Zondagochtend maak ik altijd een uitgebreid ontbijt. Tenminste als mijn kinderen er zijn, want door mijn scheiding zijn die er alleen om het weekend. Soms moeten er aardbeitjes schoongemaakt worden, croissantjes gerold en in de oven gedaan worden en de sinasappels geperst worden. Natuurlijk moet de tafel gedekt worden en steken we als het wat donkerder weer is ook de kaarsjes aan. Heel gezellig allemaal. Ik probeer natuurlijk alles in goede banen te leiden zodat de croissantjes niet al bruin zijn terwijl de eieren nog niet koken of de sinasappelsap nog niet geperst is. We verdelen met z'n drietjes dan ook een beetje de werkzaamheden en ik manage het zeg maar.
Nu gaat het er bij mij niet om dat het slechts 2 mensen zijn die ik manage, want ik hoor je al denken, maar het gaat er meer om hoe ik dat manage. Ik zeg tegen mijn zoontje dat hij dat heel goed doet met dat oprollen van die croissantjes en tegen mijn dochter dat ze de glazen verse jus d'orange lekker vol moet maken met die verse sinasappeltjes. Daarnaast vraag ik wie de kaarsjes aan wil steken en dan komen ze zelf wel met "zal ik de aardbeitjes doen" of "Pap, moet er ook nog iets anders op de tafel"? Kortom het gaat eigenlijk vanzelf.
We doen dit dus elke 2 weken en eerlijk gezegd heb ik nog nooit met hun apart om de tafel gezeten om eens te kijken of ze goed functioneren. Ik heb geen targets met ze afgesproken en doe niet aan beoordelingen aan het eind van het jaar.
Toch gaat het elke keer weer goed. Hoe komt dat dan zal je denken en waarom gaat het nooit fout. Ik hoor je denken, "ja, da's nogal logisch, wat stelt dat nou voor"?
Toch zie ik wel eens op TV, of hoor/zie ik bij anderen dat het met je kinderen een stuk slechter of moeilijker kan. Dat het niet allemaal zo eenvoudig en zo goed gaat. Volgens mij komt het bij mij omdat ik gewoon af en toe eens vertel dat ze het goed doen en vertel wat ze goed doen. Dit kost helemaal geen tijd. Ik ben daar hooguit een paar seconden per keer mee bezig, maar het helpt wel.

En dan nu natuurlijk de vergelijking met ons bedrijf. Wij hebben Functionering gesprekken, wij hebben Targets en beoordelingen. Dat kost tijd. Tijd voor de medewerker maar zeker tijd voor de manager. Ik kan best begrijpen dat de span of control, of het aantal medewerkers wat een manager kan managen daardoor behoorlijk beperkt wordt. Zeker omdat diezelfde manager niet alleen "people manager" is maar vaak ook meewerkend voorman en door zijn of haar manager wordt ook steeds meer en meer gevraagd.
Ik heb altijd mijn vraagtekens bij die span of control gehad. Ik zeg niet dat we het fout doen, nee zeker niet. We zien als bedrijf dat we het best goed doen. We maken winst, we groeien en we zijn zeker positief bekend in de markt. Dus nee mij hoor je niet zeggen dat we het niet goed doen. Maar soms denk ik wel eens , Hoeveel tijd zou een manager kunnen besparen met functioneringsgesprekken en najagen van problemen als hij of zij af en toe eens zei tegen de medewerken; " Goed gedaan joh".
Ik zie de span of control al groter worden en iedereen zit dan elke ochtend weer tevreden aan het ontbijtje wat we met z'n allen hebben gemaakt. Lekker he¨!