Ik heb een droom

Ik heb een droom. Ik droom van mensen die met plezier naar hun werk gaan. Die ook weer met plezier naar huis gaan. Die kunnen doen waar ze goed in zijn en waar ze energie van krijgen. Die door hun management worden gesteund en gestimuleerd om het uiterste uit hun capaciteiten te halen.Mensen, die, omdat ze de goede focus hebben, de goede dingen doen en de dingen goed doen. Die dus niet alleen veel effectiever zijn, maar ook veel efficiënter. Ik droom dat ik als klant gewoon datgene krijg wat ik wil hebben, op het moment dat het mij past en dat dit komt omdat de mensen bij mijn leverancier daar ook voor zorgen, omdat dát hun passie is.

In mijn droom wordt niet alleen iedereen gelukkiger (je werk is tenslotte een belangrijk deel van je bestaan) maar blijft ons land ook naar de toekomst concurrerend, omdat we zo effectief zijn. Blijven we concurrerend omdat we onze collectieve uitgaven veel beter in de greep hebben gekregen omdat we in zorg, welzijn en onderwijs niet meer met randverschijnselen bezig zijn maar met de goede dingen doen.

Kunnen we eindelijk voldoende geld vrijmaken voor het onderwijs. Gaan we veel bewuster om met onze natuurlijke hulpbronnen. Gaan we veel beter om met de landen waar ze het veel slechter hebben dan wij en geven ze de economische kansen die ze verdienen. Misschien wordt het dan ook wel een beetje meer vrede op aarde. Hoe moeilijk kan het zijn?

‘Vertel me eens wat een sneeuwvlok weegt,’ vroeg een koolmees aan een duif.
‘Niets meer dan niets,’ was het antwoord.
‘In dat geval moet ik je een wonderbaarlijk verhaal vertellen,’ zei de koolmees.
‘Ik zat op de tak van een dennenboom, vlakbij de stam, toen het begon te sneeuwen- niet hevig, nee, gewoon, zoals in een droom, zonder enig geweld. Daar ik toch niets te doen had, begon ik de sneeuwvlokken die op de naalden en twijgjes van mijn tak neerdaalden te tellen. Ik was precies bij nummer 3.741.952, toen de 3.741.953e sneeuwvlok op die tak viel- niets meer dan niets, zeg je, maar de tak brak af.’
Na dat verhaal vloog de koolmees weg.
De duif, sinds de tijd van Noach een autoriteit in vredeszaken, dacht een tijdje na en zei tenslotte in zichzelf: ‘Misschien ontbreekt er nog maar de stem van één mens om tot vrede in de wereld te komen.’
(Uit: Synchroniciteit - De innerlijke weg naar leiderschap, van Joseph Jaworski)

Hoewel het leuk is in een droom te blijven hangen, denk ik dat je moet proberen met elkaar stappen te zetten waardoor een droom ook uit kan komen.

Hoe langer ik hier mee bezig ben, hoe meer ik tot de conclusie kom dat het geheim zit in de manier van leidinggeven. De verkrampte manier van leiding geven aan professionals met meetinstrumenten en regelgeving. De manier van leidinggeven waarbij de manager belangrijker is dan degene die het werk uitvoert. De manier van leidinggeven waarbij als reactie op iets dat niet goed is gegaan, nieuwe regels worden bedacht om dat in het vervolg te voorkomen.

David Bohm vertelt in zijn boek “Heelheid en de impliciete orde” over de herkomst van het woord “measure” (maat, meten). Hij stelt dat het westerse woord “measure” en het Sanskriet “maya” dezelfde wortel hebben. Het woord “maya” in het Sanskriet is het oudste woord voor “illusie”. De overheersende filosofie in het Oosten is, dat het niet-meetbare de oorspronkelijke werkelijkheid is. In dat licht bezien worden de hele structuur en de orde van de vormen die zich aan onze gewone waarneming en aan de rede voordoen beschouwd als een soort sluier – een sluier die de werkelijkheid, die niet door zintuigen kan worden waargenomen en waarover niets kan worden gezegd of gedacht, bedekt.
(Uit: Synchroniciteit - De innerlijke weg naar leiderschap, van Joseph Jaworski)

Bij het leidinggeven aan professionals moeten we meer naar het niet-meetbare. Met professionals bedoel ik hierbij iets anders dan veelal gangbaar is: een ieder die een vak uitoefent, en daarbij er eer in schept dat werk zo goed mogelijk te doen. Aan dit type medewerker moet je dus geen instructies of targets meegeven, maar moet je zorgen dat hij weet wat belangrijk is en de tools verschaffen om daar invulling aan te geven. Voor de goede orde: in mijn optiek is dienend leiderschap niet om te zetten in laissez-faire, in vrijblijvendheid voor manager en/of medewerker!

Op het moment dat dienend leiderschap echt wordt ingevoerd en waargemaakt, zal er naar mijn vaste overtuiging een enorme kracht van al die werknemers vrijkomen, die er voor kan zorgen dat ook al die andere dingen in beweging komen. Het is maar een droom…..