Control the Controllables

Liverpool doet het geweldig in de Engelse competitie. Ze staan een straatlengte voor in punten. Ze hebben helaas net van Watford verloren. “Ze deden precies wat zij wilden en wij niet. Zo werkt het in het voetbal” concludeerde Klopp na de eerste competitienederlaag sinds 3 januari 2019.

Wat doen ze zo goed?

Liverpool blijkt Griekse filosofie toe te passen. “Liverpool hanteert het credo: ‘Control the Controllables’, beheers het beheersbare. Deze uitspraak is gebaseerd op de Griekse stoïcijnse filosoof Epictetus. In de eerste zin van zijn boek Enchiridon staat het uitgangspunt van de Stoïcijnse filosofie: “Sommige dingen heb je in eigen hand, andere niet”. Die Stoïcijnse controle, of onverstoorbaarheid, is niet alleen belangrijk omdat negatieve gevoelens als angst, onrust, jaloezie, verdriet en woede onprettig zijn. We hebben er ook last van omdat ze disfunctioneel zijn. Iemand moet de dingen accepteren die oncontroleerbaar (onbeheersbaar HB) zijn, zoals de weersomstandigheden, beslissingen van de scheidsrechter, of wat de pers schrijft. "Om optimaal te presteren moet een sporter zich focussen op factoren die iemand zelf kan beïnvloeden. Bijvoorbeeld techniek, inzet en tactische keuzes”. (NU.nl, 29 februari 2020)

'Laat omstandigheden waar je geen invloed op hebt, je niet uit het lood slaan!'

De schrijver van NU.nl noemt daarbij het weer, de scheidsrechter of de pers. Maar de belangrijkste, de tegenstander, slaat hij over en daar gaat het nou net om. De tegenstander kun je ook niet beheersen, maar wel beïnvloeden. Overigens doet de tegenstander er ook alles aan om jou te beïnvloeden, met zijn fysiek, zijn inzet, technisch, tactisch en zelfs emotioneel (Ajax-Getafe). Dat zijn de factoren die bepalen of je de wedstrijd wint. Hoe beter jij de ander weet te beïnvloeden, hoe groter de kans dat je de wedstrijd wint.

Wat betekent dat voor je werk?

De conclusie zou kunnen zijn, blijf onverstoorbaar je werk doen, laat je niet afleiden, laat je niet beïnvloeden door factoren van buiten. Dat is de verkeerde conclusie. De wereld om je heen stelt je voortdurend voor uitdagingen. De werkelijkheid is dat je je iedere keer opnieuw open moet stellen voor lastige vragen, ontwikkelingen en veranderingen van buiten. Daar heb je voor open te staan, net zoals Liverpool, dat iedere keer opnieuw de strijd aangaat met een tegenstander die haar met alle mogelijke middelen wil verslaan. Bij Liverpool wordt hun spel keer op keer verstoord door de tegenstander, dat is ook de bedoeling van het spelletje. Zo wordt jouw werk ook keer op keer verstoord en niet alleen door tegenstanders. Dat kun je proberen te beheersen, maar dat gaat je niet lukken, daar ga je zelfs je werk niet beter van doen.

Hoe gaat dat?

Wat we leren van Liverpool is dat we de wereld niet buitensluiten, maar er open voor staan. We accepteren verstoringen die we niet kunnen beheersen, we kijken ze recht in de ogen. We zetten voortdurend onze kwaliteiten en capaciteiten in om ons werk effectief en efficiënt te doen, zelfs als er voortdurend lastige vragen, ontwikkelingen en veranderingen op ons af komen. We mogen onze kwaliteiten en capaciteiten ook inzetten om die lastige vragen, ontwikkelingen en veranderingen positief te beïnvloeden, alsof je een voetbalwedstrijd wilt winnen. Tegelijkertijd moeten we ons niet laten verleiden tot gevoelens van angst, onrust, jaloezie, verdriet en woede. Als je de bal een keer kwijtraakt moet je zorgen dat je hem zo snel mogelijk weer terugkrijgt. Stoïcijnse onverstoorbaarheid, hoe moeilijk ook tegenwoordig, kan ons daarbij helpen. Dan worden we net als Liverpool, onverslaanbaar.