Kennismanagement is het wetenschapsgebied en de praktische vaardigheden die zich bezig houden met het beheersen van de productiefactor kennis. In ondernemingsliteratuur wordt deze kennis ook vaak intellectueel kapitaal genoemd.
Tegenwoordig is het geen opzienbarend nieuws meer dat kennis het intellectuele kapitaal van organisaties is en het vliegwiel van innovatie. Begin jaren ’90 bleek dit echter wel een vernieuwend inzicht. Uit verschillende managementstromingen die zich richtten op een betere organisatie van werk en informatiestromen, ontspon zich het vakgebied kennismanagement.
Kennismanagement gaf invulling aan de behoefte om het begeerde kenniskapitaal te managen. In de klassieke betekenis hield kennismanagement zich vooral bezig met het beheersen van de productiefactor kennis in lijn met de organisatiedoelstellingen.
Kennismanagement ontsteeg al snel de hype en werd een permanent onderdeel van de bedrijfsvoering in organisaties. Sindsdien heeft de betekenis van het begrip kennismanagement een opmerkelijke transitie doorgemaakt, mede door ontwikkelingen zoals de noodzaak tot innovatie, de opkomst van kennisproductiviteit en kritische geluiden ‘dat kennis niet te managen valt’. Deze ontwikkelingen stimuleerden dat kennismanagement tegenwoordig meer het faciliteren van kennisdelen en kennisontwikkeling betekent, en steeds minder het daadwerkelijk ‘managen’ van kennis.
De realiteit is dat kennis in de loop der tijd steeds belangrijker is geworden in het bedrijfsleven. Ontwikkelingen als de noodzaak van innovatie en flexibiliteit stimuleerden dit. Maar zolang het woord kennismanagement niet verandert in kennislogistiek, zal onze kenniseconomie het niveau van de holbewoners en de geitenwollen sokken niet ontstijgen. Kennis is een grondstof en het verplaatsen van kennis kost kapitalen. Daarom zullen overheden, bedrijven en kennisinstellingen moeten investeren in de beperking van kennisoverdracht. Leren zal ontmoedigd moeten worden, zolang het niet gaat om vraaggestuurd leren.
Het is aan de aanbieders om kennis zodanig te verpakken, in producten of processen, dat er tientallen miljoenen euro’s bespaard kunnen worden op het distribueren van onnutte kennis. Kennis is de molensteen om de nek van de kenniseconomie, zolang we haar blijven beschouwen als een positieve productiefactor.
De vraag is hoe we de kennislogistiek zo kunnen inrichten, dat ieder met minimale inspanning en tegen minimale kosten gebruik kan maken van de kennis die hij nodig heeft, zoals we ook gebruik kunnen maken van elektriciteit of van een medicijn tegen een kwaal. We moeten voorkomen dat er nog geld verdiend kan worden aan het simpelweg transporteren van kennis, zonder dat daarbij waarde wordt toegevoegd.
De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen artikelen in andere media. Bij elke bijdrage vermelden wij de oorspronkelijke bron. (bron: IK Magazine)
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>