn dat je een deur zowel in als uit kan gaan. Hij kan ook zelf naar buiten gaan. Het is misschien een open deur om mee te eindigen, maar als Marius zijn ‘ongelijk’ zou opzoeken, in de woorden van Engberts, en als hij dan ook echt zou luisteren naar wat zijn trainers te vertellen hebben, dan creëert hij veel meer openheid en respect dan door teleurgesteld te zijn en zijn eigen blinde vlek niet te willen zien.

De kracht van verbinding
Welke verbindingen zijn sterk, welke verbindingen zijn zwak of verbroken en zorgen voor problemen? De Kracht van Verbinding geeft duidelijkheid en richting voor ontwikkeling van persoon en organisatie.  Geef dit inspiratiecadeau aan anderen en aan jezelf.