De afhankelijkheid van bureaucratie

'Praktijkleren' loopt vast in regelzucht en systeemdwang

30461

Columns

"Volg je ambitie, blijf leren"!

"Kleine stappen", maken groei mogelijk!

Ik ben volgzaam aan een organisatiestructuur die gekenmerkt wordt door aan regels onderheven procedures, verdeling van verantwoordelijkheid, hiërarchie en onpersoonlijke relaties.

Kenmerkend vind ik vooral, dat de regelgeving gepaard gaat met systeemdwang en verrijkt wordt aan missers en overtredingen. Wil ik volgzaam zijn aan deze bureaucratie? Nee, maar het gedwongen feit lijkt erop dat ik een volgeling ben geworden.

Wettelijk gezien leeft onze samenleving op regels. Zij bepalen hoe wij moeten omgaan met elkaar in deze complexe samenleving. Mijn ervaring laat zien dat bepaalde zaken, heel anders werken dan wat de overheid denkt en ons oplegt.

Ik heb een droom. Een droom die wekelijkheid werd in 2020. Ik geloof in mijn eigen succes! Zelfstandig ondernemer van een bedrijf, waarin jongeren die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt gestimuleerd worden in een beroep binnen de metaal en de techniek. De overheid stelt gelden ter beschikking om de jongeren hierin te stimuleren. Er moet een stimulans ontstaan die het kiezen voor een praktisch beroep erkent. Maar waar ziet de particulier en ook de ondernemer de financiële steun en/ of tegemoetkoming in terug?

Wanneer wij gemotiveerde jongeren opvangen en hen het beroep in de metaal en techniek aanleren, wordt de vraag tot steun onherroepelijk in een keurslijf gegoten, waardoor wij weer de onderdanige volgeling zijn van het systeem. Hierin gaat het mij niet om het feit dat ik mij moet verantwoorden, maar zowel gemeente als de wereld van de zorgkantoren, als ook de overheid houden er regels op na, waarin ‘de regel op de regel weer een regel is die niet gehonoreerd wordt, omdat wij niet binnen de juiste regels passen’?

Processen en procedures staan keurig uitgewerkt op papier. Ik ben de regels aan het volgen en ik loop vast. Ik dien op verzoek een aanvraag in bij de gemeente en ik moet 6 a 8 weken wachten op een uitspraak of reactie. Überhaupt weet ik niet of ik de juiste persoon wel heb benaderd/ gemaild. Drie maanden later komt er een antwoord op mijn mail, dat mijn vragen door verschillende personen zijn behandeld en de uitspraak is: 'Nee, we kunnen niks voor je betekenen.' Hoe dan wel? Ik heb enkele informatieve vragen gesteld. Ook heb ik gebeld en werd ik doorverwezen en werd ik opnieuw weer doorverwezen en kreeg ik een mailadres. Ze sturen mij van het kastje naar de muur. Ik stel nogmaals de vraag of ik iemand persoonlijk kan spreken, maar wederom kom ik met niemand persoonlijk in gesprek.

Ik wil mijn situatie uitleggen en toelichten met het feit dat ik iets kan betekenen voor het tekort op de arbeidsmarkt als het gaat om de praktische beroepen binnen de metaal en techniek. 'Praktijkleren' binnen ons bedrijf staat centraal. Alle accreditaties hiervoor zijn binnen. Maar dat ligt stil op de plank te wachten op accorderen van gemeente en daarnaast ook de regelgeving. Ik was weer eens volgzaam aan het systeem.

Omdat ik nergens mij gesteund of gehoord voel, zorg ik er uiteindelijk voor dat mijn droom in mijn eigen succes gerealiseerd kan worden met eigen gelden. Ik wil niet die volger zijn die lang blijft wachten, die ‘Nee’ krijgt gepresenteerd en daarna vervolgens afhaakt. De lange adem, heeft mij gebracht waar wij nu staan, voor de vervolg stappen om deze betrokken jongeren (die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt) weer een waardevolle toekomst te geven. Ik zorg zelf voor succeservaringen met ons bedrijf. Al zal ik dan tegen de regels in of financieel hierin niet worden gesteund. Ik kom op voor deze jongeren die zo graag willen maar niet gehoord worden. Ook voor deze jongeren, die zo gemotiveerd zijn, is in mijn droom een eigen toekomst weggelegd.

Brigitta

Meer informatie over Praktijkleren, Regelzucht en Systeemdwang