Het vertrouwen geschaad

Eerder deze week las ik in mijn favoriete krantje dat een aantal grote accountantskantoren namens hun zakelijke cliënten bezwaar gaat aantekenen tegen een nieuwe regel van de Belastingdienst. Nou trekt alles wat met het beperken van de belastingdruk te maken heeft sowieso mijn aandacht, maar hier was toch wel iets bijzonders aan de hand. Het gaat hier niet zomaar over een belastingregeltje. Nee het betreft hier een van de vreemdere afspraken van de Kunduz coalitie.

De wijze heren hebben toen in het torentje besloten dat inkomens boven de € 150.000 een extra belasting moeten gaan betalen van 16%. In de volksmond heet dit inmiddels de "crisisbelasting". Nu zijn in Nederland diegene die het verschil maken altijd al wel de klos, maar wat zo bijzonder is aan deze aanslag, is dat deze regel met terugwerkende kracht gaat gelden vanaf 2012. Dus een bedrijf dat een van zijn managers in januari 2012 heeft beloond met een mooie bonus omdat hij of zij in het toch wel erg lastige jaar 2011 een bijzondere prestatie heeft verricht, wordt daar in 2013 nog eens extra voor gestraft. Dit is net zoiets als de regels voor buitenspel tijdens, nee zelfs ná een voetbalwedstrijd veranderen. Zoiets zou ook niemand accepteren. Zeker van onze overheid mogen we verwachten dat zij de regels van het spel niet achteraf aanpast. Daarmee wordt het -toch al wankele- vertrouwen van de burger in de overheid ernstig geschaad.

Nu is het niet zo dat ik tegen een progressief belastingstelsel ben. Ik vind ook dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Maar dan heb ik het wel over de excessieve beloningen van loonslaven als Eric Meurice van ASML (€ 11 miljoen) of Bob Diamond van Barclays (€ 22 miljoen). Maar ook onze publiekslievelingetjes als Robin van Persie (€ 1 miljoen… per maand) en Wesley Sneijder (nog een paar ton meer). Allemaal mensen die zonder ooit ook maar enig financieel risico te hebben gelopen salarissen verdienen die een paar honderd keer het modaal inkomen bedragen. Waar ik het dan overigens niet over heb zijn die hardwerkende managers en ondernemers die met alle stress net iets meer dan €150.000 bij elkaar verdienen. Waar ik het overigens ook niet over heb zijn die ondernemers die jarenlang grote financiële risico's hebben gelopen, hun gezin verwaarloosd hebben en in de goede tijd, of in de huidige crisis steeds vaker op het goede moment, een klapper maken.

Afgezien van het feit dat ik het niet eens ben met de relatief lage grens die onze regering gelegd heeft voor de crisisbelasting ben ik het vooral niet eens met het feit dat dit met terugwerkende kracht gebeurt. Stel je nu zelf eens voor dat je als afdelingsdirecteur met de eigenaar van de onderneming waar je werkt  bent overeengekomen dat je bij het halen van je target een bonus krijgt van 2 maandsalarissen. Je haalt vervolgens je target, maar na afloop van het jaar  wordt je mede gedeeld dat het feest niet doorgaat omdat de je 'baas' privé teveel geld heeft uitgegeven. Zo'n situatie zou je naar alle waarschijnlijkheid niet accepteren. Het zou ook tot veel onrust en onzekerheid binnen de rest van het bedrijf leiden. Kortom: ongewenst en ongebruikelijk. Of zoals een bekend strafpleiter eens zei: "abject en infaam".

Waarom denken Marc Rutte en de zijnen dat zij het Nederlands volk op deze manier kunnen behandelen? Daar kan ik zo minimaal twee redenen voor geven. Enerzijds zijn ze in paniek en halen liever €500 miljoen op bij een paar duizend inwoners dan hetzelfde bedrag bij een groot deel van de bevolking. Zo werkt het in de politiek nu eenmaal. Anderzijds en dat is een veel ernstigere constatering, denken zij dat te kunnen doen omdat ze geen gevoel hebben wat er in het Nederlandse bedrijfsleven speelt. Al zeker niet in binnen het Nederlandse MKB. Ik hoor de minister en de staatssecretarissen nog steeds beweren dat het de goede kant opgaat met de kredietverlening van de Nederlandse banken. Dit terwijl de telefoon bij de betreffende afdelingen van ABN AMRO, ING, SNS en Rabobank vaak niet eens meer wordt opgenomen omdat ze toch niets meer mogen en kunnen. " Sorry meneer, Basel III weet u wel".

Ik verwacht overigens dat deze belastingmaatregel uiteindelijk wel sneuvelt bij het Europese Hof. Dan resteert alleen nog de vraag op wie stem ik het volgend jaar?