Bezin in de zorg!

In Nederland zijn we gewend om budget vrij te maken voor opleidingen en cursussen om mensen te bekwamen in hun vak. Maar een budget met de insteek ‘bezinning’ is minder voorkomend. En bezinning op de eigen rol en het eigen handelen, maar ook op de samenwerking met collega’s en je eigen ‘toegevoegde waarde’ in het huidige werk. Geen budget voor bezinning is een gemiste kans. Zeker wanneer je de mens als basis van je een onderneming beschouwd. Toch?

Vanuit een passie

Met name in de zorg tref je veel mensen die vanuit een diep gevoelde passie, in hun werk zijn gestapt. Die passie vindt zijn oorsprong in het wezenlijke van de mens. Namelijk in het ‘iets’ willen betekenen voor een ander, gecombineerd met een behoefte om contact te maken met die ander. In de opleiding is veel aandacht voor het adagium ‘Ken uzelve’ om wijsheid te vergaren om een ander tot een juiste dienst te kunnen zijn.

Er moet zoveel

Tijdens het werken in de zorg, lijkt de oorspronkelijke passie al snel te worden overschaduwd door de praktische kant van het werk. Er moet namelijk zoveel: administratie, verslaglegging, protocollaire verantwoording, kwaliteitsmetingen, werkdruk, tijdsdruk. De wijsheid van de investering in het ‘Ken uzelve’ mag in de koelkast als het gaat om de uitoefening van het vak.

Dat maakt dat mensen het werk minder vervullend vinden dan men vooraf had gedacht of gehoopt. Medewerkers ervaren te weinig tijd en aandacht voor wat zij het meest belangrijk vinden: de cliënt of patiënt. Bezig zijn met de daadwerkelijke verzorging, verpleging of behandeling. Dat gaat wringen, daar lopen zorgmensen ‘op leeg’.

Professioneel omgaan met veranderingen

En er speelt nog iets anders mee. In onze tijd volgt de ene verandering de andere op. Op de werkvloer ervaren mensen dat direct in de vorm van andere eisen aan hun handelen, veranderde protocollen, meer administreren, minder budget, aangepaste strategie, andere manier van aansturen, vervallen van functies, verdwijnen van collega’s. In de media golft de beeldvorming mee. ‘Zorg kost steeds meer geld’. ‘Kwaliteit van zorg onder druk’. Medewerkers worden geacht, vanuit hun professie, zakelijk en professioneel mee te gaan in al deze veranderingstrajecten.

Top down

Door slagvaardigheid ingegeven, wordt een verandering nog vaak van bovenaf op een afdeling of eenheid gelegd. Zonder inbreng van de mensen op de werkvloer, zonder zeggenschap van de mensen die ‘het moeten doen’. Anderen beslissen. Anderen beschikken. Anderen hebben blijkbaar de wijsheid, het geld en de macht. Dit frustreert en maakt een gevoel van boosheid en machteloosheid los, waardoor de handen voor een verandering niet op elkaar te krijgen zijn.

Vlieg mee

Het is mogelijk om medewerkers wel te laten vliegen in de richting van de organisatiewind. Wat zou er gebeuren als mensen zich bezinnen op de oorspronkelijke passie voor hun vak? Als mensen vorm kunnen geven aan hun ‘Ken u zelve’? Als zij met elkaar een praktische uitvoering kunnen geven aan waar een ieder goed in is? Wat gebeurt er als mensen vanuit hun eigen ontwikkeling en hun eigen drijfveer een unieke bijdrage kunnen leveren aan de organisatie waarin zij werken? Dat maakt een enorm potentieel aan energie én goede ideeën los.

Iedereen wil blijven

Dan ontstaan er zorgorganisaties waar iedereen graag wil verblijven. Waar patiënten én medewerkers trots op zijn. Die goede zorg verlenen, zonder nutteloze handelingen en procedures. Die betaalbare zorg verlenen. Een organisatie die als vanzelfsprekend antwoorden formuleert op ontwikkelingen. Waar bestuurders de windrichting bepalen, managers faciliteren en medewerkers passende zorg verlenen. Kom maar op met dat bezinningsbudget!