De Eurocrisis versterkt ‘Occupy’ met de dag!

Onze partnersites ManagementPro.nl en 1MinuteManager.nl besteden de nodige aandacht aan de Euro-crisis en de Occupy beweging. Een samenvatting met de belangrijkste punten.

Nu ook in A'dam en D'Haag: Occupy Wall Street, is dit het einde van the Man in the Middle?

Met een bondig historisch overzicht van de bankier als ‘Man in the middle’, gevolgd door een schets van de kracht van de Occupy beweging: ‘Wat de beweging sterk maakt dat is dat het een crowd movement is en dat men geen funding vraagt maar ‘slechts’ morele ondersteuning. Dat kan een bestendige basis gaan vormen: de leider kan niet wegvallen, het geld kan niet opraken. Tja, hoe ga je als het establishment van men in the middle daarop nu reageren? Geweld toepassen is een non-issue Ontkennen dat er een protestbeweging is, is al helemaal onverstandig, …..

Obama heeft al zijn begrip uitgesproken voor de prostesten. Cruciaal wordt nu de volgende communicatieve stap door the men in the middle c.q. de financiële sector zelf. Feit is dat hoe langer je wacht met een reactie, hoe hoger de eisen zullen worden.

'Global Change'. Wat je als organisatie daarover dient te weten.

Met enkele adviezen voor de zakenwereld in de VS om voortgaande onrust en escalatie te voorkomen. Met commentaar van Willem Scheepers.

First, businesses need to address the protesters’ key points — that a very low percentage of Americans possess a disproportionately large slice of wealth and that there’s a high ratio of average CEO pay to average employee pay in the U.S., compared with other countries. This assertion that economic inequality is persistent and rising is on target, as both academics and unions have shown.”
Over solidariteit dus. Wellicht dat de inkomens-/vermogensverschillen in de EU minder zijn dan in de VS (& dito het protest), dit dan ook om die reden afdoen als ‘een incident’ kan korte tijd later al blijken onverstandig te zijn.

“Second, businesses should find ways of empathizing with protesters’ frustrations on points of genuine concern. This empathy could be expressed by individual business leaders (as Laurence Fink of BlackRock did) or by the business as a whole (as Ben & Jerry’s did). That should not, however, be a reason for other business leaders and businesses to remain on the sidelines of the conversation started by the protesters. (….)  Business leaders’ views will be better received if they are presented with humility.”
Mee eens maar het zal voor veel ‘business leaders’ nog een uitdaging zijn: nederigheid tonen.

“Regardless of whether the protest movement sputters out or continues to acquire strength, the underlying economic inequality issues it points to are not likely to go away anytime soon. Businesses should therefore approach the events that are occurring in the streets outside their offices as alearning opportunity, with an eye on managing the growth of long-term anti-business sentiment in public discourse.”
Een KANS inderdaad!

De schuld van economen aan de crisis

Gyuri Vergouw becomentarieert de film ‘Inside Job’. Economen staan onder druk door de nogal dubieuze rol die een deel van deze beroepsgroep in de crisis heeft gespeeld. Waarom heeft niemand ingegrepen, niemand een keer geroepen dat het fout kon gaan? Uit de film ‘Inside Job’ komt een werkelijk ontluisterend beeld van economen, en dan met name die van de gerenommeerde Harvard Universiteit, naar voren.

Voorbeelden te over in de film van verbijsterend gedrag, hier een selectie:
De rol van de rating-agencies bijvoorbeeld, die tijdens de getuigenissen voor de speciale commissie van de krediet-crisis bij herhaling aangeven dat de ratings die zij gaven niets meer zijn dan een ‘mening’ en geen relatie hebben met de waarde van de achterliggende bedrijven of waardepapieren. Duidelijk ingegeven door de advocaten, maar het blijft pathetisch.

Of wat te denken van het hoofd van Harvards economische faculteit, die met droge ogen beweert dat hoogleraren die tegen forse betaling adviezen geven aan specifieke instellingen in de financiele sector en deze daarna positief beoordelen echt geen probleem hebben met belangenverstrengeling. Als de interviewer hem daarop het voorbeeld geeft van een medicus die medicijnen moet beoordelen voor de medische sector en hiervoor betaald wordt door die sector, begint hij te hakkelen en stamelen. Of onderzoekers die op basis van hearsay vaststellen dat de Nationale Bank van IJsland goed toezicht hield op de banken en daar tegen betaling positief over schrijven, je broek zakt er bijkans van af.

Vergouw sluit af met: ‘En de Euro dan? Ach, tijdens mijn derde studiejaar op de Universiteit van Amsterdam, dat moet dus in 1985 zijn geweest, volgde ik het vak Internationale Economische Betrekkingen. De hoogleraar vertelde toen al dat een stabiele Europese munt voor alle landen een illusie was, gegeven de grote inflatie- en begrotingsverschillen (en mentaliteit!) tussen de landen en zelfs tussen regio’s, bijvoorbeeld tussen Noord- en Zuid-Italie. Kortom, niets nieuws onder de zon. We wisten het, maar blijkbaar kunnen economen het niet communiceren. Of wordt er gewoonweg slecht geluisterd?’

Zie ook ons dossier Occupy Wallstreet in Europa en NL