Hoe managen wij onszelf? Wat als het werk duwen en sleuren wordt?

Columns

Wake-upcall
Onlangs werd ik geïnterviewd door studenten van een businessschool. Op hun vraag naar de belangrijkste kwaliteit voor succes in het ondernemerschap antwoordde ik tot mijn eigen schrik ‘doorzetten’. Het zal best kloppen, het heeft echter ook een enorme keerzijde, die ik heel goed ken omdat ik een keiharde wake-upcall heb ervaren op dit gebied. Als doorzetten verandert in trekken, duwen, sleuren, dan zou er een alarmbelletje kunnen gaan rinkelen. Tot een paar jaar geleden was ik er doof voor en negeerde alle signalen totdat ik op een ochtend in de ziekenwagen lag.

Wakker
Op die bewuste ochtend werd ik wakker met een enorme druk op mijn borst, alsof er een olifant op zat, ik had het ijskoud en zag lijkbleek. Mijn vrouw vertrouwde het niet en belde 112. En dan gaat het snel, binnen een half uur lag ik in een ziekenhuisbed.Binnen mijn bedrijf was ik met hart en ziel bezig met een bepaald project, in de eerste twee jaar was dit relatief succesvol en had ik er ook plezier in. Daarna klapte het project van de ene op andere dag in elkaar, iets wat ik niet kon verdragen. Doorzetten had mij in het verleden veel gebracht, opgeven kwam tot dan toe niet voor in mijn vocabulaire. Ik ging doorzetten in de negatieve zin, het werd trekken, duwen en sleuren. Ik voelde niet, ik luisterde niet naar mijn intuïtie en ik liet geen hulp toe. Daarbij realiseerde ik me ook niet dat ik les gaf in de vijf basis kwaliteiten van het ondernemerschap te weten: autonoom handelen, gat in de markt zien, risico aangaan, gedrevenheid en verlies nemen. En juist deze laatste kwaliteit ‘verlies nemen’ kon ik zelf letterlijk niet over mijn hart verkrijgen.

Verlies nemen
Dat ziekenhuisavontuur liep trouwens goed af, ’s-middags om 15.00 uur was ik weer thuis, slangetjes door heel mijn lijf gehad met als resultaat dat mijn lijf, mijn hart in orde bleek. Dit neemt niet weg dat voor mij wel duidelijk was dat ik de lessen die ik zelf doceer als eerste zelf in praktijk mag brengen. Op dat moment schaamde ik me voor mezelf. Hoe kon ik zo blind zijn geweest? Nog nooit heb ik zoveel geleerd in zo’n korte tijd, dit was voor mij de MBA-in-één-dag. Het heeft maanden geduurd voordat ik hier vrij over kon praten. Dit nu zo opschrijven is voor mij een flinke stap, het is voor mij een soort ‘uit de kast komen’.

De slechtste baas ter wereld
Afgelopen zaterdag las ik in het NRC een column van Ben Tiggelaar getiteld ‘De slechtste baas ter wereld’, hij omschrijft hierin hoe dramatisch slecht we baas zijn over ons eigen doen en laten. We verzorgen onszelf vaak veel slechter dan dat we voor ons personeel zorgen. We doen vaak niet datgene waarvan we wel al weten dat het goed voor ons is. Soms is ook mijn ego te hardnekkig en in dit ene geval moest er letterlijk 112 gebeld worden. Nu ik er weer eens op terugkijk kan ik niet anders concluderen dan dat het een harde les is geweest. Een les om aandacht te hebben voor mijn lichaam, te luisteren naar mijn intuïtie, flexibel te leren zijn, verlies durven te nemen, geduldig te zijn en op het juiste moment de draad weer op te pakken.

Olaf Rutten over betekenisvol ondernemerschap; zie sharpenyourbusiness.nl.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Meer over Ondernemerschap