Incident grensrechter versus bedrijfsleven

Het incident in Almere waar een grensrechter dusdanig wordt mishandeld dat hij overlijdt roept veel reacties op. De roep om vergelding en het hoe en waarom het gebeurt houdt velen terecht bezig. Wat drijft mensen tot zulke heftige reacties?

Ik zie parallellen met het bedrijfsleven. Voetbalclubs en bedrijfsleven “moeten” of willen met zo weinig mogelijk middelen “topprestaties” leveren. Prestaties die vaak irreëel zijn t.o.v. de inspanning die een bedrijf of voetbalclub levert om daadwerkelijk die topprestatie te kunnen leveren. Met andere woorden men wil graag de top bereiken, maar daarvoor niet de benodigde inspanning voor leveren.

Liever relaxt gamen dan hard trainen, liever junkfood eten dan gezond voedsel, liever laat dan vroeg naar bed. Liever vrijwilligers zonder opleiding het spel laten leiden dan daadwerkelijk scheids- en grensrechters opleiden. Liever personeel aannemen tegen een scherp tarief dan heel specifiek personeel selecteren per functie. Het moet vooral geen moeite kosten is de teneur. Deze houding leidt uiteindelijk tot teleurstellingen veel frustraties.

In het amateur voetbal wordt de taak van scheidsrechter en grensrechter vaak ingevuld door vrijwilligers die meestal niet de benodigde opleiding hebben genoten. Zou men dit accepteren dan was er niets aan de hand. Maar dat doet men juist niet. Men eist juist veel zonder daarvoor de consequenties te willen nemen om ook daadwerkelijk die topprestaties te kunnen leveren.

In het bedrijfsleven wil men te vaak met minimale investeringen in de mens het uiterste eruit halen. Talent wordt in veel bedrijven niet structureel ontwikkeld. Liever iemand opjagen tot hoge prestaties dan structureel en met aandacht gedegen opleiden. Vallen de bedrijfsprestaties tegen dan worden de frustraties in veel gevallen over de werknemers uitgestort.

Deze houding zorgt voor veel agressie die zich vertaalt in een steeds intolerantere en hardere samenleving. Er zou heel wat gewonnen zijn als men realistische eisen aan zichzelf en de maatschappij zou gaan stellen en "imperfectie" zou accepteren.

Accepteer dat, indien je topprestaties wilt realiseren, dit samengaat met veel inspanning en hard werken. De wereld zou er dan anders uitzien. Oude wijsheid maar nog zeer actueel.