Overheid en bedrijfsleven hebben nooit serieus geprobeerd om de enorme ICT-projecten financieel te beheersen. Hoe ‘ons kent ons’ al decennialang een meer zakelijke verhouding in de weg staat.
In de Groene Amsterdammer dd 11-02-15 een uitgebreide rapportage ”Waarom ICT projecten bij de overheid miljarden te duur uitvallen”. door Reinier Bijman, Belia Heilbron en Thomas Muntz .
Een zeer lezenswaardig verhaal met de vinger op de misstanden die deze sector teisteren. Hier volgt alleen het laatste gedeelte dat al ‘boekdelen’ spreekt.
ICT bedrijven en overheid teveel verweven
‘Een weeffout’, noemde ict-consultant Lauran Matthijssen bij de commissie-Elias de vergevorderde onderlinge afhankelijkheid van overheid en bedrijfsleven. Matthijssen werkt voor het geprivatiseerde Expertisecentrum en heeft in de afgelopen dertig jaar veel ict-projecten van dichtbij meegemaakt. Door het hele stelsel in te richten op het vergroten van vertrouwen ‘let niemand erop dat de prestaties op een zakelijk verantwoord niveau blijven’.
Het heeft volgens Matthijssen geen zin om leveranciers via een gedragscode op hun moraliteit aan te spreken, meldt hij aan de commissie-Elias. ‘Je kunt de vos vragen om op de kippen te passen, maar dat werkt niet zo.’ De vossen, de bedrijven, hebben volgens Matthijssen een fundamenteel ander belang dan de overheid, ook al ontkennen velen dat in de sector: ‘Je weet dat leveranciers omzet willen draaien en winst willen maken. Als je ze dan vraagt om op jouw budget te letten, gaat dat niet helemaal goed samen.’
ICT bedrijven afrekenen op prestaties
Matthijssen heeft er meermaals over gepubliceerd, maar kreeg geen bijval van zijn vakbroeders of van de ambtenarij. Zijn oplossing is eenvoudig: bedrijven moeten worden afgerekend op hun prestaties, die volgens hem wel degelijk te meten zijn en onderling te vergelijken. Jarenlang hield hij een database bij van ict-projecten die hij in zijn werk tegenkwam, vertelde hij de commissie. Daaruit bleek volgens hem dat de ene overheidsorganisatie dertig keer meer betaalde voor een vergelijkbaar systeem dan het andere departement. ‘Er zijn projecten die zo worden gekneed dat er voor die bedrijven vrij veel omzet te behalen is. Er worden systemen ontwikkeld voor 107 miljoen die ook voor 3,5 miljoen ontwikkeld hadden kunnen worden. Ik heb de neiging om te zeggen dat dit een kwestie is van een poot uitdraaien.’
Aanbevelingen Elias
De commissie Elias doet echter weinig met de aanbevelingen van Matthijssen en vindt de nauwe verwevenheid van overheid en ict-bedrijven geen enkel probleem. Van de 34 aanbevelingen is een groot deel al lang geregeld, ook al houdt lang niet iedereen zich eraan. Zo moeten ambtenaren hun top gaan voorzien van ‘realistische informatie’ over het verloop van ict-projecten. Contracten moeten voortaan niet in een la verdwijnen, maar ‘daadwerkelijk gebruikt’ worden.
Het kabinet neemt ‘de kern’ van de aanbevelingen over, schrijft minister Blok van Wonen & Rijksdienst. De belangrijkste nieuwe maatregel is de invoering van een nieuwe, onafhankelijke autoriteit, het Bureau ICT-Toetsing (bit), dat orde gaat scheppen in de ict-chaos. Die is volgens de commissie-Elias nodig omdat de rijksoverheid behoefte heeft aan eigen expertise. Een conclusie die de commissie-Van Veen een kwart eeuw geleden ook al trok.
Bureau ICT-Toetsing is overbodig
Het bit is vooral overbodig. Onafhankelijke contra-expertises bij risicovolle informatiseringsprojecten zijn al sinds 1990 verplicht. Ze worden alleen niet of nauwelijks uitgevoerd. Daarnaast is zo’n bit niet eenvoudig te realiseren. Waar moeten die onafhankelijke experts vandaan komen, als de ict-wereld vergeven is van belangenvermenging? Minister Blok ziet het probleem niet. Van binnen de overheid, aan te vullen met experts uit wetenschap en bedrijfsleven, schrijft hij.
De meest realistische voorspelling is dat de overschrijdingen zullen doorgaan.
Aan ambitieuze ict-plannen om geld aan te verspillen is geen gebrek. Zo moet de communicatie met burgers en bedrijven volgens het regeerakkoord vanaf 2017 geheel digitaal verlopen. De bedrijven waren – niet verwonderlijk – meteen enthousiast over het plan.
Verantwoordelijk ministers Plasterk en Blok hebben intussen al laten weten dat de deadline van 2017 niet gehaald gaat worden.
Gezellig samen falen
Op het afgelopen iBestuurcongres in Den Bosch mocht dat de pret niet drukken, net zo min als de kritiek van Elias. De conclusies van de commissie kwamen slechts plichtmatig of schertsend aan bod. Geen wonder. Elias wil dat overheid en bedrijven meer overleggen? Wel, het congres bediende hem op zijn wenken. Het draaide immers helemaal om netwerken en het vergroten van vertrouwen. En om nog meer en verdergaande samenwerkingen, ‘waar overheid en markt steeds vaker samen op avontuur gaan en hun gezamenlijke reiservaringen delen’.
Noot Redactie ManagementSite: 'Samen op avontuur, een nieuwe autoriteit erbij, realistische informatie van de ambtenaren naar hun bazen, contracten daadwerkelijk gebruiken…….' Tja, machteloze prietpraat. En dat terwijl er wel degelijk greep op deze projecten is te krijgen. In de tekst hierboven staan er al twee: de verwevenheid doorbreken en de bedrijven afrekenen op hun prestaties. Zie voor deze en andere aanbevelingen onze kennisbankpagina ICT projecten en IT projectmanagement bij de overheid, inclusief de voorbeelden van hoe het wél kan.
De rubriek ACTUEEL informeert u over recent verschenen bijdragen in andere media. Bij elke bijdrage vermelden wij de oorspronkelijke bron. Bron: de Groene Amsterdammer, 11-02-15.
Gerelateerde artikelen

