ICT projectmanagement bij de overheid

Gedoemd te falen doordat partijen de verantwoordelijkheid vaag houden

14241

Columns

De commissie Elias krijgt in de Groene Amsterdammer de wind van voren. Als belangrijke faalfactor noemt de Groene de ‘Ons kent ons sfeer’ tussen de ICT bedrijven en de overheid. Een meer zakelijke opstelling inclusief ‘het afrekenen op prestaties’ is een centrale aanbeveling in de rapportage van de Groene.

De commissie Elias ziet het anders: een Bureau ICT-Toetsing erbij, realistische informatie van de ambtenaren naar hun bazen, contracten daadwerkelijk gebruiken... En nog een serie aanbevelingen die geen pijn doen en waar iedereen mee kan instemmen om vervolgens ’samen op avontuur te gaan, in een sfeer van ons ken ons’.

Een gemiste kans! De verspilling gaat door. Over tien jaar kan commissie Elias 2 aan de gang.

Een schandaal! Temeer daar de oorzaken van de verspilling in talloze cases en in de verhalen van veel ingewijden glashelder worden. Cases en verhalen die al jarenlang circuleren in de pers, in vakbladen en op internet. Artikelen hierover hebben wij bij ManagementSite de afgelopen jaren verzameld in ons dossier ICT projectmanagement bij de overheid. De artikelen beschrijven het hoe en waarom van slagen en falen. Er worden veel redenen en verklaringen aangevoerd. Tegelijk is in de aanbevelingen wel degelijk een duidelijk patroon te onderkennen. Centraal is er het vraagstuk van ‘Wie is er verantwoordelijkheid voor het project’, en: ‘Hoe wordt die verantwoordelijkheid waar gemaakt’. Eigenlijk heel vreemd dat deze vragen zo gebrekkig zijn opgepakt door de commissie Elias! Niet opgelet? Zich in de luren laten leggen door ingewikkelde prietpraat?

Bij dit soort trajecten is hetzelfde vraagstuk ook in het bedrijfsleven een bekend probleem waarvoor de afgelopen jaren met vallen en opstaan oplossingen zijn ontwikkeld. De drie journalisten van de Groene komen met een verklaring: ‘Ons kent ons!’ Een verzakelijking van de relatie is zeker een deel van de oplossing. Maar als de verantwoordelijkheid voor slagen en falen niet veel beter wordt opgepakt dan blijft het dweilen met de kraan open. Waarom gebeurt dit niet? Heel simpel: het is in het belang van betrokken partijen om de verantwoordelijkheid voor slagen of falen juist vaag te houden.

Het is in het belang van betrokken partijen om de verantwoordelijkheid voor slagen of falen vaag te houden

Daar worden vele redenen voor aangevoerd. Een kleine bloemlezing

Zolang je niet op resultaat of prestaties wordt afgerekend heb je alle vrijheid en kan niemand je wat maken.
Commercieel de beste oplossing want je kan blijven declareren.
Ons kent ons, we gaan niet moeilijk doen. Laten we het vooral gezellig houden.

Er is ook een standaard verweer om het te laten zoals het is:

‘Het is een zeer complexe materie. Nader onderzoek is gewenst’.
Desnoods nog een commissie, een coördinator of een stuurgroep erbij; want hoe meer er verantwoordelijkheid dragen, hoe onduidelijker het wordt.

Zolang deze ontsnappingen getolereerd worden zal ICT bij de overheid niet op orde komen. De remedie is duidelijk:

De opdrachtgever is zelf verantwoordelijkheid voor het resultaat.
De leverancier wordt afgerekend op zijn prestaties.
Opdrachtgever en leverancier zetten het project zodanig op dat het transparant en stap voor stap tot het gewenste resultaat leidt.

Reken maar dat er veel verzet is tegen deze aanpak. Gelukkig weten al wat hoe dat gaat. ‘Deze materie is veel te complex voor zo’n aanpak.’

Lees het dossier ICT projectmanagement bij de overheid en kom zelf tot uw conclusies. De verslagen van ooggetuigen en de talrijke voorbeelden spreken duidelijke taal. De drie aanbevelingen krijgen dan ook steeds meer handen en voeten.