ICT-projecten komen in de problemen omdat het ICT-projecten zijn
Nico Viergever

ICT projectmanagement: van push naar pull!
Dirk-Jan de Bruijn

Deel uw ervaringen op ManagementSite
Wij zijn altijd op zoek naar ervaringen uit de praktijk, wat werkt wel, wat niet.
SCHRIJF MEE, word een pro! >>
Overigens pleit ik voor gerationaliseerde manier van vaststellen van projectsucces. De laatste 10 jaar zijn de factoren waarop een project faalt onveranderd, net als het percentage projecten wat faalt - door hierop te meten kunnen we een projectsucceskans geven. Er is veel interesse voor, al merk ik bijvoorbeeld bij de grote IT leveranciers opvallend veel weerstand - meer succesvolle projecten levert mogelijk minder omzet op. Het is dus ook een kwestie van willen verbeteren - hopelijk is de tijd er nu echt rijp voor.
- veiligheid (geen politiek gedoe);
- mandaat (management zorgt voor draagvlak);
- vakmanschap (een bekwame projectleider en deskundigheid van betrokkenen);
- verantwoordelijkheid (en dus ook onafhankelijk durven zijn);
- standaardcomponenten (her)gebruiken (en beperk het aantal wijzigingen).
Deze trefwoorden zijn vooral gericht op inhoud en context van een project en organisatieverandering. Deze samenvatting bevat een interessante contradictie met de samenvattende en vooral bestuurlijke aanbevelingen van de commissie Elias waar wordt gepleit voor een bureau ICT-toetsing, centraal kosten- en batenoverzicht en verbeteren van contractmanagement.
http://www.blogit.nl/snelheid-in-projecten-is-een-ideaal-voor-organisaties
Er mist dus een cruciaal hoofdstuk in het rapport Elias. Namelijk een hoofdstuk over de toekomst. Hoe Nederland er in 2020 uitziet als we ons ICT-huiswerk nu netjes gaan doen. Met daarin een centrale rol voor de verschillende maatschappelijke vraagstukken. Waarbij ICT absoluut een conditio sine qua non is om zo waarde te creëren in die verschillende domeinen van ondernemen, zorg & welzijn, mobiliteit, onderwijs & cultuur, fysieke leefomgeving, veiligheid, sociale sector, etc. Om zo in de sfeer van Covey te beginnen met dat eindbeeld voor ogen. In de sfeer van ‘als we dit willen realiseren als land, dan …’. Waarbij je dat hogere doel dan ook centraal stelt om zo te voorkomen dat we vervallen in het oude gedrag waarbij de verschillende instituties en koninkrijkjes dominanter zijn dan dat gemeenschappelijke resultaat. Gericht op het behoud van welvaart en welzijn door nú ander gedrag te laten zien. Met heldere opgaves voor alle verschillende stakeholders om zo schouder aan schouder te staan voor de realisatie van die ICT-agenda 2020. Waarbij we niet alleen de mond vol hebben van vermeende verspilling van onze Belastingcenten, maar vooral oog hebben voor de te verzilveren kansen. En wat dat dan allemaal voor moois oplevert voor de BV Nederland als we daar nú fors op investeren …
Spijtig dat we die handschoen niet oppakken!